Gespeeld: Mafia Definitive Edition – Het is achttien jaar geleden dat we voor het eerst kennismaakten met de Mafia franchise. Sindsdien zijn er slechts twee nieuwe delen uitgekomen, dus het is een relatief langzame reeks. Wel staat het garant voor mooie avonturen, zo was de eerste Mafia echt een pracht van een game en hetzelfde kan gezegd worden over het tweede deel. Het derde deel daarentegen kreeg enorm veel kritiek, waarvan een groot deel terecht, maar als je daar langs kijkt (en de patches meetelt) is ook dat een toffe game. Nu anno 2020 blaast 2K de franchise nieuw leven in. Eerder kregen we al een complete uitgave van het derde deel, alsook een remaster van het tweede deel en het enige wat nog resteert is de remake van het origineel. Die verschijnt eind volgende maand en wij konden er al even mee aan de slag.

Een game van toen naar moderne standaarden

In de eerste Mafia maken we kennis met Tommy, die een rustig levend leidt als taxichauffeur in de stad Lost Heaven. Heel tevreden is hij niet, gezien hij met veel klagende klanten te maken krijgt, maar het is wel een relatief veilige baan en hij kan er van rondkomen. Op een avond zit hij rustig te wachten op nieuwe klanten totdat ene Paulie en Sam de hoek om komen stormen terwijl ze op de vlucht zijn. Ze stappen bij Tommy in, snauwen hem af en dragen hem op te ontsnappen aan de politie. Dat lukt en ter compensatie krijgt Tommy een smak geld van de Don, omdat hij de twee belangrijkste leden van de Salieri familie ‘gered’ heeft. Ook krijgt hij een aanbod om zich bij de familie aan te sluiten, maar dat slaat hij af. Liever weinig geld verdienen en een veilig bestaan leiden, dan zich mengen met criminelen is het idee.

Enige tijd later is Tommy rustig met zijn werk bezig totdat hij plotseling wordt lastiggevallen door twee personen die tot de rivaliserende familie behoren. Ze hebben hem gezien bij de vluchtpoging van Paulie en Sam en besluiten zijn taxi te slopen. Bijgevolg willen ze ook Tommy wat aandoen en die rent in zijn vlucht zo in de armen van de twee eerder genoemde maffiosi van Salieri. Alsof het zo had moeten zijn. Tommy zint op wraak en sluit zich aan bij de Salieris en dat is waar het avontuur van Mafia echt begint. Tommy wordt eerst ingeschakeld voor kleine klusjes, maar na verloop van tijd begint hij een steeds grotere rol te spelen en dat brengt hem veel rijkdom en status, maar ook loopt hij gevaar.

Tot zover even een opfriscursus van wat er ook alweer gebeurde in de game en vanzelfsprekend heeft het verhaal veel meer om handen dan zojuist kort omschreven, maar wat we ermee willen zeggen is dat het als een boeiend geheel aanvoelt. Het verhaal van toen is nog altijd erg interessant en de kans is groot dat je het toch – net zoals wij – enigszins vergeten bent, waardoor het ergens wat fris aanvoelt. Tegelijkertijd is het verhaal ook het aspect waarvan je merkt dat het een wat oudere game is. De ontwikkeling van Tommy gaat namelijk behoorlijk snel en dat is precies wat tegenwoordig veel meer tijd krijgt. Het is in die zin dat verhalen anno 2020 in games complexer en meer gedetailleerd zijn opgesteld. In deze remake gaat het met rasse schreden vooruit.

Geen slechte zaak hoor, integendeel, maar wat we tijdens het spelen een beetje merkten is dat je eigenlijk graag nog meer achtergrond zou willen hebben over wat er tussen de missies door allemaal gebeurt. Dat althans op basis van de preview sessie, waarbij we de eerste vijf missies en de tiende hebben kunnen spelen. Het toont ook aan dat het universum dermate boeiend is, dat het je als speler – ons althans – nog altijd aan zich weet te binden, omdat het nu eenmaal een fascinerende wereld is. Een wereld die toen goed werd gepresenteerd via de game en dat is nu zoveel jaren later niet anders. Dit geheel komt nu ook in een volledig nieuw jasje, gezien Hangar 13 het origineel vanaf de grond af aan opnieuw heeft opgebouwd en dat is aan alles te merken.

