Review: Maid of Sker

Review: Maid of Sker – Dat vijanden met weinig gezichtsvermogen maar een uitstekend gehoor verdomd griezelig zijn, bewees regisseur Fede Alvarez in 2016 al met zijn fenomenale thriller Don’t Breathe. In die film zat een blinde ex-militair een groepje jeugdige inbrekers achterna in zijn aardedonkere huis, met als resultaat een haast ondraaglijk spannende anderhalf uur horrorvertier. Maid of Sker probeert datzelfde trucje over te doen in gamevorm en slaagt daar nog best goed in ook. Het spelen van deze game deed ons alvast beseffen hoeveel lawaai mensen maken als ze gewoon door hun huis wandelen. Krakende planken, piepende deurscharnieren, het jachtige inhaleren van iemand die op het punt staat zijn adem in te houden… Alledaagse dingen, zou je denken. In Maid of Sker kunnen die dingen je letterlijk het hoofd kosten.

Welkom in Sker Hotel

Het verhaal van Maid of Sker is losjes gebaseerd op de legende van Sker House, gelegen in het zuiden van Wales. Jij bent Thomas, componist en verloofde van Elizabeth Williams, de dochter van het gezin dat al jaar en dag Sker Hotel uitbaat. Door zijn afgelegen locatie en jaren van mismanagement is het familiebedrijfje aan lagere wal geraakt. Vader Williams staat met zijn rug tegen de muur en grijpt elke kans om het hotel weer in zijn oude glorie te herstellen. Zelfs als hij daarvoor ethisch onverantwoorde dingen moet doen… of in zee moet gaan met bovennatuurlijke zaken. Zonder al te veel te verklappen: het één en ander loopt grondig fout, Elizabeth zendt een wanhopige hulpkreet naar Thomas en jij komt als ideale schoonzoon voor reddende engel spelen. Dit blijkt al snel makkelijker gezegd dan gedaan.

Zoals wel vaker in games – zie bijvoorbeeld BioShock of recent nog Resident Evil VII – arriveer je pas wanneer het onheil reeds geschied is. Wanneer Thomas door de enorme voordeur wandelt, echoën zijn voetstappen door een duistere, verlaten foyer. Een spookachtig deuntje dwaalt door de kamers en gangen, genoeg om het haar op de armen rechtop te krijgen. Het duurt niet lang voor de – verrassend talrijke – gasten opduiken, al blijken deze al snel stekeblind te zijn en uiterst gevoelig voor het zachtste geluid. Ze hebben het op jou en Elisabeth gemunt. Terwijl je zo snel en stil mogelijk – geen voor de hand liggende combinatie – probeert Elisabeths torenkamer te bereiken, ontrafelt zich een duister plot dat elementen uit de Griekse mythologie meeneemt naar een verdomd creepy Victoriaanse setting.

Waar nachtmerries uitkomen

Het verhaal van Maid of Sker mag er zijn: het centrale mysterie intrigeert en stuwt je vooruit gedurende dit korte, maar krachtige avontuur. Sker Hotel zelf wordt prima vormgegeven en blijkt zo een uitstekende achtergrond voor zes uur kippenvel. Het immense gebouw is sfeervol belicht en eigenlijk best mooi, al zijn de texturen van dichtbij lang niet altijd om over naar huis te schrijven. Zeker in buitenomgevingen hangt er dikwijls een waas rond objecten in de voorgrond en dat is in de beginuren even wennen. Wat het level design betreft, is Maid of Sker schaamteloos schatplichtig aan Resident Evil. Je kan min of meer vrij door het hotel bewegen en dient regelmatig nieuwe ruimtes of shortcuts te unlocken met verstopte sleutels. Puzzels zijn nooit té moeilijk, al is het niet altijd direct duidelijk wat de bedoeling is.

Waar nachtlawaai niet getolereerd wordt

In Maid of Sker draait alles rond geluid, of preciezer: het zo weinig mogelijk produceren ervan. Wapens heb je niet, al krijg je later in de game een toestel waarmee je een schrille kreet kan uiten die vijanden tijdelijk een halt toeroept. Meestal moet Thomas het echter zien te redden zonder verweermiddelen. Je belangrijkste reddingsmiddel, geloof het of niet, is een knop waarmee je je adem kan inhouden. Dit zorgt er niet alleen voor dat je in stoffige ruimtes niet in hoesten uitbarst – en dus lawaai maakt – het kan ook het verschil betekenen tussen leven en dood wanneer een vijand wel héél dichtbij komt. Je adem inhouden kan je uiteraard niet voor onbepaalde duur doen, wat betekent dat je dit doorgaans (en zeker op de hoogste moeilijkheidsgraad) erg goed moet timen. Kennis van je omgeving is daarnaast ook belangrijk.

Aanvankelijk zijn deze muisstille aanvaringen met vijanden uitermate spannend. In Maid of Sker maakt immers zowat alles lawaai, inclusief het zacht aanraken van muren of meubels. Het duurt echter niet lang voor er een zekere gewenning – en dus ook een gevoel van veiligheid – optreedt. Maid of Skers vijanden stralen zeker een soort dreiging uit, maar zodra je door hebt hoe je hen het best omzeilt, worden ze eerder een lichte irritatie dan een bron van oprechte horror. Enkele baasfiguren, waaronder een duidelijk door Mr. X uit Resident Evil 2 geïnspireerde bruut, zorgen voor variatie, maar echt soelaas biedt dit niet. Voor langere games zou dit gevoel van gewenning een waar doodsvonnis betekenen, maar Maid of Sker is kort, goedkoop en interessant genoeg om dit euvel eenmalig door de vingers te zien.

Randactiviteiten

Gelukkig werkt alles in Maid of Sker naar behoren. Of toch meestal. Op bepaalde momenten probeert ontwikkelaar Wales Interactive creatief uit de hoek te komen, met helaas wisselvallige resultaten. Onverwachte valstrikken waaraan je onder tijdsdruk moet zien te ontsnappen jagen je hartslag genadeloos de hoogte in. Minder te spreken zijn we over een op papier nochtans prima ontworpen segment waarin je je weg door het donker moet vinden met behulp van het geluid rondom je. Zelfs met een hoofdtelefoon werd het vinden van de juiste route een frustrerend proces van trial-and-error dat alle vaart uit de game haalde. Jammer, want op dat soort momenten na weet Maid of Sker wél die oh zo belangrijke balans tussen angst voor de dood en effectief sterven te vinden. Ups en downs, zullen we maar zeggen.