De laatste jaren heeft Square Enix diverse toptitels weten af te leveren. Hierbij denken wij aan games zoals Dragon Quest XI, de Final Fantasy VII Remake en ook titels zoals Octopath Traveler en de Bravely Default serie, hoewel laatstgenoemde tot op heden een Nintendo-exclusive is. Het merendeel van de tijd weet Square Enix z’n mannetje te staan, maar de naam begint hier en daar ook wel besmeurd te raken.

Als schrijver van dit artikel denk ik al gauw terug aan mijn eigen review van The Quiet Man. Een miserabel stuk videogame wat nul komma nul charme had en ook nog eens speelde alsof de controller je continu aan het tegenwerken was. Waar begint het verschil met een game als The Quiet Man en de eerder genoemde toptitels van Square Enix? De ontwikkelaar. The Quiet Man werd ontwikkeld door Human Head Studios, die inmiddels hun deuren heeft moeten sluiten. Niet alleen door The Quiet Man overigens, dat zou wel héél crue zijn voor een geflopte game van €15,-. The Quiet Man was geen echte Triple-A productie, maar het droeg wel de naam van Square Enix.

Foutje, bedankt. Kan gebeuren. Het overkomt de beste. Square Enix herpakte zichzelf na The Quiet Man met titels als Dragon Quest Builders 2 en Kingdom Hearts III. Beide prima games in hun eigen recht. Om vervolgens het wederom opgebouwde vertrouwen totaal teniet te doen met Left Alive, een game die zich afspeelt in het geliefde Front Mission universum. Wat we kregen voorgeschoteld was een slechte Metal Gear Solid-ripoff die bovendien ook nog eens vol zat met reclame voor een free-to-play titel: World of Tanks. Ironisch genoeg is World of Tanks een veel prettigere game om te spelen, maar het is natuurlijk vreemd dat er reclame wordt gemaakt voor een game van een totaal andere uitgever. Het beetje sfeer wat Left Alive had werd gesloopt door allerlei World of Tanks posters in de vernietigde stad.

Je zou zeggen dat Square Enix wel geleerd zou hebben van Front Misson – Evolved, de laatste titel die de daadwerkelijke Front Mission naam met zich meedroeg. Ook deze game was uitbesteed aan een Amerikaanse ontwikkelaar, Double Helix Games, en wist weinig gamers voor zich te winnen. Na Left Alive bleef het dan ook even stil aan de kant van Square Enix. Maar uiteraard kwam de Japanse gigant weer terug met het uitmuntende Final Fantasy VII Remake in 2020. Hulde! Lof! Een remake waar mensen al jaren om vroegen in een prachtig modern jasje.

Misschien hadden ze bij Square Enix gewoon even de tijd nodig om te analyseren wat er nu precies fout was gegaan de afgelopen jaren. Wat volgde was Bravely Default II, een ijzersterke JRPG voor de Nintendo Switch. En precies één maand daarna pronkte de naam van Square Enix vol trots op de verpakking van Balan Wonderworld… Oef. Eerlijk is eerlijk, met grote namen als Yuji Naka en Naoto Ohshima verbonden aan dit project vinden we het niet gek dat Square Enix dacht dat het een recept voor succes was. Helaas was dat het niet. Balan Wonderworld wist nergens in uit te blinken behalve de muziek.

Misschien was het de oplettende lezer al opgevallen, maar we hebben het hier puur en alleen over de originele Japanse divisie van Square Enix. De Europese divisie, het voormalige Eidos, had sowieso al een wat tumultueuze geschiedenis. Van de Japanse divisie verwachten we echter meer. Wanneer er weer een nieuwe Dragon Quest of Final Fantasy op de markt verschijnt, weten we gewoon dat we een stukje kwaliteit in handen hebben. Met de overige games kan je tegenwoordig misschien toch beter wat terughoudender zijn. Althans, dat is dan onze mening. Wat is die van jou?