Review: The Pathless

Review: The Pathless – Ontwikkelaar Giant Squid Studios maakte naam voor zichzelf in 2016 met het schitterende ABZÛ. In deze indie game kon je de eindeloze diepten van de oceaan eens nader onderzoeken. Na ABZÛ heeft het team geen nieuwe games meer uitgebracht, maar achter de schermen werd er hard gewerkt aan The Pathless. Geen oceanen met zijn prachtige wezens en geheimen dit keer, maar een mysterieus eiland waar een kwaadaardige kracht alles wat goed is weet te corrumperen. Dit eiland wordt bewoond door allerlei goddelijke wezens en deze vallen allemaal onder de invloed van de mysterieuze Godslayer. Aan jou de taak om het eiland te redden, maar is het eiland ook het redden waard?

Met pijl en boog alleen op het geheimzinnige eiland

Zoals al aangegeven wordt het eiland dat je bezoekt geteisterd door de kwaadaardige plannen van de Godslayer. Jij komt per boot aan op het eiland en de hele game speel je als The Hunter. Deze in het volledig rood geklede krijger is een meester met pijl en boog en weet dan ook altijd haar doelwitten te vinden. Kort nadat je gearriveerd bent kom je al snel oog in oog met een gigantische arend te staan, die gewond lijkt te zijn. Deze arend is eigenlijk de schepper van het eiland en heeft de hulp van onze Hunter nodig. Haar goddelijke wezens zijn namelijk corrupt geworden door de Godslayer en zijn invloed moet verbroken worden. Een typisch epos zou je kunnen zeggen, waarin de held alles moet oplossen. En dit wordt op spectaculaire wijze gedaan kunnen we al verklappen.

Ondanks dat The Pathless maar weinig dialoog bevat, is het verhaal zeker goed te volgen en het weet je geboeid te houden. Het is jouw taak om deze wezens te bevrijden om zo de invloed van deze gigantische arend te herstellen. De Godslayer steekt daar regelmatig een stokje voor, maar onze in het rood geklede en bepantserde heldin deinst daar niet voor terug. Talloze helden zijn haar voorgegaan en dat is te zien aan de vele lijken die je her en der tegenkomt. Meer hints en informatie over het verhaal zijn in de omgeving te vinden en ook kan je interactie met de skeletten van de voormalige bewoners hebben. Deze geven dan weer de nodige achtergrondinformatie. Heel veel meer over het verhaal van The Pathless zullen we niet prijsgeven, maar we kunnen wel zeggen dat het emotioneel en mooi is.

Ontzettend vloeiende bewegingen en volledige vrijheid

Wat direct opvalt in The Pathless is dat je eigenlijk vanaf het begin al enorme vrijheid krijgt in jouw doen en laten. Na de introductie kan je namelijk direct het hele eerste gebied volledig verkennen op je eigen tempo. Zoals al eerder aangegeven moet je de diverse goddelijke wezens bevrijden van de corruptie en dit doe je door per plateau of gebied bepaalde torens te herstellen. Dit kan je doen door artefacten te vinden en deze in de torens te plaatsen. Naast je pijl en boog vind je vrij vroeg ook een mysterieus masker, waarmee je een andere dimensie kunt zien en waarin talloze geheimen verstopt zitten, wat voor wat afwisseling zorgt. Daarmee is het doel van de game vrij eenvoudig: je dient alle torens te herstellen en op zoek te gaan naar geheimen. De volgorde, dat mag je zelf bepalen, maar het echte plezier zit hem in de beweging van het hoofdpersonage.

The Pathless oogt namelijk ongekend vloeiend en speelt ontzettend lekker weg dankzij een uniek systeem. Tijdens het rondrennen in de gebieden zie je overal zwevende talismannen. Wanneer je deze raakt met je pijl en boog, zal je tijdelijk een korte Hunter boost krijgen waardoor je even een sprint inzet. Dit kun je blijven doen, waardoor je continu erg snel bent. Het is dan wel zaak om allerlei talismannen achter elkaar te blijven raken, wat enige timing vereist. Ook vanuit een sprong kan je de talismannen raken met je pijl en boog om zo een boost te krijgen waarmee je hoger gelegen plekken kunt bereiken. Vrij vroeg in de game vind je bovendien een trouwe kameraad die je gedurende het avontuur zal bijstaan. Je metgezel is namelijk een jonge arend die jou kan optillen en waarmee je tijdelijk kunt zweven. Dit zweven is wel van korte duur, maar kan verlengd worden door meer vleugelslagen van de arend vrij te spelen. Dat alles bij elkaar genomen zorgt ervoor dat The Pathless echt heerlijk speelt en dat komt de totale ervaring flink ten goede.

