Review | Kao the Kangaroo

Review | Kao the Kangaroo – In de afgelopen jaren hebben we steeds vaker geliefde personages van eerdere generaties terug zien keren in een nieuw jasje. Dit geldt zeker voor platformers, zo hebben Crash Bandicoot en Spyro bijvoorbeeld een nieuw leven gekregen. Het was dan ook een aangename verrassing om een geliefde mascotte van de Dreamcast terug te zien komen. Jawel: Kao the Kangeroo is weer springlevend na zijn debuut 21 jaar geleden en hij is terug van weggeweest. Wat mij betreft kunnen er niet genoeg platformgames verschijnen en we gaan eens kijken of Kao zich al vechtend staande weet te houden binnen het genre.

Met harde klappen je familie terugvinden

We maken direct kennis met Kao – spreek je uit als KO – die zich in een soort nachtmerrie bevindt. Hij ziet voor zijn ogen zijn jongere zus Kaia opgeslokt worden door een mysterieus, paars monster dat zich ‘The Eternal Power’ noemt. Al vechtend probeer je jouw zus te redden, maar dit lijkt tevergeefs. Gelukkig betrof dit slechts een nachtmerrie en Kao valt van de schrik uit zijn hangmat. Toch is hij er niet gerust op en gaat hij op zoek naar zijn zus, die inderdaad verdwenen blijkt. Ook zijn erg sterke vader Koby is van de aardbodem verdwenen en jij moet jouw familie dus weer bijeenbrengen. Kao’s moeder, Marlene, adviseert je om de mentor van het kangoeroe-dorpje te vinden. Eenmaal op zoek naar Walt, ziet Kao plots een geestverschijning van Kaia en hij besluit deze te volgen in de hoop meer te weten te komen over zijn geheimzinnige droom.

Terwijl we de verschijning van Kaia achtervolgen, komen we al gauw de legendarische bokshandschoenen van zijn vader tegen. Deze zouden corrupt zijn en de drager op negatieve wijze beïnvloeden. Kao heeft echter geen keuze: hij moet immers zijn familie redden en daarvoor heeft hij natuurlijk een wapen nodig. Onder begeleiding van jouw mentor Walt ga je vervolgens op pad waarop je meer treft dan alleen het doel om je familie te redden. Het verhaal in Kao the Kangaroo is misschien niet zo uniek, maar het is wel verpakt met leuke, kleurrijke personages, die de wereld tot leven brengen en jou op je avontuur zullen vergezellen.

Nostalgische en oldschool gameplay

Kao keert 21 jaar na zijn debuut terug op diverse consoles en je mag gerust zeggen dat deze game niet het wiel opnieuw doet uitvinden. In grote lijnen is Kao the Kangaroo een nostalgische ervaring en het speelt precies als een klassieke 3D-platfomer. Je krijgt al gauw een tutorial voorgeschoteld, waarin we de moves van Kao leren kennen. Met vierkantje delen we klappen uit en dit kan leiden tot een combo bestaande uit drie rake tikken. Verder kan onze springgrage protagonist rollen om aanvallen te ontwijken en lichte schade uit te delen. Uiteraard is ook de dubbele sprong aanwezig en je kunt vijanden in de lucht aanvallen door rond te draaien met je staart. Deze move kan indien juist getimed ook projectielen pareren en terugsturen naar de afzender. Tot slot kan Kao ook zijn vijanden nog van bovenaf bespringen met een ‘Ground Slam’.

Verder kan Kao tijdens het vechten ook zijn ‘Rage Meter’ vullen. Na ongeveer vier klappen uitgedeeld te hebben, krijg je de mogelijkheid om een Finisher in te zetten. Kao deelt dan in slow-motion een erg harde klap uit – met een uiterst aangenaam geluid – die zijn directe tegenstander en zijn omgeving flinke schade toebedeelt. Later krijg je in de game ook toegang tot elementen die je met jouw bokshandschoenen kan absorberen. Zo kan je vuur, ijs en wind hanteren en deze geven een leuke variant op jouw Finishers. Dat is niet het enige, want je moet deze elementen ook gebruiken om bijvoorbeeld spinnenwebben te verbranden die jouw weg blokkeren, om watervallen te bevriezen en platforms naar je toe te trekken. De gameplay wordt tijdens het spelen telkens afgewisseld met prima combat in combinatie met platformactie en dat werkt allemaal meer dan degelijk.

Bugs gooien roet in het eten van een solide basis

Tijdens het avontuur zul je diverse werelden aandoen die elk weer een aantal sub-levels bevatten. In deze levels kan je allerlei collectables vinden, zoals munten, de letters K-A-O, diamantjes, extra levens en Runes. Het laatstgenoemde is als enige echt nodig om te vinden, aangezien je een bepaalde hoeveelheid Runes nodig hebt om de deuren van levels te openen. Elk nieuw level is namelijk geblokkeerd door een barrière die je pas kan ontgrendelen wanneer je de juiste hoeveelheid Runes hebt verzameld. Tot slot kan je nog ‘Eternal Wells’ vinden in de werelden, wat je kan zien als ‘geheime levels’. Deze zijn vaak erg kort en bieden een extra uitdaging aan. Zo moet je bijvoorbeeld verschillende golven van vijanden verslaan of je krijgt levels waarin de platforming moeilijker is dan normaal. Zo bewegen de platformen sneller, zijn ze kleiner of worden ze bewaakt door vijanden waardoor je dus sneller moet reageren.

