Review: El Hijo: A Wild West Tale – Games zijn er in verschillende genres en voor verschillende leeftijden. Het is voor een ontwikkelaar dan ook zaak dat ze, voordat zij aan een nieuw project beginnen, bepalen wat voor titel het gaat worden en voor welke leeftijdscategorie deze gemaakt wordt. Hierdoor kan je je gameplay afstellen op de keuzes die je hebt gemaakt. Zo maak je je game wat minder uitdagend als je je richt op kinderen en een spel voor volwassenen kan je bijvoorbeeld een meer ingewikkeld verhaal of uitdaging meegeven. Honig Studios en Quantumfrog hebben het afstemmen van een game op de doelgroep echter nog niet helemaal onder de knie.

De zoon

El Hijo: A Wild West Tale gaat over een zesjarig jongetje en zijn moeder. Na het overlijden van hun vader en man lijkt het leven hen eindelijk weer toe te lachen. Alleen duikt er een groep bandieten op die hun huis in brand steekt en achter de twee aangaan. De moeder besluit om haar zoon onder te brengen in een klooster, zodat het kleine mannetje in ieder geval veilig is. ‘El Hijo’ is echter bezorgd over zijn moeder en probeert uit het klooster te ontsnappen om haar weer te helpen. Hij mist de spierkracht om iedereen aan de kant te duwen en door de uitgang weg te lopen, dus moet het mannetje proberen om ongezien te ontsnappen en zo uiteindelijk zijn moeder te bereiken.

Een kind kan de was doen

Zoals in de vorige alinea duidelijk wordt, gaat het hier om een stealthgame. Je krijgt een dertigtal levels te spelen van variërende grootte en het doel is om van A naar B te komen, zonder dat je wordt opgemerkt. Je start in het klooster en daarna kom je terecht in nog twee andere omgevingen, die gaandeweg een kleine variatie aan de gameplay toevoegen. Je begint met het schuilen achter voorwerpen en je voortbewegen in de schaduw en gaandeweg worden er nieuwe items geïntroduceerd die je in bepaalde situaties hulp kunnen bieden. Zo kun je aanvankelijk steentjes gooien om je vijanden af te leiden en later krijg je een katapult tot je beschikking.

Deze extra hulp is zeker nodig, want tijdens het avontuur zal je gaandeweg meer tegenstand ondervinden. Dit is niet altijd in de vorm van meer vijanden, ook kleine puzzels zal je moeten oplossen om de reis naar je moeder te kunnen voortzetten. Zo moet je bijvoorbeeld bepaalde schakelaars omzetten om een weg vrij te maken. Dit zorgt wel voor wat variatie, maar het is een vrij minieme afleiding die daarna vaak wordt herhaalt. Je zal er niet aan ontkomen dat je avontuur op een gegeven moment toch wat repetitief wordt. Ook de collectibles die in de levels te vinden zijn – in de vorm van gevangen genomen kinderen – veranderen dit niet.

Geen probleem

De eentonigheid wordt ook niet geholpen door de moeilijkheidsgraad. El Hijo: A Wild West Tale daagt je namelijk nergens uit. Dat is prima voor in het begin om je aan de game te laten wennen, maar op een gegeven moment wil je toch meer uitgedaagd worden. Je kunt de game echter zo goed als probleemloos in één ruk uitspelen. Dit is letterlijk mogelijk, want je kan de speeluren op één hand tellen en dan is de kans groot dat je nog vingers over zal houden ook. De game an sich is wel aardig en doet wat het beloofde, maar meer is het niet. Wat meer variatie en een hogere moeilijkheidsgraad hadden zeker niet misstaan. Hoewel de game niet nadrukkelijk voor kinderen bedoeld is, zal het wel die groep zijn die het meeste plezier aan El Hijo zal beleven.

Wat El Hijo: A Wild West Tale ook niet helpt is dat de game naar het einde toe voor wat frustratie zorgt. Dit komt niet doordat de gameplay nu een stuk moeilijker wordt, maar door het leveldesign. Je moet opeens haast pixel perfect te werk gaan en hoewel de besturing goed is, is het niet zo goed dat je met uiterste precisie kunt richten en bewegen. Hierdoor zal je veelvuldig een aantal gedeeltes opnieuw moeten spelen, ook al weet je wat je moet doen om verder te komen. Dit werkt de eerdergenoemde frustratie dus in de hand.

Goed werk

Wat de ontwikkelaar wel goed heeft gedaan, is dat vrijwel iedereen direct met de game uit de voeten kan. De besturing en de mogelijkheden die je hebt zijn gemakkelijk om onder de knie te krijgen en dat is erg fijn. Ook het audiovisuele plaatje heeft men goed voor elkaar. Grafisch is de game geen hoogvlieger. Sterker nog, het ziet er zelfs wat simpel uit, maar dit past wel perfect bij de game. De hoofdrolspeler is een kind van zes jaar en dat wordt nog eens extra onderstreept door de simpele graphics. De resolutie van 1080p is prima, aangezien de omgevingen en personages van zichzelf al niet super gedetailleerd zijn. Daarnaast is de 30 frames per seconde genoeg voor de trage gameplay die de game kent. De verschillende deuntjes en geluidseffecten weten het geheel te complimenteren, al geldt ook hier dat ze niet heel bijzonder zijn.

Conclusie

Als een kind de hoofdrol vertolkt in een game, wil dat nog niet zeggen dat het desbetreffende spel ook daadwerkelijk voor kinderen bedoeld is. Dit is wel het geval met El Hijo: A Wild West Tale, ook al was dat niet per se de opzet van de ontwikkelaar. De lage instapdrempel, gemakkelijke gameplay en niet al te grote variatie, zullen meer in de smaak vallen bij jonge kinderen dan tieners en volwassenen. Het is zeker geen slechte game, maar het biedt niet dat beetje extra waardoor het boven een gemiddelde game uitsteekt.

Pluspunten

  • Simpele maar effectieve grafische stijl
  • Lage instapdrempel
  • Lage moeilijkheidsgraad laat je in begin weten wat je te wachten staat...

Minpunten

  • …alleen wordt deze niet meer verhoogd
  • Wordt op den duur wat repetitief
  • Naar het einde toe wat frustrerend leveldesign

6.0