Column: God of War vertelt een intiem verhaal over innerlijke groei – Hoewel we deze generatie niets te klagen hebben wat betreft exclusives voor de PlayStation 4, is de terugkeer van God of War voor mij een ware triomftocht geweest. Daar ben ik zeker niet alleen in, want de compleet vernieuwde God of War-formule krijgt vrijwel niets anders dan lof. De audiovisuele presentatie en knappe hervormingen op vlak van gameplay leveren een magistrale game af. Sterker nog, ondanks de uitermate sterke concurrentie, werd God of War bij The Game Awards tot de beste game van 2018 uitgeroepen. Uiteraard kon een vervolg niet uitblijven en de aankondiging van God of War: Ragnarok is wederom een uitstekend verkoopargument voor de PlayStation 5. Nu we in de schemering van deze generatie zijn aanbeland, wil ik in deze column eens terugblikken op wat God of War nu zo bijzonder maakt. Het is voor mij namelijk Kratos’ hervonden menselijkheid en de moeizame relatie met zijn zoon die de diepste indruk nalaten. Als vader weet ik dat ouderschap meer dan opvoeden alleen is.
De hoeveelheid artikels online laat zien dat ik daarin niet de enige ben. Iedereen heeft zijn eigen interpretatie en de onderlinge verschillen zijn groot. God of War maakt vaders beter, er wordt komaf gemaakt met de mythe van mannelijke superioriteit en geweld wordt niet langer verheerlijkt. Blijkbaar hebben we allemaal een andere game gespeeld, want Kratos is een slechte vader die geen enkele connectie met zijn zoon heeft. Emotie wordt vrijwel niet getoond, passie ontbreekt en communiceren komt neer op het bijbrengen van discipline en daadkracht. Nee, Kratos is een boegbeeld van onderdrukkend gedrag dat zo sterk met mannelijke superioriteit geassocieerd wordt. Het geweld wordt inderdaad niet langer zo overdreven neergezet, maar is dankzij het nieuwe cameraperspectief wel een stuk confronterender.
Geen fulltime Hulk meer
Vanuit mijn oogpunt vertelt God of War simpelweg een intiem verhaal over innerlijke groei. De kenmerkende furie, brutaliteit en drang naar wraak waarvoor de serie bekendstaat zijn niet achterwege gelaten nadat de formule per se vernieuwd moest worden. Als personage is Kratos vaak verkeerd begrepen. Iedereen is onder de indruk van zijn woede en gedrevenheid, maar als je goed oplet, zit daar vooral heel veel spijt achter. Indien je alle games uit serie gespeeld hebt, weet je dat Kratos een liefhebbende vader voor zijn eerste gezin was. Hoewel hij aanvankelijk Ares de schuld van hun dood gaf, was het toch zijn eigen gewetenloze drang naar strijdlust die hem zijn gezin deed vermoorden. Al dat bloedvergieten, de vele seksminigames en de totale uitroeiing van vrijwel het hele Griekse pantheon hebben daar niets aan veranderd. Zelfs het inruilen van het oude Griekenland voor de noordse mythologie, het vinden van een nieuwe vrouw en krijgen van een zoon bieden geen oplossing. De voorgaande games tonen het resultaat van wat er gebeurt als je je alleen maar door woede laat leiden.
Daarom is Kratos nu ingetogener en is het geweld in de game doelmatig, voortkomend uit noodzaak in plaats van willekeur. Kratos toont zelfs berouw als hij het hart van een trol eruit rukt, puur omdat het als ingrediënt nodig is in een brouwsel voor zijn zieke zoon. Het maakt duidelijk dat woede heeft plaatsgemaakt voor verdriet. Dat wordt verder onderstreept wanneer Atreus beweert dat Kratos niet om het verlies van zijn vrouw treurt en hij vervolgens waarschuwt dat zijn stilte niet als een gebrek aan rouw moet worden gezien. De onderhuidse spanning in de game ontstaat doordat Kratos na de dood van zijn vrouw een gedwongen reis met zijn zoon onderneemt, waarvoor ze allebei eigenlijk nog niet helemaal klaar zijn.
