Special: De avonturen in de Hyper Scape – Een paar weken geleden verscheen Hyper Scape voor onder andere de PlayStation 4 en deze release volgde vrij snel op de aankondiging van de game. Achteraf blijkt Ubisoft al lang aan de game te hebben gewerkt, want direct bij de release stond de titel als een huis. Dat in de zin van dat het er grafisch netjes uitziet, de gameplay voelt goed en er is genoeg content in te vinden om door te blijven spelen. Inmiddels is ook het eerste seizoen lekker onderweg en zodoende hebben spelers het één en ander om zich mee te vermaken. Zoals je wellicht wel weet spelen we de game met enige regelmaat en inmiddels hebben we mooie avonturen mogen beleven waar we je graag wat over vertellen.

Hyperspeed

Na veel potjes in de Hyper Scape blijft telkens één term terugkomen: ‘hyperspeed’. Er zijn natuurlijk diverse titels in hetzelfde genre en het tempo per game varieert best wel. In Hyper Scape ligt het tempo naar verhouding behoorlijk hoog. Het rennen, vliegen en rondstuiteren met de launchpads zorgt ervoor dat de gameplay naast horizontaal ook heel erg verticaal is. Iets wat even wennen is als je net instapt, maar als je dan eenmaal de flow te pakken hebt vlieg je als een verkapte Spider-Man door Neo Arcadia. Hoe beter je dat onder de knie hebt, hoe leuker het spelen met de verticale gameplay wordt. Dat is bovendien een vrij belangrijk aspect, want zoals al eens eerder aangegeven bevinden spelers zich werkelijk overal.

Met het vlotte bewegen in Neo Arcadia hebben we inmiddels ook een groot deel van de stad uitgepluisd en wat Ubisoft leuk doet is dat ze beetje bij beetje meer van de lore ‘onthullen’. Elk personage heeft natuurlijk zijn achtergrond en eigen verhaal, zoals je hier kunt lezen, maar dat geldt ook voor de Hyper Scape zelf. Naarmate we verder in het seizoen komen worden er af en toe fragmenten gelost in de wereld en die dien je te zoeken. Bij vondst levert je dat weer aanvullende informatie op en op die manier krijg je steeds meer zicht op de achtergrond. Het is voor de gameplay niet per se belangrijk, maar het geeft stapsgewijs net wat meer waarde aan het geheel. Althans, dat is de bedoeling.

Met het hoge tempo in de gameplay kun je ook vrij vlot door de wereld navigeren en voor je het weet ben je aan de andere kant van de stad. De hele map overbruggen kost namelijk – dankzij het hoge tempo – niet veel tijd, daar waar de map an sich best wel groot is. Het is een zijspoor, maar Ubisoft lijkt wat dat betreft qua omvang de sweet spot te hebben gevonden. Natuurlijk moet je wel snel zijn als je op zoek gaat, want om de zoveel minuten zal er een sector afbreken waardoor het niet langer toegankelijk is.

Hectische gevechten

In aansluiting op de hoge snelheid waarop de gameplay verloopt is een ander aspect steeds meer gaan opvallen. Als je solo speelt beperkt Hyper Scape zich het grote deel van de tijd tot voornamelijk één op één gevechten met af en toe een bemoeial die een dubbele kill proberen te scoren. Het resultaat is dat de gevechten heel erg gefragmenteerd plaatsvinden in Neo Arcadia en dat levert je, mits je goed geland bent, ook de mogelijkheid op om de gebieden wat beter te verkennen. Het geluid geeft bovendien aan waar iedereen bezig is, dus daar kan je op anticiperen. Dat is sowieso wel handig, want één van de basiselementen is het fuseren van je hacks en wapens. Meer dan eens hebben we door een ietwat terughoudende speelstijl veel materiaal flink kunnen upgraden met als gevolg dat we sterker voor de dag kwamen.

De gevechten zijn in solo aanvankelijk relatief simplistisch van aard, maar vanzelfsprekend wordt het hectischer naarmate het speelveld kleiner wordt. Dat komt eens te meer naar voren op het moment dat je met een squad speelt, want dan is het direct – mits iedereen erbij is – drie versus drie en met de verticaliteit vliegt iedereen werkelijk alle kanten op. Interessant is in die context ook dat rustig mikken en een vijand uitschakelen er haast niet in zit, want deze game leent zich allesbehalve voor stealth gameplay. Je dient je direct in de strijd te mengen en op alles te schieten wat beweegt, ongeacht het je primaire doel is. Communiceren is in deze ook belangrijk, want samen sta je sterk. De hectische aard van de gameplay neemt in deze modus nog sneller toe dan in een solo gevecht, omdat de beetje goede squads gezamenlijk optrekken en ook communiceren. Maar er is nog een overtreffende trap en die heet: ‘Faction War’.

Harde gevechten, easy win?!

Faction War is een modus die kort na de release van de game geïntroduceerd werd en die tilt de hectische gevechten nog naar een hoger plan. Indien je niet bekend bent met deze variant: het totale aantal spelers wordt verdeeld over vier facties en het is zaak om met jouw factie de andere drie uit te schakelen. Je begint de match zodoende gemiddeld met zestien tot twintig spelers of meer (de matchmaking mag daarin nog iets verbeteren) en je kunt er dan als team voor kiezen om gelijk naar het epicentrum van de gevechten te gaan, maar ook kun je je terughoudend opstellen. De ene keer duiken we gelijk naar het midden waar iedereen samenkomt en wat dan gebeurt is bijzonder vermakelijk. Het krioelt van de spelers en de kogels vliegen je letterlijk om de oren.

Een goede controle over je personage is hierbij heel erg belangrijk, want regelmatig stonden we middenin een gevecht met nog dertig andere spelers en dat op een relatief klein stukje grond. Het vliegt werkelijk alle kanten op en dat resulteert in bijzonder chaotische situaties. We kunnen je ook vertellen dat als je dan meerdere kills pakt, dat het heel erg goed voelt. Enerzijds omdat je primaire doel per definitie het doden van tegenstanders is, anderzijds omdat je ziet dat je factie aan de winnende hand is. Maar de Echo’s (van dode spelers) blijven als paddenstoelen uit de grond schieten, dus ook die portalen in de gaten houden is belangrijk. Meer dan eens zagen we dat een factie zo goed als uitgeschakeld was, maar dat de laatste speler toch nog even wat spelers terughaalde met als gevolg een forse tegenstand.

De hectiek die met Faction War gepaard gaat is misschien wel het leukste, omdat er aanhoudende gevechten zijn en iedereen binnen een factie van elkaar afhankelijk is. Tegelijkertijd hebben we ook weleens voor een trage benadering gekozen, wat de gehele factie in kwestie deed. Dit met als gevolg gelijk een winst, doordat de andere drie facties elkaar aan het uitschakelen waren. Het resultaat was vervolgens verzwakte teams tegenover een voltallige factie – dan is het natuurlijk gelijk een stuk gemakkelijker. Een aanpak die zich direct uitbetaalde met de al aangegeven winst, maar dat is natuurlijk ook een geval van ‘samenloop van omstandigheden’. Hoe je het ook speelt, Hyper Scape laat verschillende tactieken toe en dat is simpelweg tof.

Hyper Scape is gratis verkrijgbaar in de PlayStation Store en bij interesse kan je hier terecht. De gehele game is free-to-play, maar kent ondersteuning van een Battle Pass. Dit voor cosmetische items, emotes en meer, zoals je dat van soortgelijke titels in het genre kent.