Review: Marvel’s Spider-Man: Miles Morales – In 2018 gooide Sony Interactive Entertainment met Insomniac Games hoge ogen met de release van Marvel’s Spider-Man. Het was de eerste Spider-Man game sinds jaren die eindelijk weer eens van niveau was en de harten van menig Marvel liefhebber, Spider-Man aficionado en all-round gamer wist te veroveren. Bij deze release kwamen nog drie downloadbare content pakketten uit met elk hun eigen verhaal en toen ging het boek dicht. Tot nu, want met de release van de PlayStation 5 komt Marvel’s Spider-Man: Miles Morales uit. De titel geeft het al weg, deze Spider-Man game volgt het verhaal van Miles Morales, die je ongetwijfeld kent uit de films, comics of de eerste game. Wij hebben de game inmiddels uitgebreid gespeeld en in deze review laten we je weten of dit weer net zo’n feestje is als het eerste deel.

Miles Morales

Peter Parker staat niet alleen zijn hoofdrol in deze game af, hij heeft ook nog eens een ander uiterlijk. Voor de PS5-versie moest Insomniac Games een nieuwe motion capture maken voor Peter Parker en dus hebben ze deze meer laten lijken op de stemacteur. Het resultaat is echter een soort Ali Express versie van Tom Holland, maar gelukkig zien we deze niet al te vaak verschijnen in de game. Miles Gonzalez Morales is namelijk degene om wie deze game draait en als je het eerste deel gespeeld hebt, dan weet je wat er precies is gebeurd met deze jongen. Om de spoilers te beperken, laten we zijn achtergrondverhaal achterwege, maar je kunt hem ook kennen uit de animatiereeks Ultimate Spider-Man of de immens populaire film Spider-Man: Into the Spider-Verse.

Het feit dat Peter Parker nu op een lager pitje staat, is goed voor de toekomst van de games, want Miles Morales is uiteindelijk een stuk moderner, dynamischer en met name zijn Venom-krachten brengen veel variatie met zich mee. Miles is ook een stuk leniger dan Peter en dat zie je vooral terug in zijn moves in de lucht, alsook de combat. Als ik persoonlijk zou moeten kiezen, verkies ik Miles Morales boven Peter Parker als personage, omdat hij vooral prettiger is om mee te spelen en om naar te kijken. Alles gaat een stuk sierlijker en met Venom erbij heb je meer het gevoel dat je een echte superheld bent.

Venom

Voor wie niet bekend is met de Venom-krachten van Miles Morales, staat er een leuke verrassing te wachten. Miles heeft namelijk twee superkrachten die Peter niet heeft: camouflage en Venom. Nu doet Venom je waarschijnlijk denken aan vergif – maar dat is het allesbehalve. De Venom Strikes van Miles is een type energie, vergelijkbaar met elektriciteit, die door de handschoenen van hem heen komt. Met zijn Venom kracht lukt het hem om energie om te leiden, reactoren te activeren en vijanden te verrassen met een gigantisch krachtige blast. Dit kan met een stoot of een sprint, maar ook met een neerwaartse sprong die het effect van een dreun heeft.

Venom is niet alleen handig in combat, maar ook tijdens het webslingeren komt het goed van pas. De lenigheid van Miles zorgt er namelijk voor dat je de mogelijkheid hebt om tussen het slingeren door in de lucht trucjes uit te voeren. Als je vette combo’s maakt, bouw je flink wat Venom op, die je vervolgens weer kunt gebruiken voor een soort turbo boost naar voren of de lucht in. Het zorgt voor een nieuwe dynamiek in de gameplay, want het heeft op zowel het webslingeren als de combat een effect, wat een positieve vooruitgang is.

Camouflage heeft vooral veel effect in de stealth missies van de game. Waar je je voorheen met Peter Parker soms snel moest verstoppen om in stealth te blijven, heb je nu de optie om met een skill upgrade automatisch in camouflage te gaan wanneer je ontdekt wordt bij een aanval. Het maakt stealth uiteindelijk wat makkelijker, wat wellicht voor sommigen een dealbreaker kan zijn qua uitdaging. Toch is het een nieuwe gameplay mechaniek die leuke nieuwe situaties oplevert. Zo kan Miles zich op momenten camoufleren waarop hij dit heel hard nodig heeft, wat weer zorgt voor geinige reacties bij vijanden en omstanders.

