DLC Special: NioH 2 – The First Samurai – Het is alweer tijd voor de derde en laatste uitbreiding van NioH 2 en deze sleept ons wederom terug in de tijd. In ‘The First Samurai’ komen we meer te weten over het meesterbrein achter alle kwaadheden uit de basisgame: Otakemaru. Wat we weten over zijn huidige bestaan wordt aangevuld met informatie over zijn verleden, zijn lief en leed, hoe hij zo bitter is geworden en waarom hij enkel nog wraak zoekt. Ooit, in een ver verleden, was het immers allemaal anders. Lukt het Team Ninja om medelijden op te wekken voor iemand die het liefst de volledige wereld in chaos ziet verzwelgen?

Door angst en haat gevoed

Een kat in het nauw maakt rare sprongen, zeggen ze wel eens. En dat is ook precies waarmee het verhaal opent. Otakemaru, eens geliefd door zijn dorpsgenoten, wordt zo intens gevreesd dat hij wordt verjaagd. Ontzet en overweldigd door negatieve emotie, neemt zijn Yokai kant het over. En dat blijkt, wanneer we wederom oog-in-oog staan met de halfdemon. In het heetst van de strijd worden we onderbroken door een prachtige jongedame die een delicate kalmte uitstraalt, maar toch wel haar mannetje weet te staan. Na een korte introductie, wordt besloten de krachten te bundelen en zetten we onze tocht voort om achter de mysteries rondom de invasie van de Yokai en het zwaard Sohayamaru – die onder andere de reden is achter het constante tijdreizen – te ontrafelen.

Zoals wellicht wel duidelijk was is het dus een verplichting dat je de basisgame hebt voltooid en ook hebt begrepen wat er precies aan de hand is, wil deze uitbreiding het effect hebben die de ontwikkelaars beogen. De voorafgaande uitbreidingen lijken geen invloed te hebben op deze content, wat op zich wel jammer is aangezien dit een trilogie zou moeten zijn die voortborduurt op de vragen die het einde van de basisgame wellicht deed oproepen. Helaas zien we, naast Otakemaru, geen van de sleutelpersonages uit de basisgame noch de downloadbare content terug en dat is in onze ogen een gemiste kans. Het maakt de conclusie van het verhaal des te minder impactvol, waar deze zeer sterk wist te openen.

Wel kort, niet zo krachtig

En zo slaat bij ons de teleurstelling toe. Voordat je weet wat er aan de hand is, is het eigenlijk al over. De First Samurai uitbreiding is de kortste van de drie, beschikt over slechts twee hoofdmissies en tien zijmissies, inclusief Twilight exclusieve missies. Sommige daarvan bieden nieuwe, mooi aangeklede omgevingen die absoluut een lust voor het oog zijn. Echter wordt ons plezier hierin al snel tegengehouden door het repetitieve waarmee NioH natuurlijk wel vaker te kampen heeft gehad, maar nu ook daadwerkelijk niets nieuws aandraagt. Geen nieuw wapen, geen noemenswaardige Guardian Spirits en zelfs over de ‘unieke’ loot hoef je niet naar huis te schrijven. Wel kregen we nieuwe aanvallen voor al bestaande wapens in ons bezit, wat een welkome toevoeging is.

Ondanks dat de content mooi verpakt is, voelt het voor ons wat geforceerd aan. Een manier om de leegte op te vullen die benodigd is om de echte endgame voor NioH veteranen toe te voegen: de Underworld. Dit werd in de eerste game ‘The Abyss’ genoemd en was letterlijk een manier om je te wagen aan hordes vijanden en bazen op de hoogste moeilijkheidsgraad, om zo de crème de la crème van gear te bemachtigen. Om deze optie te kunnen benutten, moet je de nieuw toegevoegde moeilijkheidsgraad hebben vrijgespeeld: Dream of the Nioh. Dit staat gelijk aan New Game +4, wat wil zeggen dat je de game dan drie keer uitgespeeld moet hebben. Een hele klus als je dit niet al ondertussen hebt bijgehouden.

Er mist hier iets…

En wat doe je zodra je al die content hebt vrijgespeeld? Dan valt er eigenlijk niet zoveel te doen en dat is betreurenswaardig. Vooral wanneer de Underworld zulke goede loot verschaft aan de beste en meest gemotiveerde spelers, lijkt het alsof er toch ergens naartoe gewerkt moest worden. We doelen dan op PvP, een vaak gevraagde additie waar Team Ninja vooralsnog geen gehoor aan wilde geven. En dat terwijl er toch al een perfecte basis in de game voor aanwezig is, waaronder een clan systeem, dat regelmatig wordt vergeten omdat er zo weinig aandacht aan wordt geschonken. Hoe dan ook lijkt er veel ruimte voor een toevoeging in de toekomst, die hopelijk voor iedereen gratis wordt aangeboden.

Aan alles komt een eind

En helaas was dat einde niet precies wat we hadden gehoopt. Otakemaru is de gehele game, inclusief alle DLC, het enigma geweest dat na een lange ontrafeling eindelijk verklaarbaar zou moeten zijn. Dat is niet helemaal gelukt, maar ook de weg die we aflegden om bij het einde te komen voelde niet alsof we daadwerkelijk opbouwden naar iets. Naast de hoofdcontent, zorgden de zijmissies voor wat meer opvulling die ondanks wat herhaling in vijanden toch naar meer smaakte. De nieuwe Guardian Spirits zijn een leuke esthetische toevoeging, maar voegen behalve dat niets extra’s toe. Geen nieuw wapen, maar wel nieuwe Skill Texts voor bestaande wapens komen als kleine meevaller tussen de tegenvallers goed tot z’n recht. De nieuwe omgevingen zien er prachtig uit, maar weten helaas niet te verbloemen wat ons aan het einde van de rit stond op te wachten. We zijn niet volledig ontevreden hoor, laat dat duidelijk zijn. Maar het had zoveel meer kunnen zijn dan dat het nu daadwerkelijk is.