Review: 13 Sentinels: Aegis Rim

Review: 13 Sentinels: Aegis Rim – Tijdreizen is een gevaarlijk beestje. Velen hebben zich misschien al afgevraagd of het überhaupt mogelijk is om met de juiste technologie een bezoekje te brengen aan hun grootouders tijdens de jaren ’50, of even een kijkje te nemen om te zien hoe onze planeet het er vanaf brengt in het jaar 2142. De laatste jaren hebben we dan ook in verschillende media vele pogingen gezien om dit populaire topic te vertalen. Games zoals Prince of Persia: The Sands of Time of BioShock Infinite zijn bekende voorbeelden bij ons in het Westen, maar Japan heeft misschien wel een nog grotere obsessie voor het fenomeen. Ontwikkelaar Vanillaware, bekend door onder andere Odin Sphere, doet nu ook een poging om, op hun unieke manier, dit concept te vertalen. Slagen ze hierin? Oh ja! Laat ons je vertellen waarom…

Een puzzel met 13(duizend) stukjes

13 Sentinels: Aegis Rim heeft een ietwat ingewikkelde titel en ironisch genoeg is het verhaal van de game net zo ingewikkeld als het klinkt. Het verhaal speelt zich af in een tijd – enfin ‘tijden’ – waarin de aarde wordt aangevallen door gigantische monsters, oftewel kaiju in het Japans. Die kaiju moeten tegengehouden worden door de zogenaamde Sentinels, wat gigantische mecha-robots zijn met allerlei hoogtechnologische snufjes. Die Sentinels worden bestuurd door piloten, die toevallig allen middelbare scholieren zijn. Japanser dan dit wordt het dus eigenlijk niet. Meer willen we verder niet over het verhaal kwijt, want dat zou afbreuk doen aan de ervaring. Zoek dus ook geen info op, maar stap zo blind mogelijk het verhaal in.

Vanillaware experimenteerde al in Odin Sphere met het brengen van een verhaal vanuit verschillende standpunten. Toen waren dat er vijf, maar daar doen ze nu een serieus schepje bovenop. Het verhaal wordt hier namelijk gebracht door de ogen van 13 verschillende personages, die niet altijd in dezelfde tijd leven, maar wel op één of andere manier met elkaar verbonden zijn. Een verhaal vertellen vanuit 13 verschillende standpunten klinkt misschien als onbegonnen werk, maar op één of andere manier slaagt Vanillaware hier wonderwel in. Elk personage heeft een eigen identiteit en unieke verhaallijn. De personages zijn bovendien erg goed geschreven en vormgegeven, waardoor elk verhaal boeiend blijft van begin tot eind.

We horen je al denken: “13 verschillende standpunten in een verhaal waar tijdlijnen door elkaar lopen; dat moet toch enorm ingewikkeld zijn om te volgen?” Wel dat klopt ook wel een beetje. Je kiest grotendeels zelf welk personage je op een gegeven moment volgt, waardoor er dus geen sprake is van één vastgelegde verhaallijn. Je legt dus, als het ware, op een geheel unieke manier de puzzel van het verhaal. Zoals het een puzzel met veel stukjes betaamt, zal je dus vooral in het begin wat verdwalen omdat er nu eenmaal enorm veel stukjes zijn. Zodra je echter een paar stukjes als basis hebt gelegd, klikt de rest plots veel gemakkelijker in het geheel. Laat je dus niet ontmoedigen als het je allemaal wat te veel wordt, de volledige ervaring is het zeker waard!

“Get in the f*king robot, Shinji!”

We kunnen 13 Sentinels in twee delen opsplitsen: aan de ene kant zijn er de verhaal gedreven stukken en aan de andere kant hebben we tactische segmenten waarbij jij met de verschillende Sentinels in allerlei scenario’s aan de slag moet. De verhalende stukjes focussen zich, logischerwijs, op het verhaal, waardoor gameplay hier erg beperkt is. Je krijgt een beetje een “visual novel gevoel”, maar dan met bewegende beelden en een occasioneel momentje waarbij jij de controle krijgt over je personages. Je loopt door verschillende locaties en je zoekt naar ‘points of interest’ om het verhaal verder te zetten. De besturing is hierbij zelfs ietwat té gevoelig, waardoor het selecteren van een specifiek punt soms wat gefriemel met zich meebrengt.

De tactische stukjes draaien dan vooral rond het uitvechten van verschillende scenario’s tegen de kaiju. Elk personage heeft een eigen Sentinel met specifieke vaardigheden. Die vaardigheden kan je naar wens uitrusten en upgraden om zo de squad van je dromen te maken. De scenario’s zelf komen vaak op hetzelfde neer, maar om één of andere reden is de gameplayloop wel verslavend leuk. Je dropt je team in een deel van de stad dat aangevallen wordt door kaiju en je probeert die vervolgens allemaal uit te roeien. Ja, er zijn vast en zeker games die meer diepgaande strategie te bieden hebben, maar wat 13 Sentinels doet, doet het goed. Ook hier is de besturing eigenlijk iets te gevoelig, maar het stoort niet enorm.

Die tactische segmenten bieden bovendien ook een meerwaarde voor het verhaal, want ook hier krijg je puzzelstukjes die je nodig hebt om een beter zicht op het geheel te krijgen. Zowel de Sentinels als de kaiju herbergen veel geheimen, die ook tijdens deze gevechten de kop opsteken. Als je fan bent van de thematiek uit de beroemde anime “Neon Genesis Evangelion”, dan zal je dit verhaal ook vast wel weten te appreciëren. Wees echter niet bang als je niet zo strategisch aangelegd bent: je kan de moeilijkheidsgraad simpelweg op ‘Easy’ zetten en dan raas je zonder al te veel problemen door deze stukjes.

Het einde van de wereld ziet er prachtig uit

Vanillaware gaat met dit sci-fi epos misschien wat buiten hun comfortzone, maar toch slaagt de studio er opnieuw in om hun game er prachtig te doen uitzien. De specifieke stijl waarvoor werd gekozen, komt prachtig uit de verf in bijna elke scène die de game je voorschotelt. Het kleurenpalet in elke tijdzone geeft perfect de tijdsgeest en de atmosfeer weer en de lichtinval die je krijgt terwijl je door alle décors loopt, is werkelijk magisch. Ook de begeleidende soundtrack doet zijn werk prima om de sfeer te versterken.

De game is volledig ingesproken en heeft zowel Japanse als Engelse stemmen, waar je bovendien op elk moment tussen kan wisselen. Het stemmenwerk hierbij is ook opmerkelijk goed te noemen. De stemacteurs weten als geen ander hoe ze hun personages tot leven moeten wekken en leveren puik werk af. Wij speelden de game vooral in het Japans, maar de stukjes die we even in het Engels speelden, waren ook zeker netjes verzorgd. Ook de Engelse vertaling is aangenaam om te lezen en de snelheid waarop de woorden verschijnen, kan je aanpassen naar eigen wens. Technisch helemaal in orde dus!