Grafische en technische prestaties

Marvel’s Spider-Man: Miles Morales is een cross-gen game en uit het verleden weten we allemaal dat dit niet de pareltjes zijn die de next-gen hardware echt optimaal benutten. Hoe je het ook wendt of keert, Miles Morales is een uitbreiding die gebouwd is op een PS4-game, om vervolgens geoptimaliseerd te worden voor de PlayStation 5. Het is een hele mooie game, maar we bedoelen dit voor nu even esthetisch. Er is duidelijk veel werk gegaan in het optimaliseren van de wereld voor de PS5. Zo speelt de game zich rond de kerstperiode af en daardoor ligt er regelmatig een mooie sneeuwlaag op de straten en ook vallen de vlokjes sneeuw op het bolletje van Miles. Verder zijn de straten drukker dan ooit tevoren en voelt de stad nu eigenlijk pas echt aan als New York City. Grappig genoeg realiseerden we ons bij het spelen nu pas dat andere openwereldgames veelal eigenlijk best wel kaal zijn. Dit soort aanpassingen zijn vooral esthetisch, maar wel mogelijk dankzij het feit dat er nu meer rekenkracht beschikbaar is.

Op technisch vlak vinden we twee modi waarin je de game kunt spelen. Eén in 4K op 60 frames per seconde en één in 4K op 30 frames per seconde. Het grootste verschil tussen beide modi is natuurlijk de framerate, maar ook het wel of niet hebben van ray tracing. Deze techniek is resource heavy en maakt het verschil in welke framerate je de game uiteindelijk speelt. Nu kunnen we een heel boekwerk schrijven over de technische voordelen van ray tracing en hoe het games realistischer maakt, maar laten we het houden bij de korte versie. Ray tracing is een render techniek die hele realistische lichteffecten en reflecties kan verwerken en weergeven. Het pad van het licht wordt als het ware gevolgd en het object waarop het schijnt zal de reflectie bepalen. Water geeft bijvoorbeeld een ander effect dan glas of metalen.

Voor het blote oog en zonder al te technisch te worden, zorgt het simpelweg voor een wereld die wat sfeervoller en meer natuurgetrouw oogt. Zodra je wisselt naar de modus in 60 fps word je natuurlijk begroet door een game die een lust voor het oog is als het op de framerate aankomt, maar daarvoor lever je wel de ray tracing in en dat maakt de wereld net wat vlakker en minder dynamisch. De lichtinval is anders, reflecties op gebouwen zijn pre-rendered en matchen dus niet meer met wat er daadwerkelijk getoond zou moeten worden en de algehele feel is wat statischer. Nu is Spider-Man een vlotte game en kan de combat behoorlijk hectisch worden, dus wat ons betreft speel je deze game gewoon zonder ray tracing en geniet je van die soepele framerate met haarscherpe textures. Bij wat tragere games met minder snelle combat zou je ervoor kunnen kiezen om toch in 30 fps met ray tracing te spelen, maar dat is aan jou. De voorkeur zal bij Miles Morales waarschijnlijk bij de hoge framerate liggen om genoemde redenen. Het uitschakelen van ray tracing geeft je overigens nog steeds een hele mooie game in hoge resolutie, dus maak je geen zorgen.

Leuk, maar te weinig content

Het speelt nooit een hele grote rol in reviews, maar wanneer je een full-priced game koopt verwacht je ook dat de waarde uiteindelijk de content vertegenwoordigt die je krijgt. Die balans missen we een beetje in Spider-Man: Miles Morales. De verhaallijn heb je uitgespeeld in ongeveer 6 tot 8 uurtjes en gaandeweg hou je dan nog wat zijmissies over. Net als bij het eerste deel bestaan deze zijmissies vooral uit dezelfde content die je al gespeeld hebt in een net wat andere context. Het voegt wat meer aan de game toe en laat je nog wat meer genieten van die heerlijke Spider-Man combat, maar als je uitzoomt en kijkt hoeveel uur aan content het extra toevoegt, dan zie je gewoon dat je eigenlijk in 12 tot 13 uur alles wel gedaan hebt. Er is dan nog wel de optie tot een New Game+, waarbij je met behoud van alle gadgets, pakken en skills de game opnieuw kunt spelen voor nog wat extra unlocks, maar dat telt niet helemaal als extra content.

