Review | Metroid Dread

Review | Metroid Dread – Denk er maar eens over na, niet alleen heeft MercurySteam Castlevania games gemaakt, ook hebben zij Metroid II: Samus Returns op een zeer gelikte manier voorzien van een remake. Ik kan dus wel vaststellen dat MercurySteam de Metroidvania studio bij uitstek is in de gamesindustrie. Het is dan ook niet zo gek dat er torenhoge verwachtingen waren omtrent Metroid Dread, wederom een nieuwe Metroid game – een franchise die maar eens in de zoveel tijd z’n kop op steekt. Hoewel niet elke game van MercurySteam een daverend succes was, lijkt Metroid Dread weer een schot in de roos te zijn. Dit om twee redenen: het is weer een nieuwe Metroid game en sinds het tegelijk is uitgekomen met de nieuwe Nintendo Switch OLED, is het een prima game om de console mee uit te proberen. Zal Samus Aran ons dit keer meenemen op wederom een lugubere jacht in de ruimte of zullen we het moeten doen met een teleurstelling?

Samus onderzoekt planeet ZDR

Samus Aran is de beste premiejager van het heelal en heeft al behoorlijk wat voor elkaar gekregen. Zo heeft Samus in de eerdere delen de Metroids op planeet SR388 volledig uitgeroeid (Metroid II: Samus Returns) en ze heeft daarna ook de X parasieten moeten stoppen. X parasieten kunnen hun vijanden mimicen en tevens zijn ze ook de natuurlijke prooi jagers van Metroids. Samus werd geïnjecteerd met Metroid DNA om immuun te zijn tegen deze parasieten om ze zo tegen te kunnen houden. In Metroid Fusion werd er uiteindelijk een halt toegeroepen tegen de X parasieten. Althans, zowel Samus Aran als de Galactic Federation hadden deze assumptie. Uit het niets komt er in Metroid Dread een transmissie binnen, die zeer duidelijke beelden toont van een levende X parasiet. Afkomstig van de planeet ZDR en gezien dit een uiterst merkwaardige situatie betreft, wordt Samus eropuit gestuurd om dit te onderzoeken.

Metroid Dread is een direct vervolg op Metroid Fusion (GBA) en maakt daarmee onderdeel uit van de Metroid serie als het vijfde deel (niet te verwarren met de Metroid Prime reeks). Aangekomen op de planeet ZDR lijkt er niks aan de hand te zijn. Totdat Samus terechtkomt in de diepste krochten van de planeet. Omringd met Chozo bouwstructuren ontmoet zij ook daadwerkelijk een Chozo (het ras wat haar opgevoed en getraind heeft). Dit grote gestalte weet Samus op een uiterst agressieve manier te begroeten met een hoop onverklaarbare krachten. Samus ontwaakt na deze heftige ontmoeting, gestript van al haar krachten en technologische snufjes die in haar pak zitten. Hier begint je avontuur. Wie was deze Chozo? En waarom ben jij in leven gelaten? Na de eerste stappen gezet te hebben en een deel van de omgeving te hebben verkend, kom je nog een ander gevaarte tegen…

Voortreffelijke gameplay met cinematische ervaringen

Enkele robotten, eerder gestuurd door de Galactic Federation om de mysterieuze X parasiet te onderzoeken op ZDR, genaamd E.M.M.I. (Extraplanetary Multiform Mobile Identifier), zijn vijandig geworden en eropuit om Samus haar leven zuur te maken. Waarom is dit nu weer? Ook weer een vraag waar je zelf achter mag komen als je de game een kans geeft. De game geeft beetje bij beetje weg wat er allemaal aan de hand is. Een verhaal dat mooi aansluit op de gehele Metroid serie en hiervan kunnen we niets anders zeggen dan dat het je van begin tot eind nieuwsgierig maakt en motiveert om door te gaan. Metroid Dread houdt vast aan de bekende formule van de Metroid games: verzamel power-ups om door de verschillende levels heen te kunnen komen, wordt sterker en rond de missie af tot een goed einde.

MercurySteam neemt echter veel elementen over van hun Metroid II: Samus Returns remake. Hoewel het een 2D game betreft, wordt er veel gespeeld met dit concept. Zo is het meer 2,5D waarvan wij bij vlagen zelfs het gevoel krijgen meer een 3D game te spelen. Dit vanwege de immersieve manier van de choreografie. Er zijn wat momenten die erg cinematisch overkomen terwijl je de interactie van de gameplay blijft houden. De mix tussen het 2D concept en cinematische momenten is uitstekend. Hier draagt de variatie van de gameplay ook aan bij, die aangevuld wordt met de vele upgrades die je in de game krijgt. Denk aan een grapple beam, waarmee je kan slingeren. Sterkere raketten, de klassieke morph ball, waarmee je weer door nauwe doorgangen kunt rollen en nog meer om de variatie erin te houden. De pacing van de game is lekker vlot, maar gaat nooit te snel. De gameplay ontwikkelingen gebeuren altijd op de juiste momenten, waardoor het nooit saai wordt. Ook de E.M.M.I.’s zorgen voor een nieuw en vooral opzwepend element in het bekende concept van de Metroid games. De opzet in Metroid Dread is zeer geslaagd.

