Special | Vroeger was alles beter(?): Fighting games – Vorige week werd alweer het zesde deel in de Street Fighter-reeks aangekondigd. Vorig jaar kwam er een nieuwe Guilty Gear-titel uit en de geruchten rondom Mortal Kombat 12 worden ook steeds sterker. Je zou denken dat fighting games nog steeds mateloos populair zijn. Toch wordt dit genre door een steeds kleinere groep gespeeld en dat komt doordat deze games steeds complexer worden. Je hebt veel knoppen tot je beschikking, die elk een andere functie hebben en speciale bewegingen vragen (complexe) combinaties hiervan. Daar komt nog eens bij dat er verschillende personages zijn om uit te kiezen en dit alles zorgt er voor dat er heel erg veel tijd wordt gevraagd van een gamer om zo’n titel een beetje onder de knie te krijgen. Vroeger was dat beter… toch?
Hou het simpel
Als je in de jaren ’80 een Commodore 64 had (of een andere ‘home computer’ uit dit tijdperk, zoals de Spectrum ZX of Amstrad CPC), dan had je een joystick en één actieknop tot je beschikking om games te kunnen spelen. Er waren wel joysticks die meerdere actieknoppen hadden, maar die hadden allemaal dezelfde functie. Ontwikkelaars waren dus heel erg beperkt in wat zij konden doen qua besturing. Een fighting game maken voor deze computers lijkt dan ook een haast onmogelijk opgave. Toch zijn er een aantal titels in dit genre uitgegeven, die nog vrij complexe gameplay voor wisten te schotelen en toentertijd veel indruk wisten te maken.
De trendsetter
De eerste fighting game die in de jaren ’80 een echt spel wist voor te schotelen, waarin je meerdere vechtbewegingen had, was The Way of the Exploding Fist. De één-op-één gevechten waren erg intens en dat kwam doordat met elk contact de wedstrijd stop werd gezet en je opnieuw moest beginnen. Was iemand vol geraakt, dan kreeg diegene een Yin Yang toegekend. Was het contact maar half, dan kreeg je de helft van het eerder genoemd symbool. Uiteindelijk was het de bedoeling om twee volledige Yin Yang symbolen te verdienen en zo verder te komen in het toernooi.
Ondanks dat er gebruik werd gemaakt van een joystick met één actieknop, kon je maar liefst achttien verschillende bewegingen maken. Deze konden op hun beurt weer allemaal geblokt worden, waardoor timing een belangrijke rol speelde. Aangezien dat als er contact werd gemaakt de wedstrijd stopte, was blokken een verplicht nummertje en moest je een goede strategie hebben om aan te vallen. De besturing was heel eenvoudig. De ontwikkelaar maakte op slimme wijze gebruik van simpele combinaties van de vuurknop en de richtingen van de joystick. The Way of the Exploding Fist had dan ook een hele lage instapdrempel, terwijl het (voor die tijd) wel complexe gameplay voorschotelde.
Beter goed gejat dan slecht bedacht
The Way of the Exploding Fist kwam in Europa in maart 1985 uit en werd gemaakt door Beam Software. Uitgever/ontwikkelaar System 3 moest toen gedacht hebben dat zij dit ook konden, maar dan beter, want een jaar later lag International Karate in de winkels. Deze titel kopieerde Exploding Fist op vrijwel alle fronten. Grafisch zag het spel er vrijwel identiek uit, alleen waren er andere en meer achtergronden. Qua gameplay was er ook goed afgekeken bij Way of The Exploding Fist, inclusief de simpele besturing. Iets andere ‘moves’ en meer animaties moesten International Karate echter een eigen smoel geven, alleen lukte dat niet. De gameplay was wel iets sneller, waardoor je een intensere ervaring kreeg en daardoor werd het spel toch veelal boven Exploding Fist geprefereerd.
International Karate leek dus heel erg op Way of the Exploding Fist. Dit zat System 3 niet lekker en daarom gaven ze in oktober 1987 International Karate+ uit. Het grote verschil met het origineel was dat een wedstrijd in plaats van twee, uit drie man bestond, die elk voor henzelf vochten. Er werden ook wat nieuwe technieken toegevoegd, om twee tegenstanders te kunnen raken, waaronder de ‘split kick’. Ook al waren er nu nog meer technieken aanwezig, door het geringe aantal invoermogelijkheden van de joystick waren deze wederom vrij gemakkelijk om te leren. De instapdrempel bleef dus laag en iedereen kon van de game genieten, of je nu bekend was met fighting titels of niet. Dat je nu tegen twee tegenstanders moest knokken in plaats van één, was een ware evolutie voor het genre.