De totale duur vinden we wat aan de korte kant en zorgt er ook voor dat het gevoel van downloadbare content overheerst. Het is een grotere uitbreiding dan gebruikelijk en ook zeker groter dan de hele ‘The City that Never Sleeps’-reeks, maar dan nog betreft het meer een uitbreiding dan een geheel volwaardig nieuw deel. Begrijp ons niet verkeerd hoor, we zijn blij met het bestaan van dit deel en hebben enorm genoten van Miles Morales, maar de prijs die gevraagd wordt staat niet helemaal in verhouding met de content. We zien overigens wel toekomst in een model waarbij Sony voortborduurt op de wereld van Spider-Man met soortgelijke uitbreidingen in plaats van een geheel nieuw deel om de aantal jaren. Dat overigens wel het liefst voor een wat zachter prijsje.

Benutting next-gen features

We hebben het in de DualSense review (die zo volgt) over de adaptieve triggers en dat is ook iets waar Spider-Man: Miles Morales gebruik van maakt. Waar we in Astro’s Playroom verblijd werden met talloze toepassingen hieromtrent, gaat het er in deze game wat kalmer aan toe. Er is enige feedback bij het webslingeren en tijdens de combat voel je ook wat van de haptische vibraties, maar het is niet wereldschokkend. Je merkt dat hier niet per se heel veel gebruik van wordt gemaakt. Wat de reden daartoe is, is ons onbekend. Misschien heeft het te maken met dat de game ooit geschreven is voor de PS4, waarbij er tijdens de ontwikkeling nog niet specifiek rekening werd gehouden met deze mogelijkheden. De triggers hebben verder ook geen bijzondere effecten, daar waar dat in shooters of racers wellicht wel meer aan de orde zal zijn. Spider-Man: Miles Morales is dus niet echt een showcase om te laten zien wat de triggers of haptische feedback betekenen voor games.

Dan hebben we nog de 3D audio waar veel over te doen is geweest tijdens presentaties van Sony. We konden die 3D audio niet direct echt terugvinden in de geluidskwaliteit in een surround set-up, maar via een headset kwam het 3D effect niet goed over. Puntje bij paaltje heeft de PS5 betere audioverwerking dan de PS4 en met name in de DualSense zit een veel betere audiochip, waardoor de mini-jack aansluiting eindelijk een toegevoegde waarde heeft voor mensen met headsets zonder geluidversterker. Dat gezegd hebbende betekent dit voor Spider-Man: Miles Morales dat het klinkt als een hele mooie game, in welke set-up dan ook, maar qua 3D audio konden we niet echt iets unieks ontdekken wat de game van andere games moet onderscheiden op dit vlak.

Conclusie

Spider-Man: Miles Morales is een cross-gen titel, maar het geeft je alvast wel een heel goed idee van wat er mogelijk is met de next-gen console. De game is heel erg mooi qua design en New York City ademt meer dan ooit tevoren, vooral het feit dat er meer mensen op straat zijn maakt al een hoop verschil. Qua gameplay zijn er mooie toevoegingen en Miles is en blijft een likeable personage, die net dat beetje meer diepte in de game brengt. Het inleveren van ray tracing om 60 fps te krijgen voelt wat cru, omdat je eigenlijk gewoon alle toeters en bellen wilt hebben op een nieuwe console, maar keuze is desondanks fijn en hoort er meer te zijn. Het grootste minpunt is wel dat deze game onderaan de streep toch meer voelt als een grote uitbreiding in plaats van een nieuw volwaardig deel en dat is een nuance die je niet terugziet in de prijs bij launch. De hoeveelheid content is leuk, maar niet te vergelijken met het origineel en zelfs completionists zullen binnen 14 uur wel echt klaar zijn.

Pluspunten

  • Hele mooie game om naar te kijken
  • Spider-Man in 60 fps is een zege
  • Miles Morales is een likeable personage
  • Venom is fantastisch om te gebruiken
  • HDR-showcase titel

Minpunten

  • Toepassing unieke features DualSense is wat mager
  • Meer een uitbreiding dan een nieuwe game
  • Camouflage maakt stealth-combat soms te makkelijk
  • Zijmissies blijven dezelfde missies in een andere context

7.5