Dit alles vormt de basis van Kao the Kangaroo en die is op zichzelf meer dan prima, maar het geheel wordt helaas wel wat verstoord door bugs en andere problemen. Buiten het vechten om willen sommige objecten bijvoorbeeld niet breken wanneer je op deze dingen slaat. Hierdoor kan het voorkomen dat bevroren potten met munten soms niet breken nadat je ze uit het ijs hebt gehaald, wat vervelend is. Ook heeft Kao soms wat moeite om bepaalde objecten te activeren, wat dus onnodig tijd kost. Daarnaast zijn bepaalde Trophies niet vrij te spelen vanwege een glitch. Dit zijn weliswaar wat kleine punten, maar het komt helaas best vaak voor en dat haalt toch wel een beetje het plezier uit het spel en dat is jammer.

Divers leveldesign met kleurrijke stijl

Naast de solide combat kent de game een ander vlak waarop het goed scoort en dat is de algemene visuele stijl. Er is een erg kleurrijke stijl toegepast op de personages en levels, en dit oogt allemaal erg leuk. Qua stijl doet het bij vlagen een beetje aan Crash Bandicoot denken en dat is zeker geen slecht gegeven. De vijanden die je gaandeweg tegenkomt zijn net als de algehele stijl van de game erg kleurrijk en fantasierijk. Zo kom je als een van je eerste vijanden de Stinker tegen die je zou kunnen vergelijken met een erg domme bromvlieg. Padden met tatoeages en een steampunk-achtige bril, apen die eruitzien als bouwvakkers, vliegende rammen die piranha’s naar beneden laten vallen en zo kunnen we er nog meer opnoemen. Je kan zien dat het team overduidelijk plezier heeft gehad tijdens het maken van zowel de vijanden als de andere personages.

Het eerste level bestaat vooral uit een dichtbegroeid bos en functioneert voornamelijk als tutorial gebied, zodat jij de moves makkelijk onder de knie kan krijgen. De gebieden worden naarmate je verder komt steeds wat lastiger en verschillen erg van elkaar. Naast het eerder genoemde duistere en dichtbegroeide bos, zal Kao zich ook moeten wagen in een tropisch oerwoud vol primaten die hun ‘Jayabomb’ sap proberen te beschermen. Ook zal onze held moeten oppassen dat hij niet wegglijdt van de bevroren bergtoppen vol spekgladde ijsvlaktes, die bewoond worden door humeurige schapen. Om het mysterie volledig op te lossen zal Kao zich ook ondergronds wagen in diverse grotten gevuld met lava, spinnen en meer. Kortom: genoeg diversiteit in de gebieden.

Zeker de latere gebieden worden wat complexer waarin je alle vaardigheden van Kao uit de kast moet trekken.  In totaal heb je vier hoofdgebieden die ieder afgesloten worden met een baasgevecht. Ook deze zijn qua ontwerp leuk bedacht al vormen ze eigenlijk niet echt een uitdaging. Uiteraard word je op je avontuur bijgestaan door diverse personages, zoals de koala vechtmeester Walt en de onhandige pelikaan Gadget, die jou van vervoer voorziet. Allemaal erg creatief, maar een smet op het geheel is toch wel dat de beleving wat onderuit gehaald wordt door het beroerde stemmenwerk. Zeker Walt heeft hier een handje van en spreekt meer dan eens halve zinnen uit, die vrijwel zonder enige emotie gebracht worden: jammer.

Prima performance met wat audio issues

Het avontuur van onze krachtpatser doet het qua performance meer dan voldoende. Op de PS5 draait de game met een vaste 60fps en daarmee loopt alles lekker vloeiend. Zeker de animaties komen dankzij de 60fps goed tot leven en je geniet hoe Kao zeer vloeiend uppercuts en andere klappen uitdeelt. De resolutie in het algemeen oogt als 4K, maar de textures zelf zijn allemaal vrij simplistisch en met weinig oog voor detail ingericht, waardoor het wat kaal kan ogen bij momenten. Hierdoor ziet de game er niet als een grafisch meesterwerk uit, maar de kleurrijke graphics maken het wel prima te pruimen. Wel moet gezegd worden dat Kao the Kangaroo met audioproblemen kampt. Naast het al eerder genoemde tenenkrommende stemmenwerk, valt de muziek regelmatig plots weg nadat je bijvoorbeeld een Rune hebt opgepakt. De muziek blijft dan afwezig voor de rest van het level, wat voor ongemakkelijke stiltes zorgt tenzij je geforceerd het loodje legt of het level even opnieuw opstart. Ook gaat de muziek van een baasgevecht gewoon door tijdens de dialoog na het gevecht, wat een beetje vreemd is.

Gespeeld op: PlayStation 5.
Ook beschikbaar op:  PlayStation 4, Xbox One, Xbox Series X|S, Pc en Nintendo Switch.