Een mooie wereld

De grafische kwaliteit van deze remake is van een dermate niveau dat het uitstekend mee kan komen met de huidige standaard. Het ziet er in cut-scènes echt prachtig uit, maar ook de stad en de gameplay mag er zeker zijn. De wereld is duidelijk met zorg opnieuw vormgegeven en bij momenten namen we toch even de tijd om rond te kijken. Het is niet alleen dat het er grafisch erg netjes uitziet, het is ook dat de sfeer op een heerlijke manier gepresenteerd wordt. De mensen, hun activiteiten, de voertuigen, de architectuur, de vele klassieke reclames, de bijpassende radiouitzendingen, het ademt één en al sfeer en je zit er na een paar minuten spelen gelijk helemaal in. Hangar 13 lijkt dus in zekere zin te slagen in wat het probeert, want ze blazen het volledig nieuw leven in zonder de oorspronkelijke vibe te verliezen.

Een kanttekening hierbij is wel dat de game gedurende sommige missies in bepaalde shootouts die we konden spelen ergens wat cartoony oogt. Het is nog steeds erg realistisch vormgegeven met veel details, destructieve objecten en degelijke animaties, maar het grafische niveau van de stad zakt op het platteland wat in en daardoor oogt het wat vertekend. Het is heel lastig om te duiden en we moeten opmerken dat we een ‘work in progress’ build speelden die verre van compleet was. Dus het kan zijn dat de finishing touches nog aangebracht moeten worden. Uiteindelijk hopen we wel dat de hele game dat grafische niveau van Lost Heaven aanvoert, want dan zal het echt een genot voor het oog zijn.

Heerlijke gunplay

Naast het voeren van veel conversaties en het rondrijden door de stad zal je met enige regelmaat in shootouts belanden. Dat is een interessant aspect, want recent hebben we ook de Mafia II remaster gespeeld en die hanteerde nog de speelwijze van destijds op de PlayStation 3. Hieronder valt ook de gunplay van toen en die is naar huidige maatstaven simpelweg te clunky. Datzelfde is tot op zekere hoogte van toepassing op de originele Mafia, maar omdat het hier een remake betreft is ook dat volledig op de schop gegaan. Dat betekent in de praktijk dat de shootouts op een hoger tempo verlopen dan in de Mafia II remaster en belangrijker nog, het voelt vele malen beter en meer ‘smooth’ aan. Het is overduidelijk een vooruitgang en dat zorgt ervoor dat alle belangrijke aspecten van de gameplay dik in orde zijn. Dat althans op basis van de previewversie, die we een uur of drie gespeeld hebben.

Voorlopige conclusie

De Mafia: Definitive Edition zal eind september uitkomen en de versie die we speelden voelde aan als een zeer solide build. Zo hier en daar kan er nog wat gepolijst worden, maar dat zijn typische zaken die in de laatste fase van de ontwikkeling aangepakt worden. Op basis van de speelsessie zijn we overtuigd van de kwaliteit, want Hangar 13 lijkt echt uitstekend werk te leveren. Het verhaal is intact gehouden en wederom boeiend om te ervaren, de sfeer wordt fantastisch gebracht en grafisch is het over het algemeen een schitterende game. De gameplay zelf zit ook goed in elkaar en voelt daardoor erg goed aan. Dit gaat een prima game worden, althans, we zien niet in waar dit nog fout kan gaan. We hebben slechts één wens achteraf: Had Mafia II dezelfde behandeling gegeven, dat had die game zoveel meer recht gedaan dan een remaster.