Review: MotoGP 21

Review | MotoGP 21 – De PlayStation 5 is alweer een half jaar op de markt, maar – zoals het geval is tijdens de start van elke nieuwe generatie – zijn er niet veel games die de kracht van de nieuwe console goed laten zien. De eerste lading titels zijn tevens negen van de tien keer games die ook nog voor de PlayStation 4 uitkomen. Dit is ook het geval met MotoGP 21. De serie liep de laatste delen een beetje tegen het plafond aan in wat er mogelijk was, dus de kracht van de nieuwe console kan gebruikt worden om de reeks verder te ontwikkelen dan voorheen mogelijk was. Voor elke ontwikkelaar – dus ook voor Milestone – geldt echter dat ze alleen nog niet erg bekend zijn met de nieuwe hardware. Het is dan ook realistisch om er van uit te gaan dat MotoGP 21 nog niet de grote stap voorwaarts is waar fans van de serie op zitten te wachten. Of weet Milestone toch te verrassen?

Een breder publiek

De MotoGP-serie weet op het gebied van besturing en gameplay al een tijdje goede zaken te doen. De besturing brengt goed over dat je een zware en krachtige bolide moet bedwingen en schotelt daardoor een realistische ervaring voor. Het racen voelt erg lekker aan en zorgt daardoor nog steeds voor veel speelplezier. Hoe realistisch je het wil hebben kan je volledig aanpassen, waaronder hulp met het remmen en indicatoren die je de ideale lijn laten zien, en deze zijn nu ook nog eens uitgebreid. Voor het eerst is er ook een ware tutorial aanwezig, die nieuwkomers laat weten waar ze mee te maken krijgen. Dit is een zeer welkome vernieuwing en in combinatie met de uitgebreidere hulpmiddelen is MotoGP 21 niet alleen geschikt voor de simulator-puristen of fans die al jaren elk nieuw deel kopen. Een prima ontwikkeling voor de ‘mindere goden’ onder ons.

Less is more?

Maar wat voor verbetering vatbaar is, is het wat schamele aantal modi waar de serie al een tijdje mee te maken heeft. Milestone is het hier waarschijnlijk niet mee eens, want dit is in MotoGP 21 nog minder geworden. Je kan een losse Grand Prix rijden, een geheel kampioenschap afwerken en er is een ‘time trial’. Voor de diehards is er een carrièremodus en je kunt online racen. Er zat de laatste twee jaar ook een ‘Historical Challenges’-modus in, maar die is verdwenen en hier is niets voor in de plaats gekomen. Milestone had bijvoorbeeld een toernooi-optie kunnen toevoegen aan het online gedeelte om dit goed te maken, omdat deze modus op zich ook weer erg karig is. Nu kun je online natuurlijk nog steeds een losse wedstrijd racen, zoals voorheen. Deze races verlopen zonder lag of andere problemen, dus dat is wel positief, maar een vervolg die in algemene zin minder content aanbiedt dan diens voorganger is natuurlijk nooit goed.

Het is ook niet zo dat de modi die er nog zijn flink zijn uitgebouwd. Ja, er zijn wel wat ‘tweaks’ doorgevoerd, maar ze zorgen niet voor grote veranderingen. Zo heb je nu de mogelijkheid om – als je valt – zelf je motor weer op te pakken in plaats van dat je automatisch op de baan ‘respawnt’. Je moet nu ook goed de temperatuur van de verschillende vlakken op je banden in de gaten houden en dat geldt ook voor de remmen. Dit en meer kleine toevoegingen zorgen voor nog meer realisme, maar feit blijft dat de game er niet een geheel nieuwe smoel door krijgt. De meeste tijd zal je trouwens kwijt zijn aan de carrièremodus en ook al is dit tof om te spelen, het is vergelijkbaar met vorig jaar. Ook hier hadden best wel wat meer toevoegingen en/of aanpassingen gedaan mogen worden om de bestaande modi meer body te geven, waardoor dit deel zich echt had kunnen onderscheiden van het vorige deel.

