Review: Assassin’s Creed: Valhalla – Assassin’s Creed, beter bekend als ‘de meest interactieve geschiedenisles ooit’, is terug. Scholieren en geschiedenisliefhebbers kunnen intussen al sinds 2007 genieten van het historische paradepaardje van Ubisoft en het lijkt er ook op dat de franchise nog niet aan zijn einde is gekomen. Ditmaal op het programma: de verovering van Groot-Brittannië door de Vikingen in de 9e eeuw na Christus. Leg dus die schoolboeken opzij, start je console op en zet je schrap voor je volgende leerrijke trip in de Animus. Het bloederige conflict tussen de Assassins en de Tempeliers gaat verder, maar voor hoe lang nog? Ligt er intussen al een hoop stof op de modebewuste kap en mantel van de Assassins of weet Ubisoft ons nog steeds geboeid te houden? Tijd om dat te onderzoeken, want de les begint.

Naar Engeland!

Protagonist van dienst is ditmaal Eivor, een Viking die door allerlei omstandigheden een tocht begint naar Engeland met diens broer Sigurd om daar een nieuw leven vol glorie te beginnen. Het kiezen tussen een mannelijk of vrouwelijk personage is intussen niet nieuw meer, maar Valhalla gaat hier wel wat anders mee om dan zijn voorganger Odyssey. Er is namelijk slechts één Eivor en die kan je op elk moment van geslacht doen wisselen via de Animus. Beide geslachten krijgen dezelfde quests, dezelfde dialogen en dezelfde naam. Enkel het uiterlijk en de stemacteurs zijn uiteraard anders. Beide stemacteurs zijn trouwens perfect voor hun rol en geven een sterke performance, dus een favoriet kiezen is voor ons moeilijk.

Eenmaal aangekomen in het nieuwe land is het uiteraard niet allemaal peis en vree voor onze Viking vrienden. Je moet je settlement zien op te bouwen én dan is er nog eens de dreiging van de Saxen die het niet zo leuk vinden dat er plots een groep woeste Noormannen op hun land zit. Het is dus aan jou om voor je volk te zorgen, terwijl je tegelijk bondgenootschappen moet sluiten met verschillende lokale vorsten. De game is zo opgedeeld dat elk Engels koninkrijk een eigen story arc krijgt, waarbij jij probeert bondgenoten te scoren. Deze story arcs zijn enorm goed vormgegeven en kunnen ook nog eens beïnvloed worden door jouw keuzes. We geven uiteraard geen spoilers weg, maar we kunnen je verzekeren dat deze verhalen een hoogtepunt vormen voor de game en voor de franchise als geheel.

Je zou het bijna vergeten, maar Assassin’s Creed heeft ook een overkoepelende verhaallijn die zich in het heden afspeelt. Layla, die geïntroduceerd werd in Origins, is opnieuw van de partij en is nog steeds op zoek naar Isu artefacten. Nieuwkomers in de reeks hoeven echter niet bang te zijn dat ze het verhaal niet zouden kunnen volgen. Als je toch de perikelen van Layla zou willen onderzoeken, geeft de game je daar een resem documenten voor die je kan nalezen, of je kan gewoon een YouTube-video opzoeken. De hedendaagse plotlijnen zijn echter opnieuw secundair in vergelijking met de historische, dus je kan perfect genieten van de avonturen van Eivor en Layla grotendeels links laten liggen.

Bossen en bergen

Je kan zeggen wat je wil over de kwaliteit van de franchise, maar door de jaren heen heeft Assassin’s Creed altijd één constante treffer in de roos gehad: de gamewereld. Elke game stelt je een prachtige wereld voor die heel vaak gebaseerd is op de werkelijkheid. Wij kunnen ons nog steeds het moment herinneren waarop we voor het eerst de Notre Dame beklommen in Unity, of die keer toen we een veertje plukten op de top van de Duomo in Firenze. Wel, Valhalla heeft… euh… mooie bossen? Begrijp ons niet verkeerd, het panoramische uitzicht dat je krijgt wanneer je je kont op een synchronisatiepunt zet, is nog steeds adembenemend mooi, maar bij het doorkruisen van de wereld doken wel wat twijfels op.

