Review: Windbound

Review: Windbound – Er zijn talloze films, games en andere vormen van entertainment waarin de uitgestrekte oceanen van de wereld centraal staan. De oceaan kan heel indrukwekkend zijn om te aanschouwen, maar kan tegelijkertijd ook een enorm groot gevaar vormen voor onwetende zwemmers en schippers. In het geval van Windbound gaat het om de verraderlijke kant van de oceaan en zal je je uiterste best moeten doen om de zee te temmen. In deze survivalgame draait het vooral om het ontdekken van de vele eilanden die je tegenkomt, waarbij levensmiddelen zoeken en voorwerpen maken van belang is. Of Windbound een frisse wind door het survivalgenre kan blazen, zoeken we uit in deze review.

Gestrand bij een verlaten op een eilandengroep

In de inleiding gaven we al aan dat de grote oceanen erg gevaarlijk kunnen zijn en dat ondervindt onze protagonist op pijnlijke wijze. Kara – de hoofdpersoon – zeilt samen met haar stam op de oceaan totdat het weer plots omslaat en de zee op drastische wijze verandert. Tot overmaat van ramp verschijnt er een mysterieus zeemonster dat Kara en haar vlot weet weg te slaan en de dood lijkt een zekerheid. Zonder er enig besef in te hebben, weet Kara plots op het water te kunnen staan en ziet ze een enorm portaal voor zich. Dit portaal is de enige weg op dit moment en nadien wordt Kara plots wakker na aangespoeld te zijn op een eiland. Ze is alleen en haar stam is nergens te bekennen. Geheel verlaten moet ze zien te overleven op dit eiland en de grote zee heelhuids zien over te steken, een flinke uitdaging dus.

Kara is voorzien van een magische ketting met een zeeschelp eraan. Dit object heeft de kracht om zogeheten Sea Shards te verzamelen waarmee jij speciale ‘Blessings’ kunt vrijspelen. Windbound is verdeeld in vijf hoofdstukken en elk hoofdstuk kent een eigen gegenereerde eilandengroep. In de game is het voornamelijk zaak om te overleven, waarbij het verhaal eigenlijk op de tweede plaats komt. Dit is erg jammer, want het heeft in de kern iets unieks en magisch, wat beter gebracht had kunnen worden. Er is geen enkele vorm van dialoog aanwezig en het verhaal krijg je te zien in korte scenes tussen de hoofdstukken door en ook worden enkele objecten op de eilanden voorzien van tekst. De eilandengroep waar Windbound zich afspeelt kent een zekere charme en de game is erg rustgevend, maar helaas raak je al snel de rode draad van het verhaal kwijt en dat is zonde.

Ontdek alle eilanden op je eigen tempo

Waar het in Windbound vooral om draait is het ontdekken van alle eilanden in ieder hoofdstuk. In het eerste hoofdstuk moet je als Kara naar het volgende eiland zwemmen en merk je al snel dat ze geen Olympisch zwemster is. De inhoud van je staminabalk verdwijnt als sneeuw voor de zon tijdens het zwemmen en dit langdurig doen is dus geen optie. Op het tweede eiland in het eerste hoofdstuk vind je gelukkig al snel een magische roeispaan. Een peddel hebben is één ding, maar zonder boot kom je nergens en dus moet je naar materialen zoeken op hetzelfde eiland. Verzamel wat hoog gras, vervlecht dit tot primitief touw en voilà! Je eerste boot bestaande uit gras is een feit en zo kan je de oceaan op. Daarnaast moet je ook jouw uithoudingsvermogen in de gaten houden en geregeld eten zien te vinden om te overleven, wat je eventueel zelf kunt koken.

In het begin van de game ben je aardig beperkt in de beschikbare materialen. Je boot bestaat uit gedroogd gras en je hebt slechts een handjevol tools tot je beschikking. Ieder eiland is voorzien van grondstoffen, vijanden en af en toe een magische schelp die je moet activeren om naar het volgende hoofdstuk te kunnen. In ieder hoofdstuk is het zaak om drie van deze standbeelden (magische schelpen) te activeren, zodat je voortgang boekt. Maar lang niet elk eiland heeft de grondstoffen die je nodig hebt om zo stapsgewijs vooruitgang te boeken en daarom zul je de zee op moeten om andere eilanden te bezoeken en die te verkennen. Het verkennen van deze eilanden is erg rustgevend en het peddelen – en later zeilen – gaat gepaard met een rustgevende soundtrack. Alle verschillende eilanden ontdekken in een hoofdstuk kost tijd en is ook optioneel, maar is zeker het leukste gedeelte van de game.

