Review | Tiny Tina’s Wonderlands – Gearbox is met zijn Borderlands franchise in een gat in de markt gesprongen wat tot op heden altijd zijn vruchten heeft weten af te werpen. De term ‘looter-shooter’ is niet meer weg te denken uit het huidige gaming landschap. Een serie die dusdanig veel impact heeft gehad maakt nu dan ook wel aanspraak op zijn eigen spin-off. En wie leent zich daar nu beter voor dan Tiny Tina? Een van Borderlands meest geliefde personages door haar over-the-top uitspraken en het fantastische stemmenwerk van Ashly Burch (ook bekend als Aloy). Wanneer Tina je uitnodigt voor een potje Bunkers & Badasses, is het moeilijk om nee te zeggen.

Uwe majesteit

Met het verhaal van Tiny Tina’s Wonderlands krijgen wij een inkijkje in het geflipte brein van Tiny Tina. We worden, min of meer, verplicht om samen met twee anderen deel te nemen aan een spelletje Bunkers & Badasses, wat op zijn beurt weer verdacht veel op Dungeons & Dragons lijkt. De Dragon Lord is weer tot leven gewekt en dreigt nu achter de heerser van het rijk aan te gaan, de enige echte Butt Stallion. Aan jou als Fatemaker om er voor te zorgen dat dit bizarre sprookje tot een goed einde komt. Met Tina als dungeon master kan je er op rekenen dat het verhaal behoorlijk aparte wendingen zal gaan nemen.


Naast de hoofdverhaallijn zit Tiny Tina’s Wonderlands natuurlijk ook bomvol met allerlei sidequests. Deze sidequests vind je zowel in de diverse gebieden in de Wonderlands, maar ook in de overworld. De overworld is een map waarop jouw personage als een soort bobble-head wordt weergegeven en waarmee je jezelf van gebied naar gebied verplaatst. De sidequests an sich variëren tussen simpele klussen zoals het uitmoorden van een bepaald dorp of grot, maar volgen soms ook een hele aparte verhaallijn binnen de Wonderlands en bestaan dus uit meerdere delen. Sommige van de sidequests zijn gebaseerd op bekende sprookjes, maar dan natuurlijk op zijn Tiny Tina’s. Het is lastig om tijdens het spelen geen grijns op je gezicht te krijgen, want de humor zit er in ieder geval goed in.

Eigen tintje

Voor het eerst in een game in het Borderlands universum krijg je de optie om jouw eigen personage samen te stellen. Hierbij heb je de keuze uit zes classes die je bekend zullen voorkomen uit de gemiddelde RPG, maar wel namen op zijn Tiny Tina’s hebben. Zo hebben we bijvoorbeeld de keuze uit de Brr-Zerker die zich focust op lompe aanvallen van dichtbij, maar ook de Stabbomancer die op zijn beurt erg vergelijkbaar is met een assassin middels zijn stealth-focus en krachtige aanvallen in de rug. Gearbox is volledig in 2022 gedoken met deze character creator, want jouw personage kan van alles zijn en ook van alles genoemd worden.


Wat verder in de game krijg je zelfs de mogelijkheid om een tweede class te selecteren. Middels het zogenoemde Multiclass systeem kan je dan de voordelen uit twee classes halen. Wij zijn zelf begonnen met de Spore Warden, een class met zijn focus op afstand houden en een companion in de vorm van een wandelende paddenstoel. Toen we de Multiclass optie voor onze kiezen kregen, vroegen we ons natuurlijk direct af wat er zou gebeuren wanneer we één van de andere classes met een companion selecteerden, namelijk de Graveborn. Het resultaat was bevredigend, want nadien hadden we niet alleen twee companions tot onze beschikking, maar ook nog een hoop andere skills die de Graveborn met zich meebrengt.

De skills stapelen zichzelf namelijk gewoon op tussen de twee classes. Als de Sporewarden een skill heeft die zorgt voor een hogere ability damage, dan geldt dit ook voor jouw Graveborn abilities en vice versa. Ook geldt dit voor skills die invloed hebben op companions, dus als je jouw punten juist verdeeld, zijn niet alleen jij, maar ook jouw twee companions in dit geval wandelende machines des doods. Door op deze manier te experimenteren met het Multiclass systeem kan je uiteindelijk een belachelijk sterke build krijgen waar weinig van jouw vijanden tegen opgewassen zijn.


De vijanden variëren per gebied waar je op pad gaat. Deze zijn natuurlijk helemaal in Dungeons & Dragons stijl, dus je mag het gaan opnemen tegen ridders, zombies en zelfs piraten. Deze hebben zelf ook weer diverse subcategorieën, want de ene zal je te lijf gaan met een zwaard of bijl terwijl anderen vanaf een afstandje jou met pijlen en spreuken bekogelen. Elk gebied in de Wonderlands heeft zijn eigen thema en het thema bepaald wat je dus tegenover je krijgt. Zo kan je in Brighthoof, de kern van het imperium van Butt Stallion, voornamelijk skeletten, ridders en draken verwachten, terwijl je het in Crackmast Cove op mag nemen tegen piraten.

Te safe?

