In actie gezien | The Dark Pictures Anthology: House of Ashes – Pandemieën breken uit en presidenten worden vervangen, maar The Dark Pictures Anthology ploegt onder het toeziende oog van ontwikkelaar Supermassive Games dapper voort. Na de legende van het spookschip Ouran Medan en de waanzin van de heksenvervolgingen te Salem, zoekt de reeks nu zijn heil in het door oorlog verscheurde Midden-Oosten, waar een nieuwe mythe (hopelijk) vakkundig wordt omgebouwd tot een interactief horrorverhaal. Wij mochten veilig vanop afstand een keynote over House of Ashes bijwonen en kregen tevens een stukje gameplay voorgeschoteld. Tijd om onze bevindingen met jullie te delen.

Not in Kansas anymore

De oorlog in Irak loopt stilaan op zijn einde en het Amerikaanse leger zoekt nog steeds naar de vermeende massavernietigingswapens die het land zogezegd verborgen houdt. Een kersverse tip leidt een taskforce van CIA, land- en luchtmacht naar een plek diep in de Iraakse woestijn, waar het team met open ogen in een hinderlaag valt. Net wanneer de kogels de soldaten om de oren vliegen, scheurt een aardbeving de grond onder hun voeten open. De overlevenden van de val komen vast te zitten in een immens ondergronds gangenstelsel, waar ruïnes van een eeuwenoude beschaving hen grijnzend staan op te wachten. En dat is niet het enige…

Ook dit keer heeft Supermassive Games zijn inspiratie bij reeds bestaande legendes gehaald. In Mesopotamië – ook wel de wieg van onze beschaving genoemd – zou ooit een koning zich te dicht bij de goden gewaand hebben. Met alle gevolgen van dien: goden hebben het namelijk niet zo graag wanneer stervelingen zich schuldig maken aan overmoed. Het koninkrijk werd getroffen door alle soorten onheil die je je maar kan indenken en wanneer Zijne Majesteit de gemoederen probeerde te sussen met een rijkelijk versierde tempel, schoot ook dit in het verkeerde keelgat. Tempel én beschaving werden begraven onder het woestijnzand.

De restanten van dit teloorgegane koninkrijk vormen een waar doolhof, waar de Amerikaanse soldaten zich uit moeten zien te redden. Makkelijker gezegd dan gedaan, want in de schaduwen gaat een vooralsnog onbekende dreiging schuil, een groep wezens waarvan we tot dusver enkel een handvol verontrustende glimpen wisten op te vangen. Ze zijn razendsnel, behoorlijk sneaky en ultradodelijk. Onze hoofdpersonages zullen moeten samenwerken – onderling, maar ook met vijandige soldaten die in hetzelfde schuitje zijn beland – om heelhuids de aftiteling te halen. En dat is, zoals altijd in een Dark Pictures titel, gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Meer van hetzelfde en toch anders

De ontwikkelaar steekt zijn inspiratiebronnen niet onder stoelen of banken. Dat de claustrofobische horrorfilm The Descent verplicht kijkvoer was voor alle medewerkers, bleek al uit de eerste teaser trailer. Supermassive Games schuift nu zelf ook Aliens en Predator naar voren als blauwdrukken voor House of Ashes. En tenzij we er héél erg naast zitten, meenden we ook een overduidelijke verwijzing naar The Exorcist te herkennen in de beelden die we reeds konden bekijken. Stuk voor stuk klassiekers dus, die onze verwachtingen alleen maar de hoogte in jagen. Gevaarlijk, want dan wordt de kans op een teleurstelling alleen maar groter.

Je krijgt zoals altijd vijf personages onder je duimen, die je zo goed en zo kwaad mogelijk door allerlei nachtmerriescenario’s moet zien te loodsen. Het gaat om CIA-agente Rachel (gespeeld door Ashley Tisdale), haar echtgenoot, twee Amerikaanse krijgers en een Iraakse soldaat, die er hopelijk voor zal zorgen dat het conflict niet te veel vanuit dezelfde hoek belicht wordt. Dat ze door een hel zullen gaan, zal niemand verbazen. Supermassive Games benadrukt dat het vijftal een échte dreiging – ja, die nadruk leggen ze bewust – moet bevechten, wat je zoals gewoonlijk alleen, in duo of met vier vrienden op de bank zal kunnen beleven.

Supermassive Games houdt dus voornamelijk vast aan de formule die hen sinds Until Dawn geen windeieren gelegd heeft. Toch worden er in House of Ashes enkele cruciale veranderingen doorgevoerd. Zo heeft de ontwikkelaar de vaste camera uit Man of Medan en Little Hope in de dichtstbijzijnde prullenmand gekeild. Dit keer pakken ze uit met een camera die je te allen tijde 360° kan draaien. Het besturen van personages zal zo een stuk intuïtiever verlopen, terwijl je ook meer input krijgt in het verkennen van de omgeving. Om dat laatste doel te vergemakkelijken, krijg je tevens de beschikking over een vaste zaklampknop.

In het verleden is er veel afgeschreven over de Quick Time Events, die naast exploratie het voornaamste gameplayelement vormen van deze reeks. Supermassive Games heeft deze dialoog aandachtig gevolgd en gemerkt dat er geen consensus bestaat onder de fans. De ene vindt de QTE’s veel te gemakkelijk, de ander meent dan weer dat zijn of haar reflexen iets te hard op de proef gesteld worden. Supermassive Games wil iedereen tevreden stellen en geeft spelers in House of Ashes voor de eerste keer de keuze tussen verschillende moeilijkheidsgraden. Zo kan iedereen de game beleven zoals hij of zij dat zelf wil.

Voorlopige conclusie

House of Ashes zal dus voornamelijk meer van hetzelfde worden, al denken we dat de hierboven omschreven subtiele veranderingen wel degelijk een wereld van verschil kunnen maken. De gameplaybeelden tonen alvast dat het nieuwe cameraperspectief je wel degelijk het gevoel geeft dat je meer controle over bepaalde situaties hebt. Bij vlagen lijkt het wel alsof Supermassive Games de third-person shooter tour opgaat, een zet die gelet op de aard van de hoofdpersonages niet eens zo onlogisch zou zijn. Wij staan alvast te trappelen om dit nieuwe avontuur zelf te beleven.