Indrukwekkend game design

In de game kom je op verschillende plekken terecht. Deze plekken zijn allemaal een genot om te aanschouwen. Het 2,5D aspect komt hier het meeste bij om de hoek kijken. Waar je ook komt, in de achtergronden heb je zoveel details en verschillende dingen om te zien, dat je kan spreken van een levendige wereld. Grotten waar dieren in rondrennen, lava dat rondkletst en waar machines werken, bossen waar bijzondere flora en fauna leven en bewegen, en ga zo maar door. Puur genieten. Ook de soundtrack en vele kleine geluiden die de wereld rijk is, dragen bij aan de totale presentatie. De OST is misschien niet zo memorabel als die van Metroid Prime, maar degelijk is het zeker. Je door de gehele game verplaatsen is daardoor geen straf. Af en toe zul je moeten backtracken, maar op geen moment zal dit repetitief aanvoelen, waardoor je altijd een correct gevoel van progressie zult hebben. Ook de toegankelijkheid van de plekken en de vele fast travel punten verlichten dit aspect nog eens extra. Knap staaltje level design, chapeau!

Niet alleen de omgevingen zijn genieten, ook de vijanden zijn erg gevarieerd. Continu moet je je aanpassen op de vele zwakheden van de lelijke ruimtegedrochten om ze zo gemakkelijk te kunnen verslaan. Ook de vele baasgevechten zijn stuk voor stuk voorbeelden van klassiek goed game design. Een waarschuwende noot: de game kan soms zeer pittig uit de hoek komen. De baasgevechten zijn voortreffelijk in uitvoering en voelen nooit oneerlijk aan, maar het is gewoon pittig, erg pittig. Je zult echt je beste beentje voor moeten zetten om door deze game heen te komen. Er bestaat namelijk ook niet de optie om terug te vallen op een easy modus. Wel krijg je na het uitspelen van de game toegang tot een hard modus, om je leven daarin extra te bezuren of om juist te bewijzen dat je echt de beste premiejager van het heelal bent.

Niks is perfect, maar dat hoeft niet altijd

Het is een mooie game, niet alleen op het artistieke vlak, het is ook een erg aantrekkelijke titel om te zien tussen alle andere exclusieve Nintendo games die er op de markt te vinden zijn. De game draait op een native 720p resolutie op je Nintendo Switch in handheld modus. Hoewel de game geen anti-aliasing heeft en daardoor wat ruw kan ogen, heb je wel te maken met een uiterst verzorgde game vanwege de vele details. We kunnen er niet omheen om extra te benadrukken dat Metroid Dread echt uitblinkt op de Nintendo Switch OLED. De levels beslaan echter niet altijd je gehele scherm, dus hier en daar kom je wat zwarte opvullingen tegen. Dit contrast komt subliem uit de verf op het OLED scherm, dus hier geen slecht woord over. Toch hebben we een klein puntje van kritiek en dat is de wisselvallige performance van de game. Hoewel de game draait op 60fps (handheld en docked hebben dezelfde performance), wat echt een feest voor het oog is, hebben we de game betrapt op enkele framedrops hier en daar. Tot tweemaal toe een hiccup leek wel. Hoewel je hier tijdens het gehele avontuur echt minimaal last van hebt, is het niet de locked 60fps die we graag hadden willen zien.

Ook als de game in docked modus draait op een wat lagere resolutie dan 1080p. We moeten het namelijk doen met 900p, maar toegegeven: dat is niet eens zo erg. Uiteraard was 1080p beter geweest, maar met 900p op een 4K tv valt het in de praktijk reuze mee. Het is belangrijker om nog eens extra te duiden wat voor een details de game bevat. De animaties van Samus zijn erg overtuigend, maar vergeet ook niet hoe soepel de gameplay wel niet is. Mede dankzij de 60fps natuurlijk, maar ook de besturing die te vergelijken valt met de remake van Metroid II: Samus Returns, werkt beter en vlotter dan ooit tevoren in een Metroid game. Hoewel de game uitdagend kan zijn voor de wat meer casual spelers, biedt de gameplay je alle ruimte om de meest uitbundige en ingewikkelde handelingen te verwezenlijken.