Na verloop van tijd kan je ook een zeil maken, waardoor je sneller van eiland naar eiland gaat. Hierbij moet je wel even wennen aan de windrichting tijdens het zeilen om zo de optimale snelheid te behalen maar op een gegeven moment heb je het in de vingers en gaat het erg soepel. In deze game zal je daarnaast ook veel tijd aan je inventaris besteden die vrij eenvoudig van structuur is. En hetzelfde geldt voor het craften in de game, wat simpel gaat, maar veel diepgang kent. Er zijn veel verschillende grondstoffen en elke grondstof heeft zijn eigen waarde, waardoor je geneigd bent vrijwel alles op te pakken wat je tegenkomt. Dat werkt niet altijd, omdat de inventaris gelimiteerd is tot een bepaald aantal items. Je loopt dus veelal rond met een volle buidel en dat kan wat onhandig zijn. Dat is echter op te lossen door weer een grotere buidel te craften en kisten op je schip te plaatsen waar je spullen in op kunt slaan.

Trage en gebrekkige combat

Lang niet alle grondstoffen zijn in de natuur te vinden. Wil jij bijvoorbeeld een hamer maken? Dan heb je botten nodig. Wil je een andere outfit hebben? Dan moet je huiden zien te vinden en deze boven een vuurtje verwerken tot leer. Deze grondstoffen zijn vrijwel uitsluitend te vinden bij de (vijandelijke) wezens die je kunt aanvallen. Je hebt altijd een mes bij de hand dat nooit breekt, maar deze doet vrijwel geen schade. Daarom is het beter om een speer te vervaardigen uit takken die je gevonden hebt, zodat je wat effectiever bent. Helaas zijn deze gevechten lang niet zo interessant, waardoor dit element een beetje vervalt in een minder aspect van de game.

De verschillende eilanden huisvesten diverse wezens die je aan kunt vallen. Dit varieert van onschuldige diertjes die wegrennen wanneer ze jou zien tot agressieve beesten die jou met huid en haar willen verslinden. Maar om de diverse objecten die je goed kunt gebruiken te vervaardigen, zul je toch echt de strijd met ze aan moeten gaan. En dat is waar het ‘probleem’ zit, want in Windbound is de combat helaas erg traag en gebrekkig. Je moet allereerst verplicht je lock-on gebruiken wil je bijvoorbeeld aanvallen of kunnen ontwijken. Daarnaast kan je slechts één move doen met je mes of speer en in elk geval doen je aanvallen relatief weinig schade. Later in de game kan je wel een pijl en boog vervaardigen die meer schade toebrengt, maar helaas gaat het mikken met pijl en boog ook wat lomp. Toch is dit het sterkste wapen, waardoor je dit veel zult gebruiken om de gevechten snel voorbij te laten gaan. De vijanden die je verslaat kennen een leuk en uniek ontwerp, maar helaas zijn er slechts weinig verschillende vijanden, waardoor je er nog sneller op uitgekeken bent.

Erg leuke look en soundtrack

Grafisch hoef je geen meesterwerk te verwachten van Windbound, maar wel ziet het er prima uit. De game kent een erg leuke stijl die je ongetwijfeld wat doet denken aan Zelda: Breath of the Wild. Gooi daar nog wat elementen bij van Disney’s Moana – zoals het embleem op Kara’s ketting en de verschillende vlotten – en je hebt een perfect plaatje van hoe Windbound eruitziet. De game kan je bovendien eindeloos blijven spelen dankzij de willekeurig gegenereerde eilanden en het design daarvan is divers genoeg om te blijven boeien. Zo zijn ze voorzien van bossen, maar ook tref je moerasachtige eilanden omringd door mist en woestijnachtige eilanden ontbreken eveneens niet. Tot slot zijn er nog kleinere rotsachtige eilanden waar je Sea Shards kunt vinden net als magische kristallen die jouw stamina- of levensbalk kunnen verhogen.

Wat betreft de audio zit Winbound ook prima in elkaar, waarbij de soundtrack vooral erg rustgevend is. Zeker de eerste paar keren wanneer je op open zee zeilt en dat op eigen tempo, voel je je erg op je gemak dankzij de fijne pianomuziek op de achtergrond. Wel is de soundtrack wat beperkt, waardoor je vaak dezelfde nummers hoort maar echt storen doet dat niet. De muziek zorgt uiteindelijk voor een hele relaxte vibe, waardoor het rondvaren een ontzettend rustgevende ervaring wordt. Hier tegenover staat wel dat de game wat technische slordigheden bevat, zoals framedrops en hier en daar wat rare bugs die later ongetwijfeld weg worden gepatched.