Review | Fire Emblem Warriors: Three Hopes – Als recensent heb ik een beetje een haat-liefde verhouding met ontwikkelaar Omega Force. Hun games zijn voornamelijk musou’s, het genre waar zij ook de grondlegger van zijn. Niet gek dus dat ze deze formule graag blijven hanteren. De ene keer pakt het goed uit, de andere keer wat minder. Het probleem met musou’s is dat ze na verloop van tijd behoorlijk repetitief kunnen worden. Maar zodra Omega Force de handen ineenslaat met de juiste partner, in dit geval Nintendo, kan er zomaar een eerste klas renpaard uit hun stallen komen. Omega Force lijkt in ieder geval wat te hebben geleerd van hun relatie met Nintendo, want Fire Emblem Warriors: Three Hopes is van een heel ander kaliber dan diens voorganger.

Wat één persoon teweeg kan brengen

In Fire Emblem Warriors: Three Hopes stap je in de schoenen van een jonge huurling wiens kameraden zijn omgebracht door een rivaliserende groep, genaamd Geralt’s Mercenaries. Dit strijkt echter tegen de gewoonlijke eer onder huurlingen in, wat de aandacht trekt van een wezen genaamd Arval. Samen met Arval tref jij per toeval de drie erfgenamen van de ‘Three Houses’ die het gros van het land bezitten. In het midden bevindt zich de Garreg Mach Monastery, een heilig landgoed waar eenieder van welk huis dan ook de opleiding tot legerofficier kan volgen. Door de drie erfgenamen bij te staan geraak jij ook op deze opleiding en zorgen jouw talenten op het slagveld er voor dat alle drie de huizen je maar al te graag willen rekruteren.


Na het aansluiten bij een van deze drie huizen ontrafelt het verhaal zich verder, waarbij oorlog een grote rol speelt. Het heilige landgoed van de Garreg Mach Monastery wordt veroverd, wat de huizen tegen elkaar opzet. In dit alles speel jij als legeraanvoerder een grote rol, maar jouw doel blijft hetzelfde: Geralt’s Mercenaries opsporen en erachter komen waarom jouw kameraden zijn afgeslacht. Tijdens jouw zoektocht ontvouwt het verhaal zich verder met veroveringen van land, verraad binnen de drie huizen en persoonlijke ontwikkelingen tussen de personages die je gaandeweg leert kennen. Maar de banden die je opbouwt hoeven niet voor eeuwig te zijn.

In het kort

Fire Emblem Warriors: Three Hopes geeft ons qua moeilijkheidsgraad twee opties om aan te passen. Allereerst natuurlijk het standaard riedeltje van makkelijk tot moeilijk, maar ook de keuze uit een zogenoemde ‘Classic mode’ of een ‘Casual mode’. Met de Classic mode zullen jouw manschappen indien ze neergaan op het slagveld ook daadwerkelijk sterven. Geen herkansing, ze zijn weg. Je moet in deze modus zuinig zijn op jouw favorieten. Daar komt nog bij dat je ook de inzet goed moet managen, want als je continu dezelfde manschappen meeneemt zullen ze op den duur ook uitgeput raken. Dit heeft weer invloed op hun prestaties.


Mocht jij nou nog nooit een game van Omega Force hebben aangeraakt, in het bijzonder een in het musou-genre, dan hierbij een kleine samenvatting. In een musou neem jij het samen met een paar andere hero-units op tegen een leger van duizenden in een hack & slash format, waarbij het ook van belang is om diverse strategische punten op het strijdveld te veroveren. Elke missie kent zijn hoofddoel, bijvoorbeeld schakel een vijandige hero-unit uit of verover alle strategische punten, maar bevat in zich ook diverse zijmissies. Deze leveren je aan het eind van de rit extra loot en geld op, maar zijn niet verplicht om het level uit te spelen. Dit is dus ook precies wat je qua actiegameplay van deze game mag verwachten.

Naar het interessante gedeelte

Feit is dat Fire Emblem Warriors: Three Hopes dusdanig meer heeft te bieden dan een standaard musou, dat we dat aspect liever kort en bondig bespreken. Het musou gedeelte speelt prima en biedt voldoende afwisseling, mede doordat je op het slagveld ook kan wisselen tussen jouw eigen personage en de manschappen van het huis waar je bij bent aangesloten. De ster van de show in Fire Emblem Warriors: Three Hopes is jouw basis. In de basis heb je allerlei winkeltjes voor grondstoffen en handige power-ups voor op het slagveld. Ook vind je hier opties om spullen te craften of om zelfs de voorzieningen binnen jouw basis te verbeteren. Om iets te kunnen kopen of upgraden heb je natuurlijk wel geld en grondstoffen nodig, die je vanzelfsprekend krijgt door veldslagen te winnen