Met een middeleeuwse setting kan je alle kanten op, al helemaal met Tiny Tina aan het roer. We zijn misschien wel een ‘knight in shining armor’, maar een zwaard is niet goed genoeg. Guns, baby! Lots of ‘em! Hoewel het concept natuurlijk grappig is en ons ook aan het lachen wist te maken, kwam er wel de realisatie dat Tiny Tina’s Wonderlands met uitzondering van een paar unieke elementen niet veel anders is dan een gemiddelde Borderlands game. In plaats van psycho’s en marauders neem je het op tegen skeletten en tovenaars. In plaats van Badass Points verzamel je Myth Points, maar onderaan de streep is er geen verschil.


Aan de ene kant: wissel nooit een winnend paard, aan de andere kant een gemiste kans. Met een over de top setting als deze hadden net zo goed alle remmen los kunnen gaan. We hadden Gearbox graag zien experimenteren met misschien wat andere wapens en de combat vanuit een andere hoek in willen zien steken. Het is nog steeds hartstikke leuk om te spelen, maar voor ons gevoel spelen ze wel heel erg op safe. Aan content echter geen gebrek, want je zal ook weer de nodige uurtjes kwijt zijn in Tiny Tina’s Wonderlands en die besteed je, als fan van de Borderlands serie, zeker met plezier. Ook als je gewoon alleen het hoofdverhaal speelt kom je toch aan een zeer respectabele twintig uur.

Beter met vrienden

In je eentje is er ook plezier te beleven in Wonderlands, maar net als bij de Borderlands games wordt het pas écht leuk als je met een paar vrienden op pad gaat. De ster van de show blijft de coöp en die werkt zoals vanouds gewoon prima, we hebben ook geen connectieproblemen kunnen waarnemen tijdens onze coöp sessies. In coöp heb je ook nog eens twee modi om uit te kiezen: Cooperation en Coopetition. Cooperation zorgt er voor dat iedere speler zijn eigen loot krijgt en het level van de tegenstanders schaalt naar een niveau wat goed bij jouw party past, terwijl bij Coopetition iedereen dezelfde loot krijgt te zien en je maar moet hopen dat je er op tijd bij bent. Ook schalen in Coopetition de levels van de tegenstanders mee met de host, dus als jij een stuk lager level bent dan de host staat je een flinke uitdaging te wachten. Coopetition is vooral tof als je ook nog iets van een PvP-element zoekt in een Borderlands.

Gemengde gevoelens

We speelden Tiny Tina’s Wonderlands op pc (Radeon RX6900XT, Ryzen 7 3700X, 32GB RAM) en de performance was goed te noemen. We hebben geen problemen om een stabiele framerate te houden, wat ook in de lijn der verwachtingen mag liggen. Wij draaiden de game op een 1440p resolutie met alles op de hoogste instellingen. Gemiddeld haalden we zo’n 140-150fps wat natuurlijk perfect is met een 144hz scherm. De systeemeisen zijn nagenoeg hetzelfde als die van Borderlands 3 en de game ziet er ook nog eens op veel vlakken hetzelfde uit. Het is leuk om naar te kijken, maar geen grafische hoogvlieger. Borderlands 3 is inmiddels ook al bijna drie jaar oud, dus een kleine update aan de door Gearbox gebruikte variant van Unreal Engine had op zijn plaats geweest. Denk aan bijvoorbeeld ray tracing of slimme upscaling opties zoals Nvidia’s DLSS of AMD’s FidelityFX Super Resolution.

Waar we wel erg gelukkig van worden is de sterrencast die hun stem aan Tiny Tina’s Wonderlands hebben geleend. Andy Samberg, bekend van Brooklyn Nine-Nine en frontman van The Lonely Island, als Valentine, een andere deelnemer aan het spelletje Bunkers & Badasses. Ook Will Arnett, bekend als de stem van Bojack Horseman en LEGO Batman, met zijn heerlijk cynische stem als de Dragon Lord. Als kers op de taart is daar natuurlijk ook Ashly Burch die haar rol als Tiny Tina weer geweldig weet te vertolken. De dialogen in deze game zijn met vlagen zo hilarisch dat we regelmatig hardop moesten lachen. De muziek doet zijn werk gewoon goed met diverse deuntjes, die niet zouden misstaan in een The Witcher of The Elder Scrolls game.

Gespeeld op: Pc.
Ook verkrijgbaar op: PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X|S.

Conclusie

Tiny Tina’s Wonderlands is een uiterst vermakelijke game. Dat is geen verrassing, gezien het in essentie gewoon een Borderlands game is. Wij hadden toch op wat meer creativiteit gehoopt, vooral met een maf personage als Tiny Tina wiens naam op de verpakking prijkt. Ben je gek op Borderlands, dan ga je Tiny Tina’s Wonderlands zeker leuk vinden. Het stemmenwerk en de humor zitten er goed in en ook het combineren van classes kan je zo nu en dan een echt über-gevoel geven alsof niks je meer in de weg staat, al helemaal in coöp wanneer jouw medespelers ook een goede skillbuild in elkaar hebben gezet. Grafisch is het niet lelijk, maar ook zeker geen hoogvlieger. Geen absolute topper, maar een meer dan prima zoethouder totdat Borderlands 4 op den duur het levenslicht ziet.

Pluspunten

  • Gameplay is goed
  • Hilarische dialogen
  • Coöp
  • Multiclass

Minpunten

  • Speelt heel erg op safe
  • Grafisch had beter gemogen

8.0