Mortal Kombat voor Mortal Kombat
International Karate+ is wellicht de beste fighting game uit de jaren ’80, er was ook een game die ook in dit genre geplaatst kon worden, maar toch iets anders voorschotelde. Dat was Barbarian: The Ultimate Warrior. Zoals je gewend bent van een fighting game gaat het om man-tegen-man gevechten, alleen zijn de barbaren voorzien van een zwaard. Dit zorgt voor wat langzamere, maar meer bloederige gameplay. Je kan het spel een beetje zien als de Mortal Kombat van de jaren ’80. Dit is niet alleen omdat er daadwerkelijk bloed wordt getoond als je zwaard je tegenstander raakte; je had ook een heuse ‘fatality’ tot je beschikking. Deze was voor iedereen hetzelfde en kon te allen tijde worden ingezet.
Tijdens de wedstrijd heeft iedere deelnemer een ‘levensmeter’ en die wordt minder als diegene wordt geraakt. Je kan door middel van de eerder genoemde ‘fatality’ je tegenstander direct uitschakelen en de wedstrijd winnen. Met deze beweging draai je je 360 graden om zo vaart aan je zwaard te geven en die op de nek van je tegenstander te richten. Wordt deze niet geblokt of ontweken, dan onthoofde je je opponent, wat gepaard ging met een fonteintje bloed. Nu had je wel minder bewegingen dan de eerder aangehaalde games, de constante dreiging om je hoofd te verliezen, maakte elke wedstrijd erg spannend en daardoor werd Barbarian een populaire titel.
Heb jij nog goede herinneringen aan oude fighting games die we hier niet besproken hebben? Laat het ons weten in de comments.
Nu van deze tijd is content weinig. Ze hebben veel characters maar die zetten ze niet erin of achter een paywall. Zoals takeda van mk10 nu is het weg like wtf. Of mileena is een legacy character maar is een dlc in mk11.
Ze moeten gewoon net als smash doen.
Even iets anders playsense .Waarom brengen jullie niet het nieuws dat EA stopt met de verkoop van hun games in Rusland? En waarom worden alle reacties verwijderd hier die daar iets over zeggen?
@Anoniem-5715:
Omdat er wel genoeg word geschreven over Rusland en EA kan lekker opdonderen.
Laat dit lekker een gamesite blijven.
@Anoniem-6418: het is anders wel opmerkelijk dat alle andere game media er wel aandacht aan besteden. Er is namelijk best veel game nieuws met betrekking tot de oorlog in de Oekraïne. Maar hier wordt er met geen woord over gerept. Zelfs niet over de acties vanuit de game community zelf om de mensen in de Oekraïne te helpen. En als ontwikkelaars besluiten hun games te blokkeren in een land is dat wel degelijk game gerelateerd nieuws
Ik heb heel veel goede herinneringen aan de c64. Ben begonnen met cassettebandjes en daarna de diskdrive. Platoon, choplifter, hero, boulder dash etc waren fantastische spellen. Voor vechtspellen speelde ik yie ar kung fu https://youtu.be/kx-ZROVQGw0 of king fu master https://youtu.be/FtkWw7ZAXdA
Mooie tijd, begonnen met Vic20, daarna C64, Amiga 500. Nog steeds mee bezig, nu Amiga 500, 1200, 2000, 4000 enz. De games van nu zijn veel uitgebreider en graphics zijn mooier. Maar de games toen waren net zoveel fun! Wat toen wel beter was (en nu nog in die scene) mensen zeuren en zeiken niet zoveel, waren tevreden met wat ze hadden en hielpen elkaar als het kon/kan.
Alles was vroeger iig leuker.
Vroeger was het zeker niet beter. Maar heb me wel enorm veel vermaakt met Yie Ar Kung Fu op de MSX. Heerlijk simpel, maar wel vermakelijk. Na Killer instinct op de SNES geloofde ik het wel met dit soort spellen, dus tegenwoordig geef ik niks meer om fighting games. Maar ik heb me er zeer zeker mee vermaakt
Ik vond ze op de Neo Geo altijd fantastisch . Fatal Fury , Art of Fighting enz
@Oldskool-NL:
Alles? Mwhoa…
Wij zijn begonnen met de Amiga 500 wat een leuke tijd was dat.
Jaren later kreeg ik nijging terug naar retro spelcomputers, gevoel van gemis naar de nostalgie, en heb inmiddels een verzameling Snes, Sega en Amigas aangelegd. Amiga 1200 staat hier regelmatig nog aan.
Sommige games van vroeger zijn inderdaad beter. Platform games van nu vind ik veel beter geworden juist minder simpel als de verbetering. Metroidvania is hieronder wel mn favoriet.