Op zoek naar de vele puzzels en artefacten

Om de eerdergenoemde torens te herstellen en zo de invloed van de Godslayer te beperken, moet je goed verstopte artefacten vinden. Deze kan je vinden door het hele eiland te verkennen en je zal regelmatig het masker moeten gebruiken om deze plekken te vinden. Nadat je deze artefacten gevonden hebt, moet je veelal een puzzel oplossen om deze te bemachtigen. Zo zijn er een flink aantal verschillende puzzels, maar de meeste zijn niet heel moeilijk om op te lossen. The Pathless mist in dat opzicht wat uitdaging en dat is spijtig te noemen. Wel blijven de puzzels creatief bedacht en je zult je ook geen moment vervelen tijdens het oplossen.

Tijdens het avontuur krijg je ook met een andere uitdaging te maken en dat is dat je soms gehinderd wordt door een mysterieuze vuurstorm die plots opsteekt. In deze storm raakt je arend corrupt en hulpeloos weggeslingerd. Het doel is dan om in de storm onopgemerkt je arend terug te vinden en uit het zoeklicht van de vijand te blijven. Wanneer dit felle licht je raakt, moet je geruisloos blijven staan om toch niet opgemerkt te worden. Gebeurt dit wel, dan word je de storm uitgeschopt door dit corrupte wezen en moet je je arend verzorgen. Dit door je gevleugelde vriend te aaien en alle corruptie uit de veren te halen. In zo’n storm verandert de gameplay naar stealth, maar dat is echter aan de wat slome kant wat het uiterst snelle tempo van de game doet breken. Sneller voortbewegen in de stealth segmenten gaat helaas niet, wat dus beter uitgewerkt had kunnen worden. Het is slechts een klein minpunt dat gelukkig door de combat meer dan goed wordt gemaakt.

Ondanks dat je constant met je pijl en boog op talismannen schiet om sneller te kunnen bewegen, is er van vechten tegen vijanden bijna geen sprake. De gevechten tegen de kleine hoeveelheid vijanden die voorkomen, zijn echter wel meer dan de moeite waard. Nadat je per gebied de torens hebt hersteld, ga je namelijk het gevecht met de corrupte goddelijk wezens aan. Allereerst moet je ze bij zien te houden en dat is vrij intens dankzij de snelle bewegingen van The Hunter. Wanneer je dicht in de buurt bent bij het beest dat je hebben moet, moet je deze op de zwakke plekken raken. Het gevecht bestaat dus met name uit achtervolging, precisie en snelle reflexen om alles onderweg te ontwijken, wat voor een leuke ervaring zorgt.

Een kleurrijke look met Breath of the Wild-achtige stijl

Het eiland van The Pathless is een natuurrijk gebied met allerlei verschillende omgevingen. Zo zien we uitgestrekte graslanden, hoge met sneeuw bedekte bergtoppen, dichtbegroeide wouden en nog veel meer. De game is dan ook erg kleurrijk en ieder gebied voelt anders aan. Je zou de game qua stijl kunnen vergelijken met Zelda: Breath of the Wild, maar op zijn manier heeft de studio een prima wereld neergezet. De omgevingen zijn gedetailleerd ontworpen en je ziet vrijwel overal resten van oude beschavingen of immens grote monumenten.

Op grafisch vlak hebben we weinig op de game aan te merken, behalve dat de Resolution modus de mindere optie is. De resolutie wordt weliswaar hoger, maar dit heeft een negatieve invloed op de framerate van de game. De Resolution modus schroeft de framerate namelijk van 60 terug naar 30 frames per seconde en dat is geen fijne instelling vanwege de snelle bewegingen en het hoge tempo in de game. De Performance modus biedt een vloeiende 60 fps en dat doet de gameplay met The Hunter veel meer eer aan. Ons advies is dan ook om voor de Performance modus te kiezen wil je de beste ervaring uit The Pathless halen.

Tot slot willen we nog even de soundtrack van de game aanstippen, want deze is werkelijk fantastisch. Tijdens het ontdekken van het eiland hoor je meestal rustige muziek dat uitstekend past bij het oplossen van de vele puzzels. Ga je echter gevechten of spannende momenten in, dan wordt dit benadrukt door de zeer sterk aanwezige muziek die het allemaal net wat intenser maakt. Tijdens de achtervolgingen is het dan ook meermaals niet alleen een genot voor je ogen vanwege de vlotte actie, maar ook een genot voor je oren vanwege de prima muzikale ondersteuning.