Review | Call of Duty: Black Ops Cold War – Twee jaar geleden brachten Activision en Treyarch Call of Duty: Black Ops 4 uit, de eerste game in de franchise zonder een singleplayer. De focus schoof van dat segment naar een Battle Royale gedeelte. Dit jaar is de ontwikkelaar alweer terug en wederom met een deel in de Black Ops franchise, maar nu grijpen ze terug naar het verleden: de Koude Oorlog om precies te zijn. Ditmaal kent de game weer wel een singleplayer, gezien Warzone de nieuwe Battle Royale standaard is waar Treyarch mee door zal gaan. Call of Duty: Black Ops Cold War pakt het dus anders aan dan het vorige deel en het is nu tijd om te kijken hoe dat bevalt.

Het gevoel van een spion

Een van de dingen die opvalt aan de singleplayer van Call of Duty: Black Ops Cold War is dat Treyarch enigszins afstapt van de vaste formule van de franchise. De campagne die pakweg vijf uur duurt gooit het namelijk op spionage en in plaats van deel uit te maken van een groot leger, opereer je nu vooral onder de vleugels van de CIA. Dit op een interessante manier, want het avontuur voelde binnen Call of Duty begrippen zowaar verfrissend aan. Dit zonder de kern van wat Call of Duty is te verliezen en dat levert een best boeiend geheel op.

Over het verhaal van de singleplayer zullen we niet uitweiden, maar naar goede gewoonte van Treyarch heeft het meer om handen dan simpelweg het zijn van een achtbaanrit. Je maakt keuzes waarvan je de effecten ziet, je krijgt met complexe achtergrondverhalen te maken die vroeg of laat de kop op steken en het zit ingewikkelder in elkaar dan aanvankelijk lijkt. Dat met wat bijzondere momenten tot gevolg en bepaalde bekende gezichten ontbreken uiteraard niet. Het gevoel wat de singleplayer zodoende oproept is dat je je echt een spion voelt en dat is deels te danken aan de setting, alsook de gameplay die het presenteert.

Extra motivatie

Het ene moment lig je zwaar onder vuur in de jungle, het andere moment sluip je door een gebied dat door de Sovjet-Unie bezet wordt. Tussendoor krijg je te maken met zijmissies en ook kent de singleplayer uitdagingen. Deze uitdagingen zijn in bepaalde mate vergelijkbaar met wat we van de multiplayer kennen. Dit bestaat zoal uit een x-aantal stealth kills maken, alle mogelijke routes nemen, alle informatie verzamelen en meer. Dit is een kleine extra motiverende factor om na voltooien nog eens een uurtje extra in de singleplayer te duiken om de uitdagingen te voltooien of om een andere keuze/route te maken/nemen.

Wat ook erg tof is aan deze singleplayer, afgezien van de grote variatie aan locaties die je bezoekt, is dat je na missies terugkeert naar een safe house. Hier kun je alle verzamelde intel bekijken en dat is ditmaal lang niet allemaal alleen bedoeld als een collectable ter aanvulling op het verhaal. Sommige intel heb je specifiek nodig om een doel duidelijker te krijgen, waarna je een missie kunt spelen. Die missie in kwestie kan je ook zonder de intel spelen, maar dan is de kans aanwezig dat iemand het loodje legt die onschuldig is. Dat soort zaken komen met enige regelmaat naar voren, net zoals de keuzes die je tijdens het spelen maakt.

Over deze keuzes gesproken, het is tof dat het erin verwerkt zit en het kan tot wat interessante situaties leiden met zowel kleine als grote gevolgen. Wat echter een beetje snijdt in de impact van de keuzes die je maakt, is dat je een stemloze agent bent die enkel via tekstregels reageert. Je komt zelf ook nooit in beeld, waardoor het allemaal wat afstandelijk aanvoelt. Vervolgens hebben sommige keuzes met betrekking tot je team niet echt impact, omdat er domweg geen band met hen is. Iets wat wellicht aan de duur van de singleplayer te wijten valt, want die is met vijf uur aan de erg korte kant.

