Review | Oddworld: Soulstorm (PS5) – Als klein ventje kan ik mij nog de PS1 demo van Abe’s Oddyssey herinneren. Een uitermate sfeervolle platformer die uitblonk in zijn design, de mix tussen actie en puzzelen, en een zeer duister gevoel voor humor. In de jaren daarna heb ik mij meerdere keren aan de game gewaagd, maar de genadeloze Sligs zorgden voor meer stress dan plezier en dus zou ik pas in 2021 de game voor het eerst van begin tot eind beleven, ditmaal in de vorm in Oddworld: New ‘n’ Tasty!, een remake van de hand van Just Add Water. Het toeval wil dat – niet lang daarna – Oddworld: Soulstorm ten tonele verschijnt; een remake van Oddworld: Abe’s Exoddus, destijds het vervolg op Oddyssey. Maar weet Abe in 2021 nog wel zijn stempel te drukken, of is het tijd dat hij de aftocht gaat blazen?

Band on the run

Oddworld: Soulstorm is een direct gevolg op de gebeurtenissen van New ‘n’ Tasty; de conciërge Abe heeft het duivelse complot van Molluck the Glukkon gestopt. Hij wilde namelijk Abe’s volk, beter bekend als Mudokon, verwerken in een nieuwe snack omdat de verkopen van Molluck’s andere producten van RuptureFarms drastisch achteruit zijn gegaan. Naast de vernietiging van de fabriek bevrijdt Abe ook tientallen van zijn Mudokon broeders en daar neemt Soulstorm het stokje over. Abe slaat op de vlucht nadat de overlevers van het RuptureFarms incident een aanslag plegen op de heilige woonplaats van de Mudokon. Daarnaast heeft hij de opdracht gekregen om de mysterieuze hechtingen in zijn mond weg te snijden en zo zijn echte stem te vinden, iets wat hij weigert omdat ze hem aan zijn moeder doen denken. Qua verhaal mogen we in ieder geval zeggen dat Abe’s rentree een zeer welkome is. Ondanks dat men met deze remake al een fundering had om mee te werken en in hoofdlijnen hetzelfde is, zijn er in deze reis haltes toegevoegd die meer vertellen over Abe’s achtergrond en dat van de Mudokon, hoewel de gitzwarte humor is ingeruild voor een meer deprimerende toon.

De Oddworld franchise staat als sinds jaar en dag bekend om zijn fantastische worldbuilding en dat is in Soulstorm niet anders. Dit is onder andere te merken in de fantastische presentatie. Met name de cut-scenes zien er bizar goed uit, niet alleen omdat er gekozen is voor kwalitatieve CG, maar ook vanwege de prachtige framing van shots, belichting en gedetailleerde animaties (vooral het werk van de ogen, wauw!). Aangevuld door sterk stemwerk van onder andere Lorne Lanning – regisseur en schrijver van alle Oddworld titels – die de rol van Abe (en andere personages) vertolkt en een aantal prachtige levels (met name The Hijack en Necrum) brengen de game echt tot leven. Zeker voor de fans van Oddworld is er veel plezier uit Soulstorm te halen. Het ‘Quarma’-systeem uit Abe’s Exoddus maakt ook zijn rentree, een goed/slecht-balans die opgemaakt wordt na elk level en afhankelijk is van hoeveel vijanden je hebt gedood en hoeveel Mudokon veilig het einde hebben gehaald. Net zoals in eerdere titels is het einde van de game afhankelijk van je Quarma-score, wat weer een reden kan zijn om terug te gaan en andere keuzes te maken.

Komt traag op gang

Dat wil echter niet zeggen dat al dit plezier vanaf minuut één aanwezig is. De vijftien (eigenlijk zeventien, als je voor het goede einde wilt gaan) levels van Oddworld: Soulstorm zijn groots en gevarieerd in schaal, en voegen stuk voor stuk iets toe aan het geheel. Maar toch moeten we zeggen dat we pas na drie tot vier levels het idee hadden dat we een Oddworld-game aan het spelen waren. Natuurlijk telt het eerste level meer als een tutorial om je te laten wennen aan de besturing en systemen, maar gezien je ongeveer 45 minuten tot een uur zoet bent met een level, ben je al gauw een aantal uur verder voordat Soulstorm echt op gang komt en pas in de latere levels interessante concepten met elkaar gaat combineren. Voor die tijd ben je vooral bezig met het vergaren en gooien van flesjes water of brandstof om brandjes te blussen/aan te steken om zo de weg vrij te maken.