Wat ik vooral mooier vond waren de dozen waarin de games zaten. Je kocht echt een goed verzorgd product.
vroeger was alles nieuwe dus spannereder word steeds moeilijker iets nieuws te verzinnen en de charters paywall van tegenwoordig zijn ook wel lachwekkend.
Gewoon God Hand spelen op de PS3, geweldige fighting game. 🙂
De c64 was mijn allereerste computer. Gekregen van m’n opa op mijn verjaardag. Ben helemaal nostalgisch nu! International karate en een trein spel waarvan in de niet meer weet. Cassette bandje erin load en run als commando en gamen maar. Maar heb niet zoveel plezier met Valhalla nu.
Hier als begonnen met double dragon. Maar de glorie tijden waren Tekken op ps1 voor my.
@Anoniem-1817: klopt, in die tijd had je ook geen internet. Dus als je vast zat in een game, zat je echt vast.
Herinner me vooral de extreme laadtijden en één van de commando’s die ik nodig had: Load…..Turrcan II…,8,2 run
Trouwens er waren wel joysticks met meer knoppen en zelfs de Sega Mega drive 2 controllers kon je er op aansluiten.
@Anoniem-2403: er waren inderdaad joysticks met meerdere knoppen, alleen werden deze in games niet afzonderlijk gebruikt. Ze hadden allemaal dezelfde functie.
Vroeger betaalde je een spel dat echt af was en nu brengen ze games uit die amper af zijn. Zo jammer.
@Anoniem-7826:
Is nog een verschil met hoe complex games nu zijn vergeleken met die meuk van vroeger.
@Sikje: jammer dat ze hier het woord msx 1, 2 en turbo r niet zoveel gebruiken. Nou kan ik het begrijpen omdat er weinig vechtspellen uit gekomen waren voor de msx (en c64 ook, wat dat betreft).
Ik denk wel dat msx groter was in Nederland dan de Commodore amiga
@Anoniem-1817: mensen konden niet zo makkelijk zeiken als nu. Je had tenslotte geen internet toen!
Het was wel moeilijker om (legaal) aan je games te komen, vooral in de tijd van de c64, amiga en msx.
@Anoniem-3120: complex als in 3D en motion capturing enzo?
Vroeger moest elke beweging apart getekend worden. En qua muziek en sound effects was het ook anders. Aan de andere kant had je ook weinig andere keuze toen.
@Anoniem-7826: ik vind DLC een goeie aanvulling hoor.
Heerlijk dat je favoriete game nog extra content kan krijgen.
Aan de andere kant;
Vroeger kon je characters en speciale levels unlocked door middel van geheimen, maar tegenwoordig zit alles achter microtransactions en dlc
En dan die (day one) patches enzo, verpesten een hoop vind ik. Dit zorgt er alleen maar voor dat een game word uitgebracht zoals tegenwoordig.
Ik krijg vaak het gevoel dat er word gedacht van, oooh breng de game maar uit, we kunnen naderhand toch nog patches eroverheen gooien.
Nu is het slechter dan vroeger
Geen vechtgame zoals bedoeld in de traditionele zin, maar een gave avontuurgame vond ik Last Ninja 3 om te zien. Ik was een jaar of 5 en ontzettend onder de indruk van het vette intro, elke keer als mijn broer het opstartte met de C64
Ik game al sinds 1980, ik heb dan ook de hele ontwikkeling een beetje doorgemaakt. Destijds kwamen we eens per maand met een groep gamers bij elkaar om nieuwe (gekraakte) games te kopiëren. Ik vond het allemaal schitterend. Maar vroeger was het zeker niet beter. Ik heb nu een warm en geïsoleerd huis, een 65 inch TV, geweldige auto en een XSX en een PS5. Daarbij heb een hele lading games waarvan ik sommigen honderden uren heb gepeeld heb. Ik geniet echt van de huidige consoles. 1 nadeeltje moet ik wel vermelden, in 1980 was ik 20 jaar, dus dit jaar wordt ik 62. Het voordeel is wel weer dat ik nu na 42 jaar werken met pensioen ben, dus ik kan de hele dag gamen. Gewoon de mooiste hobby die er is. Speel nu GT7, weer een nieuwe topper in mij collectie.
@Anoniem-2260: Vergeet World Heroes 2 niet! Neo Geo was fantastisch, maar super duur ook.
Barbarian was tof. Had de Amiga versie als 1ste gespeeld maar later ook de C64 versie.
Vroegâh waren de bierkratten van hout dus moest je doorzuipen om de kachel aan te houden!
Wat een tijden waren dat nog.
Geen gezeik over:
– mini transacties
– Downloadcontent
– Seizoenspas