Compacte multiplayer

Desalniettemin is de singleplayer de moeite waard. Het doet wat anders en voelt verfrissend aan, maar is qua omvang wel erg compact. Hetzelfde is ook van toepassing op de multiplayer, want die voelt eveneens compact aan, maar tegelijkertijd ook vertrouwd. Wat we hier bedoelen met compact is dat de game een handjevol modi kent en in totaal acht maps, wat natuurlijk weinig is. Sterker nog, acht maps is eigenlijk te weinig, maar de nuance is dat sommige maps per modus verschillen in grootte. Toch kunnen we er niet omheen dat het aan de lage kant is bij launch, wat voor nu een minpuntje is. Dit lost zich echter wel vanzelf op, gezien het traject met extra content vorig jaar veranderd is naar gratis maps, modi en meer voor alle spelers. Na verloop van tijd zullen er meer maps en modi worden toegevoegd, wat dit minpuntje uiteindelijk oplost.

Als we het over vertrouwd hebben, dan slaat dat op de gehele interface. Treyarch heeft als het ware het concept van Modern Warfare overgenomen, dus je voelt je vrij snel thuis. De tabjes zijn hetzelfde, de informatie die onder de tabjes was te vinden in Modern Warfare, komt ook hier weer terug en de Gunsmith ontbreekt uiteraard niet. Dit werkt op gelijke wijze als in Modern Warfare, dus door je wapens te levelen speel je nieuwe unlocks vrij die je erop kunt monteren. Hierbij krijg je ook weer op een praktische manier te zien waar je wapenverbetering zit en waar niet.

Het is een bekend verhaal voor Modern Warfare spelers en deze aanpak bevalt goed, gezien je in bepaalde mate een heldere overlap hebt. Toch is de gameplay van Black Ops Cold War wel wat anders en dat zit hem in de features die op je loadout van toepassing zijn. Zo kent de game net wat andere perks hier en daar, terwijl sommigen oude bekende zijn. Verder werkt deze game met Scorestreaks en ook daarin zien we zowel wat nieuwe opties als oude bekende in vergelijking met Killstreaks, en dat is eveneens van toepassing op Field Upgrades. Tot slot heb je nog de Wildcard om daarmee jezelf van een extra voordeel te voorzien. Dit kunnen extra perks zijn, maar ook extra customize slots voor je wapens en meer.

Grootschalige en kleine gevechten

Het is duidelijk dat Activision inzet op een meer universele ervaring, wat ze vorig jaar met Modern Warfare hebben ingezet. Dit beperkt Treyarch echter niet in de inrichting van hun game, want zoals al besproken is de singleplayer van een afwijkende opzet, geheel in lijn met hoe Treyarch vaker een singleplayer brengt. In de multiplayer zien we dat in bepaalde mate ook terug, want hoewel de menu’s en het samenstellen van je loadout en dan in het bijzonder je wapens, hetzelfde zijn, is de gameplay wel wat anders. Zo heb je de traditionele gevechten van kleine teams tegen elkaar, dit in een 6v6 opzet, maar ook heb je de grotere gevechten in Combined Arms.

Indien je deelneemt aan de grotere gevechten, dan krijg je met grotere maps te maken die in kleine variant ook voor de 6v6 matches beschikbaar zijn. Treyarch doet dit op een handige manier en elke map voelt op zichzelf als volwaardig aan, terwijl een kleine map net zo goed een fragment van een grotere map kan zijn. De maps zijn bovendien erg gevarieerd, wat de multiplayer goed doet. Maar zoals al aangehaald is het aantal wat aan de lage kant, dus de roulatie is automatisch ook erg beperkt. We kijken dus al uit naar de eerste content drop, zodat we nog meer variatie krijgen.

Over de maps zelf hebben we weinig te melden, behalve dat ze tot zover goed opgezet zijn en ook qua structuur bieden ze genoeg variatie. De maps houden enigszins het three-lanes concept aan, maar door onder andere met hoogteverschillen te spelen voelt dat lang niet altijd zo aan en in sommige maps zorgt dat juist voor meer ruimtelijkheid die wel bevalt: Cartel en Miami bijvoorbeeld. Met het huidige aanbod, waarbij sommige maps weer heel erg traditioneel zijn biedt de multiplayer nu voor een ieder wat wils. Maar uiteindelijk valt of staat alles bij de gameplay en die voelt net wat anders en zelfs een tikje sneller aan, wat bij Treyarch past.

De gunplay in de game is uitstekend en wat erg vet is, is de punch die je voelt bij elke impact van je kogels. Dat is iets wat de laatste jaren steeds beter is geworden en Treyarch zet daarin wat ons betreft een nieuwe standaard. Daarbij voelen de wapens ook echt gevarieerd van elkaar en de juiste balans zoeken in je set-up via de Gunsmith zal weer voor uren gameplay zorgen, want er is genoeg te levelen en tweaken. Lang verhaal kort, de game speelt net wat sneller dan voorheen, de gunplay is goed, maar als overkoepelende conclusie is de algemene indruk dat het iets meer arcade is.