Dit wordt ook niet geholpen door de opzet van de game. Soulstorm is namelijk – net zoals Oddysey/New ‘n’ Tasty – een platformer die puzzel elementen bevat. Dit betekent dat je tussen het rennen en springen door secties tegenkomt waar obstakels en vijanden je koste wat kost willen tegenhouden. Er zijn gelukkig – en zeker in de latere levels – legio manieren om deze secties te doorkruisen en dat creëert creativiteit en variatie in hoe je kunt spelen. Als voorbeeld kun je ervoor kiezen om à la Metal Gear alles voorbij te sneaken, of om juist al je items in te zetten en vijanden in de val te lokken, zodat je op je dooie gemak door kunt lopen. Omdat er echter een systematische en doordachte aanpak nodig is om de verschillende obstakels te overwinnen en waar timing vaak van de essentie is, is Soulstorm een uitdagende en voldoenende titel. Desondanks zorgt dit ervoor dat een zekere mate van trial-and-error een inherent onderdeel is van de game, wat het op momenten een behoorlijke slow burn maakt, en dat is echt iets waar je van moet houden.

Oude Abe, nieuwe trucjes

Abe’s afwezigheid heeft bijna zeven jaar geduurd en hoewel hij niks verleerd is – zoals het ‘chanten’ waarmee hij Sligs met zijn geest kan besturen of Bird Portals voor zijn mede-Mudokon kan openen – heeft hij onderweg ook een paar nieuwe dingen opgepikt om te gebruiken tijdens zijn avontuur in Soulstorm. Zo kan Abe voor het eerst in de reeks een dubbele sprong uitvoeren, maar hij kan tevens items oppakken en combineren om krachtige tools te craften die hem verder kunnen helpen. Dan kun je denken aan rookbommen waar Abe in kan staan om zich tijdelijk te verstoppen, maar ook voorwerpen omwikkeld met tape, die vijanden na een tik meteen vastbinden en immobiliseren. Er wordt nagenoeg in ieder level een nieuw voorwerp geïntroduceerd, wat ervoor zorgt dat je tijdens de gehele game elementen krijgt om mee te puzzelen en te experimenteren.

Net zoals in voorgaande delen, maakt ook Gamespeak zijn opwachting. Dit systeem is er zodat Abe kan communiceren met de ruim 1400 Mudokon die hij onderweg tegenkomt en moet bevrijden. De opties zijn ditmaal gereduceerd naar “Wait!” en “Follow me!”, maar in ruil daarvoor kun je je volgers commanderen om een passieve of agressieve houding aan te nemen. In de eerste stand zullen ze braaf achter Abe aanlopen, je bewegingen volgen en bijvoorbeeld verstoppen in kluisjes, waar ze in de agressieve modus – mits bewapend – hun steentje kunnen bijdragen in de talloze confrontaties die ontstaan, zelfs met risico voor eigen leven. Het verliezen van een Mudokon in het heetst van de strijd of tijdens een spannende ontsnapping blijft een pijnlijke aangelegenheid en het is opmerkelijk hoe je gaandeweg echt je best gaat doen om zoveel mogelijk kompanen over de finishlijn te sleuren.

Op grafisch gebied zit de boel meer dan prima in elkaar; draaiend op de Unity engine mikt Soulstorm op een resolutie van 1440p en een framerate van 60 frames per seconde en doorgaans weet  de game dit ook te behalen. We merkten echter wel op dat er tijdens grafische drukte en dan met name tijdens flinke explosies er een zichtbare dip aanwezig is. Deze momenten zijn echter schaars en van dermate korte duur dat dit nagenoeg geen invloed op de gameplay heeft. Een extra grafische modus om bijvoorbeeld de game op 4K/30fps vast te zetten zou een leuke bonus zijn geweest, maar dat is helaas niet aanwezig. Verder zijn we erg tevreden over de algehele kwaliteit van de textures – mede geholpen door de mooie artstyle – en vooral de belichting verdient een ster. In de verscheidene donkere tunnels bewegen schaduwen mooi mee met de verschillende lichtbronnen of reflecteert Abe’s huid de kleur van een fakkel die hij vasthoudt.

Aparte designkeuzes

Dan moeten we wel nog een paar vraagtekens zetten bij een aantal designkeuzes in Oddworld: Soulstorm. Zoals gezegd leunt de game op het proces van trial-and-error. Je zult vaak doodgaan of gebruikmaken van het laden van het laatste checkpoint als één van je Mudokon maatjes voortijdig aan zijn einde komt en an sich is dat geen straf; de game laadt immers enorm snel en je herstart een sectie in een fractie van een seconde. Echter zorgen een aantal zeer ongelukkig geplaatste checkpoints ervoor dat de game je toch gaat frustreren. Zo zul je op momenten na een herstart bijvoorbeeld weer eerst je volgers op orde moeten krijgen omdat ze bij het activeren van een checkpoint nog druk bezig waren met hun eigen capriolen.