Een vader-zoon avontuur
Ouderschap betekent namelijk twijfel en angst. Je weet nooit of je wel genoeg doet en of je wel de juiste keuzes maakt. Voor Kratos is zijn goddelijkheid een vloek. Daarom vertelt hij Atreus niet wat zijn afkomst is, waardoor hij hem onbedoeld ziek maakt. Het besef dat hij zijn zoon pijn doet, dwingt hem eindelijk de confrontatie met het verleden aan te gaan. Het is dan ook toepasselijk dat hij naar huis gaat om de verstopte Blades of Chaos op te halen. De wapens vertegenwoordigen zijn duistere verleden, vol met fouten en verkeerde keuzes. Ze zijn staan echter vooral symbool voor de ongezonde relatie die hij met de Griekse goden had. Zelfs nu nog verschijnt Athena met de waarschuwing dat hij nooit kan ontsnappen aan het feit dat hij een monster is – wat hij niet ontkent en zelfs terugkaatst met de opmerking dat hij in ieder geval niet langer hun monster is.
Het is een belangrijk stuk karakterontwikkeling omdat hij daardoor beseft dat hij moet leren praten met zijn zoon, dat hij moet uitleggen wie hij is en vooral waarom. Alleen zo heeft hij een kans om Atreus voor dezelfde fouten te behoeden. Hij moet door zijn pijnlijke schuldgevoelens heen worstelen om de antwoorden te vinden die hem een beter voorbeeld voor zijn zoon maken. Want dat Kratos spijt heeft van zijn verleden was al duidelijk. Nu begrijpt hij echter dat het er niet toe doet wie hij hiervoor is geweest. Zijn zoon is niet zijn verleden en heeft simpelweg een vader nodig die eerlijk over zichzelf tegen hem is. Aan het einde van de reis zijn beiden enorm gegroeid. Atreus weet eindelijk wie en wat hij is, terwijl Kratos het verleden heeft geaccepteerd en nu een vader voor zijn zoon probeert te zijn.
Narratieve diepgang
De belangrijkste les uit God of War is dat een vader de menselijkheid die zijn zoon biedt nodig heeft om zichzelf te kunnen accepteren en veranderen. Kratos is geen nieuwe God of War, maar de oude die van zijn verleden heeft geleerd zodat hij zijn hart opnieuw kan openen. Het is een gedurfde zet om een boegbeeld van mannelijke superioriteit zijn menselijkheid te laten hervinden en een kant te tonen die nooit iemand had verwacht. Het is een uitstekend voorbeeld van de progressie die games als medium maken en het is zonde dat dit in veel reviews onderbelicht is gebleven. Dat doet echter geen afbreuk aan de kern van het verhaal; er komt een tijd dat juwelen niet langer sprankelen, dat goud zijn glans verliest, dat de troonzaal een gevangenis wordt en er niets anders overblijft dan de liefde van een vader voor zijn kind.
Met dat prachtige sentiment, dat ik schaamteloos van koning Osric uit de film Conan the Barbarian (1982) heb gepikt, komen we aan het einde van deze column. Jongere spelers zullen ongetwijfeld weinig raakvlakken met het bovenstaande verhaal hebben, maar voor de oudgedienden onder ons ligt de situatie ligt waarschijnlijk anders. Het verloop van tijd doet je immers niet alleen verouderen, het geeft je vaak ook een ander perspectief. God of War-regisseur Cory Barlog heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat zijn eigen leven en de relatie met zijn zoon de inspiratiebron voor dit verhaal vormde. Als je hem 15 jaar geleden, toen hij als lead animator aan de eerste God of War werkte, had verteld dat hij later in zijn leven met zo’n intiem verhaal zou komen, had hij je vermoedelijk vol ongeloof aangekeken en voor mij geldt precies hetzelfde. Dan rest alleen de vraag, hoe hebben jullie dit ervaren?
De realms die afgesloten waren voelden als lekker makerij, en met een heel nieuwe mythologie had ik meer baas variatie verwacht. Voor de rest zeker geen slechte game maar ik verwachte meer.