Odyssey werd vaak bekritiseerd té groot te zijn en Valhalla is minstens even groot en misschien zelfs groter dan zijn voorganger. De enorm uitgestrekte wereld van Valhalla is een pracht om naar te kijken en eigenaars van een PS4 Pro kunnen dit spektakel zelfs in 4K op 30 fps bewonderen. Die wereld komt echter vaak op hetzelfde neer: bossen, bergen en een occasionele nederzetting tussendoor. Er zijn enkele uitzonderingen op deze regel (die we niet zullen verklappen), maar bereid je alvast voor om het overgrote deel van de game door bossen te rennen en bergen te beklimmen. Zelfs de meeste nederzettingen beginnen op den duur op elkaar te gelijken. Mooi om naar te kijken, maar als puntje bij paaltje komt is de gamewereld weinig memorabel. ‘Bigger isn’t always better!’

Assassin’s Creed

‘We work in the dark to serve the light.’ Zo luidt het motto van de Assassins. Als een ware schaduw probeert een Assassin telkens in te grijpen in cruciale situaties zonder gezien te worden. Vandaar ook dat rondsluipen, op gebouwen klimmen en het subtiel moorden van een doelwit de kern van de franchise vormen. Ook Eivor krijgt toegang tot het beruchte ‘hidden blade’ om zo in stijl zijn vijanden af te maken… wanneer de game je daar de kans toe geeft tenminste. Zoals altijd krijg je geregeld vijandige kampen die je moet binnensluipen om een bepaald doel te bereiken. De vijanden hier zijn echter zo geplaatst dat je ze nooit allemaal stilletjes zal kunnen afmaken zonder een alarm te doen afgaan en een heus gevecht te starten. Je moet dus goed kiezen waar je de confrontatie aangaat.

De manieren waarop je ongezien kan rondsluipen en sluipmoorden uitvoeren, zijn intussen al geen onbekende meer. Je kan gebukt rondlopen en schuilen achter objecten. Je kan langs de buitenkant van muren klimmen, je kan je kap opzetten zodat je minder snel herkend wordt én je kan je mengen in het lokale gebeuren om zo minder op te vallen. Sommige gebieden zijn echter onmogelijk om volledig in ‘stealthmodus’ te voltooien. Sommige deuren kan je bijvoorbeeld enkel openbreken met hulp van je mede-Vikings. Die Vikings kan je dan enkel oproepen als je een ‘Raid’ start, wat eigenlijk een all-out gevecht is tussen jouw clan en de vijanden van het gebied. Ten slotte heb je ook gebieden waarbij je al van in het begin gespot bent en waarbij knokken je enige oplossing is. Het ‘Assassin zijn’ is aanwezig, maar in mindere mate.

Als je Assassin’s Creed zou willen spelen zonder stealth-gameplay, dan is dat dus helemaal mogelijk, maar hoe speelt de eigenlijke combat dan? Vrij simpel: je hebt een light attack en een heavy attack, je hebt een knop om te ontwijken en je beschikt over een pijl en boog. In je handen kan je twee wapens dragen, waarvan één ook een schild kan zijn. De combat zelf is erg ruw, wat perfect past bij het karakter van de Vikings en ook de brutale animaties die je hierbij krijgt geven je dat Viking-gevoel. De combat lijdt wel onder een lock-on systeem dat simpelweg niet goed werkt als je tegen een hoop vijanden tegelijk vecht. Het systeem verandert geregeld plotseling van doelwit, waardoor de camera erg abrupte veranderingen maakt. Meer dan eens liepen we hierdoor dus ongewenste schade op.

Word jouw eigen legende

Door het doden van vijanden of het voltooien van missies krijg je ook XP. Wanneer je een bepaald aantal XP hebt verdiend, krijg je 2 Skill Points die je mag investeren in een heuse skilltree. Je krijgt hierbij enorm veel vrijheid waardoor jij zelf kan kiezen hoe sterk je boog bijvoorbeeld wordt en welke skills je vrijspeelt. Telkens wanneer je een vakje op de skilltree invult, stijg je ook een Power Level. Dit level weerspiegelt dus een beetje je totale kracht. Alhoewel je vijanden geen specifiek level krijgen, zoals wel het geval was bij de vorige games, geeft de game je wel een aanbevolen Power Level per gebied op de kaart. Je level stijgt op een stabiel tempo en de game voelt eigenlijk nooit aan als een ‘grind’. Je hoeft je dus geen zorgen te maken om die hogere gebieden, blijf spelen en voor je het weet heb je dat level bereikt.

Wat ook een verbetering is, is het aantal wapens en stukken wapenuitrusting dat je krijgt. Dat is in Valhalla namelijk sterk verminderd, waardoor je niet meer verdrinkt in wapens met alle kleuren van de regenboog. Uitrustingen behoren ook tot sets, die samen garant staan voor een speciale bonus. De meeste wapens en stukken uitrusting moet je verdienen door specifieke quests te voltooien of schatten te vinden, maar uiteraard is er ook de beruchte Ubisoft Store. Jawel, de microtransacties zijn nog steeds aanwezig, maar ditmaal zijn ze minder prominent dan bij voorganger Odyssey. Odyssey bood namelijk schaamteloos XP-boosters aan, maar de microtransacties bij Valhalla beperken zich tot cosmetische zaken, speciale wapens of extra goud. Zoals vermeld is Valhalla namelijk minder gericht op grinden.