Rommelen met nucleair materiaal

De Fireteam: Dirty Bomb modus is volledig nieuw voor Call of Duty en dit is een modus die best weleens erg populair kan worden. Het doel is om nucleair materiaal te verzamelen en dat te deponeren op een van de vijf plekken op de map en naarmate de match vordert zullen de plekken afnemen, waardoor het gevecht zich steeds meer centraliseert. Het neemt in de gameplay wat elementen over van Warzone, zo heb je ook hier armor plates en je kunt vanuit de lucht met een parachute starten. Qua speelplezier valt hier heel veel uit te halen, maar wel moet gezegd worden dat het als een soort arcade variant van Warzone aanvoelt. Bovendien zit het ramvol grafische glitches, wat gewoonweg slordig is.

Dat brengt ons ook bij een ander punt en dat is de wisselvalligheid in de grafische kwaliteit. Zo is een map als Miami schitterend om naar te kijken, omdat het vol details zit. Idem dito voor de Zombies map in Die Maschine. De Dirty Bomb maps zijn dan door hun grootschaligheid precies het tegenovergestelde – wat enigszins te begrijpen valt – en een map als Garrison (tankgarage) is weer erg simplistisch qua details. Een map als Moscow valt daar dan weer tussenin, waardoor we niet zo goed weten wat we van de grafische kwaliteit moeten vinden. Het is zeker niet lelijk, maar het voelt vooral inconsistent aan.

Tot slot nog even het wapengeluid, de wapens klinken lekker kletterend en verschillend van elkaar, waardoor ze vrij goed te onderscheiden zijn. Toch is het ook hier niet van dat sublieme niveau als in Modern Warfare. Desalniettemin klinkt het goed en de audio in de multiplayer lijkt net wat beter afgemixt te zijn dan in Modern Warfare, waardoor je beter de locatie van vijanden kunt bepalen, wat een vooruitgang is. En als laatste moeten we de soundtrack nog even vermelden, die meer dan prima te noemen is. Hierbinnen is trouwens ook de muziek in het menu erg goed te pruimen.

Die Maschine

Tot slot nog een eervolle vermelding voor Die Maschine, wat het nieuwe avontuur in de Zombies modus is. Die komt met heerlijke gameplay, de nodige puzzels en een grafisch mooi vormgegeven geheel. Ditmaal heeft Treyarch wel wat minder de aandacht op de easter eggs gelegd en zich meer op de gameplay en het puzzelen gericht en daarbij ontbreken de bekende elementen, zoals upgrades, automaten en meer niet. Nieuw is dat je na tien ronden (en nadien per vijf ronden) voor een exfiltration kunt kiezen, waardoor je de match met succes kan eindigen. Niet zo bevredigend als heel erg ver komen of het überhaupt uitspelen, maar het levert je in ieder geval wel een beloning op.

Conclusie

Zoals elk ander jaar kunnen we uren door blijven praten over de nieuwe Call of Duty, maar laten we dat niet doen. Call of Duty: Black Ops Cold War is in de kern een prima nieuw deel in de franchise. De singleplayer is vermakelijk en doet leuke dingen qua setting, de multiplayer is prima en vooral de gunplay is prettig in combinatie met het lekkere tempo. Toch kan ik er niet omheen dat het ietsje meer arcade aanvoelt wat niet per se een vooruitgang is ten opzichte van de magistrale gunplay van Modern Warfare, maar dat is natuurlijk heel erg persoonsgebonden. Treyarch kiest altijd zijn eigen pad en doet dat ook nu weer, maar voor mij blijft dat deze compactere Call of Duty in alles net een stapje terug voelt. De lat is hoog gelegd en dat overtreffen blijkt lastig. Het kent dus wat kanttekeningen, maar dat neemt niet weg dat Call of Duty: Black Ops Cold War een degelijke en vermakelijke shooter is geworden.

Pluspunten

  • Die Maschine is fantastisch
  • Gevarieerde maps
  • Singleplayer voelt verfrissend
  • Fijne gunplay
  • Lekkere audio en soundtrack
  • Dirty Bomb is een interessante modus…

Minpunten

  • …maar voelt als een arcade Warzone
  • Voelt als een klein stapje terug
  • Wisselvallige grafische kwaliteit
  • Voor nu wat weinig maps en modi

7.5