Grafisch echt een prachtige game. Maar naar mijn mening echt de meest overschatte game van deze generatie. Hoewel het gooien en terughalen van de bijl heel tof is, is de combat verder gewoon erg eentonig. Keuze voor een semi-open wereld is ook wat ongelukkig en die puzzels halen steeds de flow eruit. Maar juist het verhaal is het zwakke punt, gewoon erg clichématig, zo voorspelbaar hoe je uiteindelijk eindigt op die berg qua relatie tot dat zoontje.
Was een heerlijke game om te spelen plus ook vernieuwend ander verhaal,omgeving,mythologie.
Maar God of war komt echt niet uit in 2021 denk in de zomer periode van 2022
@Kassandra: Het gaat om de reis, wat er wordt verteld, het zich kunnen inleven in de dilemma’s en struggles van een man die een nieuwe rol als vader krijgt maar deze niet weet te vervullen, hoe almachtig hij ook is.
Niet voor jonkies.
My name is Mayo heeft een grotere groei dan PSX sense. Wat een berichten en wateen baggere site is dit geworden zeg. Lijkt net fifa alle aandacht aan ads
@Kassandra: combat eentonig? Dat ligt toch echt aan jezelf. Misschien is dit geen game voor u.
@Anoniem-1190: Mwuhaha, jij surft zonder adblocker?
ik loop natuurlijk flink achter,want ik speel nu pas deeltje 3,en godverdomme wat is dat episch man,niet normaal,nieuwste deel komt nergens in de buurt qua epicness,in feite het is meer toned down,maar verdiend GOTY
@Kassandra: nee je gaat te ver,je hebt duidelijk deeltje 3 niet gespeeld,daar heb je ook puzzels,kleine gebieden om langs te gaan en te klimmen,net zoals het nieuwste deel. alleen in deel 3 slacht je titanen& goden af,in god of war,hebben ze duidelijk meer voor het verhaal gekozen,combat is in deel 3 ook wel eentonig,alleen wel variatie in wapens ,dus overschat? hell no,het gaat om de reis van kratos en zijn zoontje,maar het nieuwste deel kan je zeker geen GOD of war noemen,nee.
Al die bullshit hoeft niet in games. Die kleine was juist het vervelendste. Plus dat verhaal vertraagde alles. Gelukkig was de combat nog goed. Maar echt waar man. Als je in deze game een gelijkenis ziet met vader en zoon relatie heb je echt wel mensenkennis te kort. Lmao. Games zijn een medium.
Dus wanneer hij mythische wezens vermoord, hakt, etc. Om daar later met zijn zoon over te praten dat dit niet goed is. Etc… maar het toch goed praat. En dat vergelijkt met een band in realiteit. Dan kun je evengoed mensen in het echt schieten. Zeggen dat het niet zo bedoelt was. Maar de woede beheerst. Je toch een band creërt met de zoon omdat jij zijn opvoeder bent in kwestie…
Komaan dit is zo fout. Ahhaaa. Wtf is dit voor artikel… gewoon de combat en zijn graphics is de selling point. Niemand staat te wachten op drama in een God of war game.
Ik heb alle delen van god of war gespeeld ik kan me prima vinden in dit artikel ( ben zelf ook oudgediend bij dit spel) ! De weg die kratos door de jaren heen heeft afgelegd is gewoon prachtig . Er komt steeds meer diepgang in deze serie van god of war ! Ik ben benieuwd hoe het verhaallijn nu gaat zijn bij de nieuwe god of war ragnarok … wand steeds meer begin je meer en meer te weten hoe kratos ertegenover staat enz ! Dit is gewoon een pareltje dat naast tlou of uncharted kan staan .. voor mij blijft god of war de beste franchise die ik ooit heb mogen beleven in mijn game jaren !!!
Kan me niks schelen wat iemand anders vindt; God of War is voor mij de beste game van deze generatie.
@Oldskool-NL: voor mij is het zelfs de beste game ooit gemaakt. De graphics, maar vooral combat en gewoon het totaal plaatje heb ik nog nooit eerder in een game ervaren.
