DLC Special: DOOM Eternal: The Ancient Gods – Part 1 – DOOM Eternal blies ons in maart omver met de kracht van een monsterorkaan. En dan drukken we ons eigenlijk nog redelijk licht uit. Ontwikkelaar id Software leverde namelijk een kanjer van een shooter af; een razendsnel, hypergewelddadig kogelballet, waarin je enkel met veel behendigheid een kans maakte om zonder kleerscheuren het einde van een level te halen. Erg uitdagend dus, en uitermate bevredigend, getuige daarvan het lege gevoel dat ons overviel wanneer we de uit de kluiten gewassen Icon Of Sin verslagen hadden en naar de aftiteling zaten te kijken. Man, dit smaakte naar meer. Id Software besefte dat, en levert nu een met bloed besmeurde parel van een uitbreiding af om dat lege gevoel weer helemaal op te vullen.

DOOM Eternal, act IV

The Ancient Gods: Part One – want we krijgen binnenkort nog meer van dit soort genialiteit op ons bord! – voelt eigenlijk meer aan als een logische verderzetting van het verrassend diepgaande verhaal dat DOOM Eternal op ons afvuurde. De Icon Of Sin ligt onder de grond en de aarde is gered van de ondergang, maar in dit universum verloopt geen goede daad ongestraft. De Doom Slayer heeft gedurende zijn moordlustige zoektocht hemel, aarde én hel verwoest achtergelaten, en daar maken de overgebleven demonen nu dankbaar gebruik van. Ze veroveren Urdak en dreigen van daaruit alle andere dimensies binnen te vallen. Einde verhaal, zou je denken… maar de Doom Slayer en de UAC hebben nog één aas in hun mouw zitten. De legendarische Seraphim, oftewel de enige figuur die nu nog soelaas kan bieden.

Zo begint een epische onderneming, die van start gaat op een hightech boorplatform en eindigt in een al even fantasierijke… laat maar, dat zou een enorme spoiler zijn. Het eerste deel van The Ancient Gods neemt de draad op waar Eternal hem liet vallen en pakt schaamteloos uit met meer van hetzelfde – in dit geval een verdomd goede zaak. Het verhaal zelf verrast opnieuw met enkele knappe plotwendingen en bouwt bovendien de achterliggende mythologie van de volledige franchise nog verder uit. Alles leidt naar een gepast spectaculair baasgevecht, gevolgd door een cliffhanger om U tegen te zeggen. Het zijn duidelijk gouden tijden voor DOOM-fans. En voor controllerverkopers, want minder begaafde spelers zullen reeds gedurende het eerste levels geneigd zijn om in frustratie hun exemplaar door de kamer te smijten.

Voor de leeuwen

Het duurt namelijk even voor je weer in dat snoeiharde ritme van DOOM Eternal zit. Id Software is niet geneigd je te helpen en dwingt je onmiddellijk tot het beklimmen van een steile leercurve. Na nog geen twee minuten word je gebombardeerd door een bataljon demonen in alle vormen en maten, die geen van allen ook maar een beetje mededogen tonen. Pompen of verzuipen, dus. En wanneer het – zoals bij ons – van maart geleden is dat je DOOM Eternal nog gespeeld hebt, is het best even wennen. Id Software gooit de meest onmogelijke situaties op je af en vraagt je om met stijlvol freerunnen en tactisch roteren van het wapenwiel tot een oplossing te komen. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar wat voelt het weer ongelooflijk goed wanneer je uiteindelijk tegen alle verwachtingen in triomfantelijk zegeviert.

Het winnende team blijft winnen

Zodra je weer helemaal in het juiste ritme zit, kan je als vanouds genieten van het vakmanschap dat id Software voor de dag brengt. Ook The Ancient Gods: Part One laat weer zien dat de ontwikkelaar hartstikke goed is in het ontwerpen van levels. Geen hoekje of gaatje blijft onbenut; elke kamer of gang bevat wel een geheim onderdeel dat je pas na zorgvuldig onderzoek aan het daglicht kan blootstellen. Baasgevechten of uitdagende combinaties van demonen dwingen je regelmatig tot het randje van de waanzin, maar geven je nooit het idee dat het onmogelijk is om in je opdracht te slagen. Op audiovisueel vlak valt er eveneens weinig aan te merken. Het beperkte stemmenwerk doet wat het moet doen, de muziek is lekker opzwepend en de graphics doen je bij vlagen vergeten dat je voor je tv zit. Knap werk dus.

Conclusie

DOOM Eternal was geniaal; The Ancient Gods: Part One trekt die lijn schijnbaar moeiteloos door. Dat Id Software voor deze uitbreiding het wiel niet heruitvindt, bedekken we dan graag met de mantel der liefde. Het resultaat is immers steengoed, zodat DOOM Eternal zich opnieuw tot koning van de First Person Shooter kroont. Het eerste deel van The Ancient Gods bevat meer van diezelfde razendsnelle, ultragewelddadige en bijzonder uitdagende gameplay die we gewend zijn en doet ons na afloop – die cliffhanger! – smeken naar meer. Het leveldesign verdient daarenboven opnieuw een pluim. Laat dat tweede deel dus maar snel komen; wij – en onze vers aangevulde voorraad controllers – zijn er meer dan klaar voor!