Review: Creaks

Review: Creaks – Iedereen speelt wel eens graag een puzzelspelletje om de hersencellen wat te prikkelen, moeten ze bij Amanita Design gedacht hebben. De Tsjechische ontwikkelaar, die het normaal bij point & click games houdt, zag het ditmaal een beetje grootser: Creaks. Nu geen point & click avontuur, maar een puzzelplatformer die je soms toch even aan het denken zet. Het grafische aspect en de animaties zijn met de hand getekend en de muziek is samengesteld door het Hidden Orchestra, maar of dit voldoende is om er je zuurverdiende centjes aan te geven, lees je hier.

Afdalen

De game begint met een naamloos personage dat rustig iets aan het lezen is op zijn kamer, wanneer op een bepaald moment zijn lamp het begeeft. Nadat hij de lamp een paar keer heeft geprobeerd te herstellen, komt er ineens een stukje behangpapier los en achter dit loshangend stukje muurbedekking begint jouw verhaal. Een uitleg over de mechanieken van de game was misschien fijn geweest, maar ach, het is een puzzelgame, dus het zelf uitzoeken heeft ook wel zo zijn charme. Gaandeweg je tocht daal je steeds dieper af in een immens gebouw dat zich onder jouw huis blijkt te bevinden. Hierbij ga je van puzzel naar puzzel, met als onderbreking een hoop geheime kamers en schilderijen tussendoor. Sommige van deze schilderijen zijn gewoon om te bezichtigen, terwijl bij anderen een kleine minigame gespeeld kan worden, wat een leuke afwisseling is.

Het verhaal zelf is eigenlijk wat pover. Buiten een paar vogelachtige mensen die hun eigen probleem proberen op te lossen, kom je niet veel tegen en het is ook pas later in het verhaal dat je doorhebt waar het nu eigenlijk om gaat: je gaat deze vogelachtige mensen helpen. Achteraf gezien is het zeker niet het slechtste verhaal, maar het had wel wat meer mogen zijn. Het voelde nu voornamelijk aan als een wandeling van puzzel naar puzzel, met wat tijdverdrijf tussendoor. Maar gelukkig zul je blijven spelen door voornamelijk de kwaliteit van de puzzels en niet door het wat magere verhaal, dus er is een drive om door te blijven gaan.

Lekker puzzelen

De puzzels zelf zijn uitdagend, maar voor echte puzzelfanaten zal Creaks niet al te moeilijk zijn. Tijdens het spelen hebben we ook nooit de nood gevoeld om iets op te zoeken omdat we niet verder kwamen. Je komt er altijd – soms na wat trial & error – wel doorheen, ongeacht de mechanieken die je in de puzzels treft, waarvan er vijf zijn in de game. Dat begint eenvoudig met één mechaniek dat zich gaandeweg verder doet uitbreiden naar nog vier andere mechanieken, waar de puzzels ook op afgestemd zijn, wat dus voor de meer gevarieerde soorten puzzels zorgt. Het draait voornamelijk rond het gebruik van knoppen, schakelaars, verlichting en mechanische apparaten om vijanden te omzeilen. Deze vijanden veranderen in meubilair wanneer ze worden blootgesteld aan licht, wat een eventueel opstapje kan zijn naar een hoger hangende ladder. Ook is het licht een hulpmiddel om de vijand voorbij te sluipen, aangezien vijanden niet het licht in kunnen lopen, wat het tevens tot een verdedigingsmiddel maakt.

Griezelig sfeertje

Indien je de game in de late uurtjes speelt en je alleen thuis bent, dan kan het zo nu en dan wat griezelig aanvoelen. De sfeer is grimmig en ook de muziek draagt daar wel wat aan bij. Dit is voornamelijk in het begin zo, aangezien de latere delen van de game een iets lichtere omgeving kennen. Het grafische aspect is tiptop in orde en creëert zowat zijn eigen stijl en het muzikale aspect doet hier zeker niet voor onder. De muziek zal je door de puzzels heen begeleiden en het helpt je tevens als je ergens vast komt te zitten. Zo zal de muziek namelijk toenemen naarmate je dichterbij de oplossing komt, al is dit vrij subtiel gedaan en zal dit alleen nooit genoeg zijn om de puzzels te voltooien.

Kraakt er toch wat aan?

Het enige negatieve aspect van Creaks, afgezien van het ietwat magere verhaal, is dat het verplaatsen van het personage (vooral in de buurt van ladders) een beetje stroef kan verlopen. Soms klim je drie keer achtereen een ladder op, terwijl je eigenlijk gewoon naar rechts wilde gaan. Niet al te ernstig, behalve als er een mechanische hond op je afstormt die graag jouw binnenkant eens zou willen bekijken. Dit met je dood als gevolg. Er is echter geen straf als je sterft en er zijn gelukkig ook checkpoints in de puzzels zelf, waardoor je nooit té veel opnieuw moet doen. Het is in dat kader voornamelijk een kleine frustratie als je sterft, doordat je voor de zoveelste keer die vervloekte ladder opkruipt terwijl je dat niet wilde. Spelen met de pijltjestoetsen verhelpt dit probleem ietwat, al is het spelen met een joystick aangenamer.