Naast de fantastische story arcs die het hoofdverhaal vormen, zit ook deze game vol met zijmissies. Maar ook hier boekt Valhalla vooruitgang, want de enorme hoop ongeïnspireerde ‘dertien-in-een-dozijn’ zijmissies uit het vorige deel zijn hardgrondig aangepakt. We krijgen ditmaal warempel meermaals verhaallijnen in onze zijmissies, die soms zelfs echt leuk zijn om te ervaren. Daarnaast zijn er ook verschillende korte activiteiten die je kan doen, zoals dobbelen, zuipwedstrijden of deelnemen aan een rapbattle avant la lettre. Verwacht hier geen hoogstaande verhaallijnen, maar als afleiding tussendoor zijn deze zijmissies zeer degelijk. Sommige beloningen kan je op hun beurt dan gebruiken om extra gebouwen te plaatsen in je settlement, wat je thuisbasis is, die dan ook nog eens garant staan voor extra quests en beloningen. Het uitbouwen van die settlement is zeker een leuke toevoeging en voegt nog wat extra speeluurtjes toe aan het geheel.

De Assassin’s Creed ‘charme’

Ten slotte willen we het ook even over de technische kant van zaken hebben. Maak je geen zorgen: Valhalla draait best prima, met hier en daar wat kleinere bugs en glitches. Het blijft echter een Assassin’s Creed game en ook deze heeft te kampen met een hoop typische problemen van de franchise: je personage dat tijdens het klimmen plots de totaal verkeerde kant opspringt, de AI van vijanden die de ene keer oliedom is en de andere keer een speld hoort vallen, de AI van bondgenoten die in je weg lopen tijdens het infiltreren van een gebied… Als je ooit een game uit de franchise hebt gespeeld, kan je de lijst waarschijnlijk zelf nog wat aanvullen. De kans is immers groot dat ook jouw toevoeging nog aanwezig is in Valhalla. Je zou kunnen zeggen dat deze ‘features’ bijdragen tot een bepaalde charme, maar wij zijn van mening dat Ubisoft deze issues eigenlijk al lang gefixt had moeten hebben. Als allerlaatste punt om deze review af te ronden, willen we even de componisten van Valhalla complimenteren: man, wat een beest van een soundtrack!

Conclusie

Assassin’s Creed: Valhalla boekt op verschillende gebieden vooruitgang ten opzichte van zijn voorgangers, maar gaat wat achteruit op andere gebieden. Dé meest prominente reden om Valhalla te spelen, zijn ongetwijfeld de fantastische story arcs van het hoofdverhaal. Je krijgt intrigerende verhaallijnen en interessante personages, waarbij jouw keuzes ook nog eens invloed hebben op de uitkomst. De wereld waarin die verhalen zich afspelen, is prachtig om naar te kijken, maar is jammer genoeg te groot en uiteindelijk weinig memorabel voor een Assassin’s Creed wereld. Bij het uitbouwen van je eigen personage krijg je erg veel keuzevrijheid en ook het tempo waarop je groeit is aangenaam en voelt niet aan als een grind. Valhalla sukkelt wel een beetje met enkele typische technische problemen, die we inmiddels wat gewend zijn geworden van de franchise. Ook jammer is dat het Assassin-aspect in de laatste delen telkens meer naar de achtergrond wordt geschoven en dat is hier niet anders. Als het lock-on systeem tijdens gevechten nu eens beter werkte, was dit een minder groot probleem geweest. Toch moet gezegd worden dat Valhalla de moeite waard is, mede omdat ditmaal ook de zijmissies en activiteiten degelijk vormgegeven zijn en je uren lang zoet kunnen houden met allerlei content.

Pluspunten

  • Fantastische story arcs
  • Zijmissies en activiteiten zijn ditmaal degelijk uitgewerkt
  • Keuzevrijheid bij het upgraden
  • Minder grinden
  • Soundtrack
  • Gamewereld is mooi om naar te kijken…

Minpunten

  • … maar is te groot en weinig memorabel
  • Het Assassin zijn is opnieuw secundair
  • Lock-on systeem bij groepen vijanden
  • Typische technische problemen die nu toch echt wel gefixt hadden moeten zijn

8.0