Het loont dus wel degelijk om zo veel mogelijk van de zijmissies te voltooien wil je jouw basis én troepen zien floreren. Want jouw troepen zijn minstens net zo belangrijk als jijzelf. In de basis heb je ook een aantal zijactiviteiten. Voorbeelden hiervan zijn koken voor jouw manschappen wat de relatie tussen jou en de troepen onderling versterkt, mits je ze de juiste maaltijd voorschotelt. Ook kan je samen met jouw manschappen simpele klusjes op de basis klaren, zoals de paarden wassen of het archief opruimen. Dit soort klusjes vallen bij de een meer in de smaak dan bij de ander, wat belangrijk is als je een goede relatie met iedereen wil opbouwen. Dit doet er wel degelijk toe, gezien je met de juiste verstandhoudingen onderling een zo’n krachtig mogelijk leger neer kan zetten. Als iedereen een goede relatie met elkaar heeft bevordert dat de samenwerking op het slagveld.

Een klasse apart

Elk speelbaar personage heeft diverse classes om uit te kiezen. Over de grote linie genomen zijn deze veelal hetzelfde, met een paar uitzonderingen hier en daar. Elke class heeft zijn sterktes en zwaktes op het strijdveld. In je basis kan je jouw manschappen ook laten trainen om zo elke class naar een hoger niveau te tillen of zelfs te upgraden naar een geheel andere class. Door jouw manschappen van diverse classes te voorzien breid je jouw opties aanzienlijk uit, want je weet immers nooit wat je te wachten staat op het slagveld. Indien je de juiste trainingspartner kiest bij elk personage, verbeter je ook weer de relaties onderling net als bij de eerder genoemde zijactiviteiten.

Een stap achteruit

Het technische aspect van Fire Emblem Warriors: Three Hopes laat echter heel wat te wensen over. Met de originele Fire Emblem Warriors heeft Omega Force het juiste gedaan door een performance en quality modus aan te bieden. Three Hopes doet dit niet, waardoor we gebonden zijn aan een framerate van 30fps die met enige regelmaat niet zijn stabiliteit weet te houden. Dit is echter niet alleen op het slagveld, maar ook met vlagen in jouw basis het geval. Maakt dat de game onspeelbaar? Absoluut niet, er valt nog mee om te gaan. Maar de framedrops zijn er zeker en ze vielen ons behoorlijk op. Een eventuele performance modus had dit probleem wellicht op kunnen lossen.

Die keuze hadden we erg graag gehad, gezien Three Hopes ons op grafisch gebied toch niet bepaald van onze stoel weet te blazen. Het is geen lelijke game, maar een concessie op grafisch vlak voor een stabielere framerate had wat ons betreft een prima ruil geweest. We moeten natuurlijk wel in acht nemen dat de Switch niet de sterkste console op de markt is, maar dan kijken we weer terug naar het eerste deel, waarin dit wel goed ging. Docked is de resolutie overigens niet bepaald goed te noemen. Three Hopes maakt gebruik van een dynamische resolutie om de al wat slechte performance te compenseren en dat is te zien. We kunnen met zekerheid zeggen dat de game 1080p niet haalt. In handheld modus lijkt de game ook nauwelijks de 720p aan te tikken, behalve bij hele rustige scènes binnen vier muren.


De audio is op zijn beurt wel prima in orde. Niks revolutionairs, maar een soundtrack die de Fire Emblem-serie eer aan doet. Ook krijgen we de keuze tussen Japanse en Engelse voice-acting wat altijd een graag geziene optie is. De Engelse voice-acting is niet verschrikkelijk, maar lijdt nog steeds lichtelijk aan stemacteurs die soms wellicht iets té diep op hun rol ingaan en dus gaan overacten. Het beste laat je het stemmenwerk dus lekker op Japans staan en lees je lekker mee met de ondertiteling, misschien leer je er nog wat Japans mee ook.

Conclusie

Een vervolg wat voortborduurt op het succes van diens voorganger en daarbij zo veel dingen uitgebreider en beter weet te maken, maar op een front de plank aardig misslaat. We hebben absoluut plezier gehad met Fire Emblem Warriors: Three Hopes. Naast dat de standaard musou gameplay als een huis staat, hebben we minstens evenveel tijd in onze basis als op het slagveld doorgebracht. Het verhaal sluit overduidelijk aan op Fire Emblem: Three Houses en maakt het daarom ook een feest van herkenning indien je die game ook gespeeld hebt. De performance van de game is naar onze mening echter ondermaats, wat in onze ogen lastig is te verantwoorden gezien de game ook geen grafisch hoogstandje is. Als je daar doorheen weet te bijten valt er genoeg plezier te beleven aan Fire Emblem Warriors: Three Hopes en we durven zelfs te zeggen dat deze behoorlijk hoog op ons lijstje met musou’s staat.

Pluspunten

  • Interessant plot
  • Basis is behoorlijk uitgebreid
  • Veel opties per personage
  • Gameplay an sich solide…

Minpunten

  • …maar wordt tegengehouden door de performance
  • Visueel hooguit ‘oké’

7.5