Af en toe brengen ontwikkelaars games uit die een hele nieuwe weg inslaan. Zo ook EA Dice met de nieuwe titel Mirror’s Edge. In deze nieuwe game speel je een zogenaamde “runner”, een koerier voor geheime informatie. Je zal dus erg veel rond rennen, maar is deze game het free-runnen naar de winkel waard? Dat lees je in deze review.

Gameplay

Mirror’s Edge is met niets te vergelijken, het is een First Person game die een hele andere weg inslaat. In deze game kruip je namelijk in de huid van Faith, een runner die geheime boodschappen en pakketjes wegbrengt in een grote open lichtgekleurde stad. In deze stad heerst een totalitair regime, waarbij geen enkele vorm van geweld is toegestaan. Dit klinkt een stuk mooier dan het is, want de runners vormen onderdeel van het verzet en worden dan ook continu belaagd door “the blues”, ofwel de politie. Om aan hun te ontkomen zal je jezelf snel over de daken van gebouwen moeten begeven, als ook door de gebouwen heen. Vaak zul je dan wel weer de lift naar het dak pakken, want daar schijn je toch het beste in je element te zitten. Ondanks “Runner Vision”, wat de meeste objecten die je kunt gebruiken rood maakt, is het af en toe lastig te zien waar je heen moet en omdat deze game vooral om snelheid draait zul je zo nu en dan een verkeerde beslissing nemen en een 40-tal verdiepingen naar beneden vallen. Geen nood, want na slechts een paar seconden is je vorige checkpoint geladen en kun je het nogmaals proberen.

Assassin’s Creed 2?

Hierbij ben ik meteen aanbeland bij het onderwerp wat persoonlijk een van mijn grootste angsten was: zit er wel genoeg afwisseling in deze game? Het over daken rennen om bij een doelwit te komen kennen we allemaal al van Assassin’s Creed, en over het verhaal is voor de release van de game niet zo heel veel bekend gemaakt. De volledige versie van de game neemt gelukkig al mijn twijfels weg. Mede dankzij de cartoon-achtige cutscenes en de geweldig mooie omgevingen gaat het rondrennen niet snel vervelen. Je zal namelijk niet alleen op de daken van hoge wolkenkrabbers rondrennen, maar ook door winkelcentra, metro tunnels en veel meer verrassende locaties.

Oneindig veel adem

Wat Faith wel lijkt te hebben, is oneindig veel adem. Dat komt overigens goed uit, want de acrobatische bewegingen en combinaties die ze uitvoert zijn erg mooi, alsmede erg handig! Met de knop L1 doe je alle hoge bewegingen als springen en “wall-run’s”. L2 gebruik je voor alle lage bewegingen als bukken en slidings. Hiermee zijn erg mooie combinaties te verzinnen. Bijvoorbeeld wanneer je met L1 een wallrun uitvoert, vervolgens met R1 Faith 90 graden omdraait en met L1 naar een hoger platform springt. Ook kun je vanuit de lucht met R2 (melee) een vijand neerhalen, de mogelijkheden zijn eindeloos. Dit merk je ook in de route’s die je kan nemen naar je doel. Als je rondje ingedrukt houdt draait je camera naar je doel, maar hier kan je alsnog op meerdere manieren komen. Deze vrijheid kan erg frustrerend zijn, maar motiveert wel bij de lastige stukken in de game. Je zal regelmatig checkpoints tegen komen wat het opnieuw proberen van één van die lastige stukken een stuk minder lastig maakt!

Grafisch

Zoals je eerder al kon lezen is de stad erg licht gekleurd. Wit en grijs zijn de meest voorkomende kleuren maar mede dankzij het feit dat er een hoop rood gekleurde objecten verspreid staan samen met veel vrolijke billboards is het alles behalve een saai stadsbeeld. Ook zullen de vijanden waar je langs moet een rode gloed krijgen, zodat je tijdig kan beginnen met je aanvallende combo. Als je op max speed zit, zo’n 30 km/u, zal je ook lichtelijk last krijgen van tunnel visie wat je echt het gevoel geeft dat je hard rent. Ondanks dat de levels erg groot zijn, is er genoeg detail. Zo zal je bijvoorbeeld de auto’s zien rijden als je van een enorm hoog gebouw naar beneden kijkt. Helaas heeft de game wel wat last van wat kleine grafische imperfecties, zoals ‘screen-tearing’ en ‘aliasing’.

Soundtrack

De soundtrack van Mirror’s Edge voldoet. Er zitten wel wat leuke liedjes tussen, maar je gaat er niet bepaald van op het puntje van je stoel zitten. De muziek geeft wel aan of je nog gevolgd word door “the blues”, en nog belangrijker: de muziek zal wat rustiger gaan spelen als je de achtervolgers kwijt raakt. De game ondersteund helaas geen custom soundtrack, dus je zult niet kunnen rondrennen op de vrolijke liedjes van Frans Bauer of Snoop Dogg.

Conclusie

Het is natuurlijk een periode waarin veel goede titels uit komen, dus het is maar de vraag of deze game voor jou is weggelegd. Echter zal deze game bij veel gamers zeker bevallen ondanks dat het geen multiplayer bevat. Dit zorgt er helaas voor dat de replay value van deze game niet al te hoog ligt. Om de story mode uit te spelen heb je zo’n 8-10 uur nodig, dus je hebt genoeg tijd om Midnight Club L.A. of Tom Clancy’s EndWar ook nog uit te spelen dit jaar. Het is grafisch de moeite waard en er zijn uitdagende time trials met online leaderboards om je bezig te houden tot januari, wanneer EA Dice met DLC zal komen. Ben jij iemand die een goede story mode genoeg waardeert om het gebrek aan multiplayer te compenseren? Trekt het free-running concept jou aan? Dan is dit zeker weten een game voor jou.

Pluspunten:

  • Vernieuwend concept
  • Goed en makkelijk werkende besturing
  • Grafisch erg mooi
  • Leuke story mode

Minpunten:

  • Korte gameplay / weinig replay value
  • Muziek is niet om over naar huis te schrijven
  • Sommige stukken vereisen veel pogingen