Ik vond het een fantastische game met volwassen gameplay en meer RPG elementen dan de “arcade” delen. Het duurde vrij lang tot ik doorhad dat de je vrijgespeelde skills serieus moet gaan gebruiken en goed onder de knie krijgen om verder te komen in het spel. Dus niet alleen hacken en slashen.
Het verhaal maakte de game voor mij dubbel zo goed. Ik werd er helemaal in opgezogen en kan niet wachten tot het verhaal verder gaat in het vervolg.
@EffeZeikuh: Ik vind die laatste zin van je reactie erg mooi gevonden. Dat van het niet kunnen vervullen terwijl je wel almachtig bent. Food for thought.
@Anoniem-2854: Je hoeft het uiteraard niet met de tekst eens te zijn, maar kijkend naar jouw reactie heb jij eerlijk gezegd eerder mensenkennis tekort. Symboliek lijk je niet te begrijpen en de logica van je voorbeeld over mensen in het echt schieten is op zijn zachtst gezegd verontrustend. Grappig dat je overigens denkt voor iedereen te spreken, want juist de drama is voor veel mensen het onderwerp van gesprek.
@Anoniem-6657: Bij deze saluteer ik een mede oudgediende 🙂
Alle God of War delen helemaal verrot gespeeld en platinum behaald. En indd de nieuwste deel op mijn Oled TV unlocked frame rate met HDR spelen was een ervaring die ik nog nooit eerder heb meegemaakt. De combat en RPG elementen het verhaal en de graphics klopten allemaal. Kan niet wachten op het volgende deel Ragnarok!!
Volledig eens met dit artikel, ben misschien dan wel een jonkie en voel het nog niet persoonlijk ik kan het me wel inleven en in zien allemaal, verhaal en de progressie die ze maakte in de game was goed en erg sterk, game speelde goed weg, leuke fotomode er bij, top game. GOTY waardig.
@Anoniem-1925: dan moet je is gauw witcher 3 spelen.
Dit is echt één van de beste game ooit voor mij je moet het maar doen om RD2 te verslaan voor game van het jaar toen in 2018. Hopelijk is het waar dat het 2de deel in 2021 gaat uitkomen . er is wel één ding nu tis te hopen dat ze Kratos niet laten sterven in het tweede deel want dan gaan ze weer de zelfde fiasco krijgen zoals the last of us 2 .
In mijn ogen, de beste PS exclusive van de afgelopen generatie. Goede column btw!
@jimke1:
RDR2 vond ik op een gegeven moment veel te langdradig. Mooie game, maar ik heb me veel meer vermaakt met GOW.
Technisch en grafisch 1 van de beste games ooit.
Voor mij de beste game op de PS4. De mooiste en meeste geslaagde implementatie van HDR, ik heb letterlijk minutenlang naar omgevingen zitten staren. Prachtig verhaal met veel diepgang, heerlijke gameplay en ontelbare WOW momenten die voor kippenvel zorgde en maakte dat ik niet meer wilde stoppen met spelen.
Ik kan slechts hopen dat het volgende deel ook maar enigszins in de buurt komt, dan ben ik een tevreden man.
@MrStef85: Ja daar slaag je de nagel op de kop de eerste 10a15 uur waren nog redelijk goed maar ik had heel veel moeiten om telkens dat paard te moeten rijden en het verhaal was veel te traag . Het was wel een mooie game maar daar blijf het bij ik heb veel moeiten moeten doen om deze uit te spelen .
@jimke1: Eindelijk wat reacties waar in ik me wel kan vinden wat RDR2 betreft. Die game wordt zo de hemel in geprezen en echt, ik heb net 10 uur vol gehouden. Ik vond de besturing ruk (zoals in een huis alles oppakken), veel gameplay features waren onduidelijk (heb zelfs dingen moeten Googlen), alles ging tergend langzaam, combat was rudimentair en het was gewoon saai. Ik had de game snel weer verkocht.
Goeie game soort open wereld was ook leuke verandering