Dit gaat ook op voor de items. Vaker wel dan niet moet je weer langs alle kluisjes en containers gaan om broodnodige items te vergaren en craften voordat je überhaupt een nieuwe poging kunt wagen om de aankomende sectie te overwinnen. Dit soort punten helpen deze toch al vrij trage game niet op gang te komen en soms krijg je zelfs het gevoel alsof Soulstorm je actief aan het tegenwerken is, wat resulteert in het afsluiten van de game om later een nieuwe poging te wagen. Een saillant detail hierin is dat dit makkelijk gemitigeerd had kunnen worden met de mogelijkheid om checkpoints te heractiveren of het implementeren van een quicksave systeem, een functionaliteit die New ‘n’ Tasty wél heeft.

“Verdo.. Waarom loop je niet mee!? Agh!”

Ook op technisch gebied hebben nog een paar zaken die we moeten opmerken. Ten eerste de stabiliteit, zo crasht de game nagenoeg altijd als je je PlayStation 5 uit de rust-modus haalt. Gelukkig is het niet voorgevallen dat we hierdoor een level weer vanaf het begin moesten spelen, maar toch is het opmerkelijk en ben je toch weer wat tijd kwijt om de game opnieuw op te starten. Ook leken er in eerste instantie problemen te zijn met de audiomix. Getest op een 5.1 audio systeem was het volume van het stemmenwerk uit de centerspeaker enorm laag en daardoor amper te verstaan. Daarbij werd er audio naar de achterste surround speakers gestuurd die juist bestemd was voor de voorste twee links/rechts speakers. Na een uitvoerige controle van de bekabeling en tests met andere games kon ik niks anders concluderen dat het probleem bij de game lag en dit bleek ook te kloppen, want met het verschijnen van patch 1.07 is dat euvel inmiddels verholpen.

Dan hadden we nog te maken met een aantal uiteenlopende bugs, die verschillen van sporadisch geflikker van een texture hier en daar, tot aan Sligs die niet reageerden als je ze had overgenomen met een chant. Tevens zagen we consistent dat een uitgekiend plannetje om onze volgers door een valluik naar een lager platform te laten vallen (en ze zo te onttrekken aan vijandelijke ogen) niet werkte, wat resulteerde in zwevende – en niet lang daarna stervende – Mudokon. Een aantal van deze punten zijn op te lossen door het laden van het vorige checkpoint, maar als het voorgaande punt in acht neemt dat je weer je items en/of volgers op orde moet krijgen, dan kan dat erg frustrerend zijn. De hoop is er dat er nog een aantal updates volgen om deze problemen aan te pakken, maar dat zullen we mettertijd gaan merken.

Conclusie

Abe is terug van weggeweest, maar dit weerzien blijkt toch niet zo gelukkig te zijn als we hadden gehoopt. Het verhaal en de wereld zitten - net zoals in voorgaande titels - uitstekend in elkaar en Oddworld Inhabitants laat maar weer eens zien dat Oddworld een fascinerend universum blijft om te ontdekken. Ook op grafisch gebied staat de game prima zijn mannetje, met name door de prachtige cut-scènes. Het duurt even voordat de boel op gang komt, maar dan laat Oddworld: Soulstorm op momenten zien dat het toch echt een fijne game is. Desondanks zal die ervaring geremd worden door een aantal technische mankementen en aparte designkeuzes. Voor fans van de franchise is Soulstorm verplichte kost en die zullen zich mogelijk (iets) minder storen aan bovengenoemde punten. Ben je echter nieuw in Oddworld? Wacht dan op een paar patches en zelfs dan zul je bereid moeten zijn om wat meer geduld te hebben dan bij een gemiddelde andere game vanwege het hoge trial-and-error gehalte. Het scheelt dat de game tot het einde van de maand 'gratis' beschikbaar is op PlayStation Plus, maar toch kunnen we ons niet aan het idee onttrekken dat er (veel) meer uit Oddworld: Soulstorm te halen was. Volgende keer beter, Oddworld Inhabitants.

Pluspunten

  • Sfeervolle en mooie wereld met een intrigerend verhaal
  • De klassieke ‘Abe’ gameplay plus een aantal nieuwe trucjes
  • Uitdagend en vrijheid van aanpak
  • Grafisch dik in orde
  • Snelle laadtijden

Minpunten

  • Bugs en technische mankementen
  • Enorm irritante plaatsing van checkpoints
  • Trial-and-error is niet voor iedereen
  • Komt traag op gang

6.5