Reflectie | De controversiële Director’s Cuts – Laten we eerlijk zijn, dit verrast eigenlijk niemand. Sony verkocht al oude PS3 toppers op de PS4 als remaster. Want ja, de PS3 architectuur was een ramp, dus moesten de games aangepast worden, zodat er op een volgende generatie van genoten kon worden. Terecht, want de PS3 heeft nogal wat pareltjes. Sterker nog, we missen nog een paar remasters die we native zouden willen spelen en niet via stream. Met de PS5, die grotendeels dezelfde architectuur heeft als de PS4, zou je denken dat dit soort omslachtigheden niet meer nodig zijn. Niet echt, gezien we soms zowel de PS4- als de PS5-versie van een game geïnstalleerd moeten hebben op de laatste console van Sony om een lullige savefile over te kunnen zetten. In plaats dat dit probleem degelijk wordt opgelost, trekt Sony hier een extra verdienmodel uit, de Director’s Cut games. Gezien de filmische achtergrond die Sony heeft, is de naam leuk gevonden, maar het is een ordinaire manier om de consument extra te laten betalen voor een feature die gratis aangeboden wordt door Microsoft onder de noemer Smart Delivery. Johnny en Nando hebben hier beiden een mening over en ditmaal zal ook Wim zijn zegje doen.

Johnny

Ik irriteer mij vooral aan de mensen die gelijk boos beginnen te roepen dat het gratis moet zijn. De arrogantie dat je overal maar recht op hebt, is misselijkmakend. Het is niet een kwestie van een knopje omzetten en alles werkt of is precies hoe jij het hebben wilt. Daar zit tijd, moeite en vooral geld in. Maar goed, je constant als een verwende kleuter gedragen, lijkt tegenwoordig de norm te zijn. Als een bedrijf ergens geld voor wil vragen, dan is dat hun goed recht. Net zoals het ons goed recht is om daar nee tegen te zeggen. De vergelijking met Microsoft vind ik ook niet helemaal eerlijk, want dat bedrijf is al jaren met een inhaalslag bezig om de fans weer voor zich te winnen. Iets dat ze overigens fantastisch doen en waar ik als gamer ook ontzettend blij mee ben. Het zijn geweldige initiatieven, die we allemaal zouden moeten toejuichen. Ik moet echter eerlijk zijn: als de rollen waren omgedraaid en Microsoft domineerde de markt, dan vraag ik mij serieus af hoeveel van die initiatieven nog plaats hadden gevonden.

Is het slim van Sony om geld te vragen voor dingen die bij de concurrent gratis zijn? Ja, want het verkoopt toch. Is het klantvriendelijk? Nee, absoluut niet! Je kunt het zelfs arrogant noemen. Wat betreft waar voor je geld, qua backwards compatibility en gebruikersgemak ben je bij Xbox veel beter uit. Kijk alleen maar naar hoeveel gratis upgrades Gears 5 al heeft gehad. Dat gezegd hebbende, kan Sony de boom in met hun Ghost of Tsushima Director’s Cut. Die tien euro voor Death Stranding begrijp ik volledig, kijk wat je daar allemaal voor extra’s bijkrijgt! Ghost of Tsushima fans van het eerste uur mogen echter €30,- gaan betalen. De uitbreiding is niet los te koop, dus je bent verplicht het hele pakket te nemen. Je kunt voor €20,- upgraden naar de Director’s Cut op PlayStation 4, maar dan moet je nog eens €10,- extra betalen als je de PlayStation 5 versie wilt hebben, waardoor de PlayStation 5 features effectief achter een paywall zitten verstopt. Dat soort praktijken ondersteun ik niet, dus dan maar geen Ghost of Tsushima uitbreiding voor mij.