Twee stappen vooruit, één achteruit

Een aanpassing die Milestone bij elk nieuw deel heeft beloofd is een flinke verbetering voor de AI, maar dat is tot op heden nooit echt waargemaakt. Er is zeker wel progressie geboekt, maar het zijn telkens kleine stappen geweest in plaats van echt grote sprongen. De ontwikkelaar beloofde met MotoGP 21 weer hetzelfde en het resultaat is wederom niet helemaal wat het zijn moet. Als je op de baan rijdt, dan is het duidelijk dat je tegenstanders zich menselijker gedragen dan ooit tevoren – dus dat is goed. Er wordt bijvoorbeeld niet langer in ‘een treintje’ gereden en je ziet daadwerkelijk onderlinge gevechten tussen je opponenten, die niet altijd even goed aflopen. Hierdoor krijg je echt het gevoel dat elke rijder zijn eigen gedachtegang heeft en dat is tof om te zien.

Het is alleen erg jammer dat je tegenstanders niet zo realistisch op jou reageren. Het lijkt er soms op alsof ze jou helemaal niet zien en dat kan voor rare momenten zorgen. Zo zagen we dat een concurrent op een rechte weg letterlijk geruime tijd schuin tegen ons aan leunde, omdat hij op de lijn wilde rijden waar wij ons op bevonden. De AI wordt gelukkig wel steeds beter, maar er is nog altijd werk aan de winkel op dit vlak. Dat geldt ook voor de physics tijdens botsingen. Bij aanvaringen tussen twee coureurs gaat het wel goed, bij crashes met veel coureurs ziet het er regelmatig vreemd uit doordat ze apart vallen en motoren die afgeschoten worden als een ware raket. Kijk er dan ook niet vreemd van op als je tijdens een race een motor hoog langs je heen ziet vliegen die honderden meters verder pas ter aarde komt.

Nieuwe generatie

Aangezien de serie voor het eerst op de nieuwe generatie spelcomputers verschijnt, hoop je dat er wat duidelijke verbeteringen zijn doorgevoerd ten opzichte van de vorige generatie consoles. Dit is deels het geval. De game ziet er tijdens de races oké uit, maar is nagenoeg vergelijkbaar met de PS4. Het spel draait op 60 frames per seconde in dynamisch 4K, maar van resolutiedips merk je helemaal niets tijdens de wedstrijden. Je focust je puur op je coureur en de baan, waardoor je geen tijd hebt om te constateren of de resolutie eventueel daalt. Als je buiten de wedstrijden om gaat kijken, dan wordt het grafisch een stuk minder. De verschillende ‘character models’ zien eruit alsof ze uit het PS3-tijdperk komen, alleen dan in hogere resolutie. De gezichten laten echter goed zien dat ze niet meer van deze tijd zijn. Tijdens herhalingen zie je ook dat het publiek geheel statisch is. Op dit vlak moeten er echt grote stappen worden gemaakt, want wat nu wordt voorgeschoteld kan gewoon niet meer.

Wat wel een groot voordeel is met de PlayStation 5-versie van MotoGP 21, zijn de laadtijden. Op de PS4 moest je altijd aardig wat geduld opbrengen voordat je aan een race kon beginnen. Nu ben je luttele seconden kwijt en dat is een ware openbaring voor fans van de serie. Ook de unieke features van de DualSense zorgen voor een betere ervaring. Heb je ‘wheelspin’ of je gemotoriseerde tweewieler raakt uit balans, dan voel je dat direct doordat de game op een goede wijze gebruikmaakt van de adaptieve triggers en haptische feedback. Je hoeft niet meer op visuele indicatoren te letten of je je motor nog onder controle hebt en daardoor heb je een veel betere beheersing over de motor. Hierdoor wordt de ervaring van het daadwerkelijk rijden op een motor vergroot. Het gebruik van de haptische feedback en adaptieve triggers zijn dan ook geen gimmick, maar echt een toegevoegde waarde.