Nando

We zitten op dit moment in een generationele sprong, met de aanhoudende pandemie zijn de consoles van alle kanten niet aan te slepen en moeten de ontwikkelaars nog wennen aan de hardware. Het is dus niet meer dan logisch dat er naar de huidige portfolio’s wordt gekeken en er een aantal ‘oude’ titels een update krijgen om de leegte wat op te vullen. Er zijn immers genoeg spelers die de game de eerste keer gemist hebben of harde fans die een titel graag opnieuw willen spelen. Het is dan ook een aardige geste als ontwikkelaars en/of uitgevers ervoor kiezen om tijdens deze aparte periode hun games van een gratis update te voorzien. Dat betekent echter niet dat het als vanzelfsprekend moet worden gezien. Studio’s steken immers tijd, middelen en moeite in deze updates en uiteindelijk is het aan hen om te bepalen of ze daar iets voor willen vragen, dan wel via een mogelijkheid om te upgraden. Overigens mogen we niet vergeten dat sommige zaken misschien niet zo gratis zijn als ze lijken. Johnny haalt als voorbeeld Gears 5 aan, die inderdaad sublieme gratis ondersteuning heeft gekregen voor de mensen die de game gekocht hebben, maar spelers die de game via Game Pass spelen, betalen effectief – direct of indirect – voor (toekomstige) content updates. Net zoals dat de maandelijkse PlayStation Plus games niet ‘gratis’ zijn.

Enfin, er is voor beide kanten iets te zeggen. Men heeft het recht om voor Director’s Cuts, remasters en updates een (klein) bedrag te vragen. Net zoals dat wij, de spelers, het recht hebben om dat niet te slikken. Het zijn jouw centen en je kunt prima bepalen of je een dergelijke upgrade de moeite waard vindt of principieel afwijst. Ga ik Ghost of Tsushima straks voorzien van een upgrade? Uiteindelijk wel, maar niet voor de prijs die men nu vraagt, ik wacht wel op een aanbieding. Datzelfde geldt voor een Microsoft of een Nintendo: Game Pass is op dit moment aardig geprijsd, maar het kan haast niet anders dan dat ze straks de prijs moeten verhogen, willen ze dit business model in stand houden. De online service van Nintendo heb ik nooit gehad, omdat de dienst mij niks biedt dat mij over de streep trekt. Aan het einde van de rit kijken Sony, Nintendo en Microsoft alleen naar de cijfers, en niet naar jouw mening. Stem met je portemonnee.

Wim

Wanneer het aankomt op dit soort upgrades, blijft er één uitspraak altijd van toepassing: Mensen stemmen met hun portemonnee. We kunnen zo veel klagen als we willen over bepaalde discutabele praktijken van deze bedrijven, maar zo lang wij het als consument blijven kopen, is het vanzelfsprekend dat dit soort hernieuwde edities op de markt worden gebracht. Het labeltje “Director’s Cut” is wat mij betreft zijn betekenis door de jaren heen verloren. Origineel kennen we dit natuurlijk van films en dit heeft altijd tot gemengde resultaten geleid. Als voorbeeld haal ik de film Watchmen aan. In de bioscoopversie was dusdanig gesneden dat we ongeveer een half uur aan materiaal eerder niet hadden gezien, dit omdat een bijna drie uur durende film in de bioscoop voor veel filmgangers ongemakkelijk is. Maar in dat half uur dat we later bij de Blu-ray release wel te zien kregen, zaten een aantal kritieke plotpunten, die voor mensen die de graphic novel niet hadden gelezen erg belangrijk waren.

In het geval van Watchmen, en vele andere films, snap ik het labeltje “Director’s Cut” dan ook wel. Regisseurs worden beperkt door studio’s om de film niet té lang te maken voor het bioscoop publiek. Maar wat heeft een Director’s Cut dan in de wereld van videogames te zoeken? Je gaat mij niet wijsmaken dat Sony tegen iemand als Hideo Kojima heeft gezegd: “Death Stranding, kei mooi, maar dat kan korter”, om vervolgens deze missende content later alsnog toe te voegen en hier een meerprijs voor te vragen. De term Director’s Cut staat van origine voor hoe de regisseur het eigenlijk had bedoeld. De betekenis begint zo langzamerhand te vervagen in de wereld van videogames. De Director’s Cut van Ghost of Tsushima en, wellicht in mindere mate, van Death Stranding zijn in mijn optiek niks anders dan simpele cash-grabs. Noem het gewoon wat het is: Definitive Edition, Game of the Year Edition of een van de tig andere “creatieve” namen die men de laatste jaren aan dit soort edities heeft gegeven.