Op 23 november 2007 kwam Need for Speed: Prostreet uit in Europa. Ontwikkelaar EA Black Box, die ook verantwoordelijk was voor o.a. NFS: Hot Pursuit 2, NFS: Most Wanted en NFS: Carbon, was een andere weg ingeslagen met NFS: Prostreet. De game werd vrij slecht ontvangen door het grote publiek en kreeg niet al te hoge cijfers. Ongeveer een jaar later zijn ze klaar met een nieuwe Need for Speed, namelijk Undercover. Wordt deze weer een stuk beter dan Prostreet? Lees verder om dat uit te vinden.

Het verhaal

EA heeft Need for Speed: Undercover heel lang stil gehouden. Er werden steeds kleine ‘teasers’ vrijgegeven waar iets over het verhaal werd verteld. Het is daarom wel duidelijk dat het de bedoeling was een NFS met een redelijk verhaal te leveren. Het verhaal gaat als volgt: jij bent een undercover agent die in een misdaadorganisatie infiltreert. Door veel te racen en steeds op nummer 1 eindigen win je het vertrouwen van de criminelen en zo kan je meer informatie over de organisatie krijgen. Als contactpersoon heb je federaal agente Chase Lingh, wiens rol vertolkt wordt door actrice Maggie Q. Uiteindelijk is het de bedoeling om deze bende op te rollen. Het verhaal is helaas niet heel erg interessant: het is slecht uitgewerkt en het acteerwerk is onder de maat. Maar een racegame koop je natuurlijk niet voor het verhaal. Het is al mooi dat er een verhaal in zit, want in veel racegames is er geeneens een verhaallijn.

Tri-City

Need for Speed: Undercover speelt zich af in de fictieve wereld Tri-City. Tri-City is onderverdeeld in vier regio’s: Palm Harbor, Port Crescent, Gold Coast Mountains en Sunset Hills. Met meer dan 160 kilometer aan wegen is het de grootste wereld die tot nu toe in een NFS aanwezig is geweest. De vier gebieden zijn via een snelweg met elkaar verbonden.

In NFS: Undercover ben je, net als in NFS: Underground 2 en nieuwer (behalve ProStreet), helemaal vrij, je kunt gaan en staan waar je maar wilt. Het systeem om races te starten is echter veranderd. In bijvoorbeeld NFS: Underground 2 was het mogelijk om naar een bepaalde plek te rijden om een race te starten. Daarnaast kon je ter plekke racers uitdagen. Ook kon je bijvoorbeeld naar een winkel rijden, waar het mogelijk was om je auto te upgraden. Al deze dingen zijn echter niet beschikbaar in NFS: Undercover. Wil je een race doen? Dan zou je even naar je map moeten gaan om daar een race te starten. De race wordt dan meteen gestart en de mogelijkheid om zelf naar een race te rijden is er niet. Een andere manier om een race te starten is met een druk op de knop via je D-pad. Wat je meteen opvalt als je in Tri-City aan het rijden bent, is dat het een hele dode stad is. Er rijdt weinig verkeer rond en van voetgangers hebben ze in Tri-City niet gehoord. Hierdoor is het niet altijd even leuk om in de stad rond te rijden.

Graphics

Grafisch ziet NFS: Undercover er goed uit. In de game is het altijd dag en is het altijd mooi weer. De lichteffecten zijn prachtig. Je eigen auto ziet er zoals altijd weer zeer gedetailleerd uit. Het haalt het niveau van Gran Turismo 5, waar de auto’s er ongelofelijk mooi uitzien, niet, maar het ziet er zeker niet slecht uit. Wat wel jammer is, is dat het verkeer er ontzettend lelijk uitziet. In het verkeer is echt geen enkel mooi detail te vinden. Het is logisch dat je eigen auto er mooier uit ziet, maar iets mooier had zeker wel gemogen.

Wat erg storend is tijdens het spelen, was de framerate. NFS: Undercover heeft hier namelijk erg veel last van. Zodra je drie of meerdere auto’s om je heen hebt begint de game te stotteren en dit is niet fijn. Een andere probleem waar NFS: Undercover last van heeft is pop-in. Als je bijvoorbeeld dichter bij een gebouw komt, “popt” de gedetailleerde texture ineens in beeld. Dit zijn dingen die je bijna niet meer zou verwachten van een game.

Gameplay

Een nieuwe feature in NFS: Undercover is de ‘Heroic Driving Engine’, oftewel HDE. HDE maakt het mogelijk om bijvoorbeeld in één keer 180 graden te draaien. Of het maken van een J-bocht tijdens het achteruit rijden. Dit werkt perfect. Het is wel een beetje makkelijk, maar dit is niet erg omdat dat het een stuk leuker maakt. Het maken van J-bochten was ook in GTA IV mogelijk. Dit was goed uitgewerkt, maar zeker niet makkelijk om te doen. In NFS: Undercover is het kinderspel.

In Undercover is het mogelijk om onder meer de bekende racemodi sprint, controlepost en circuit te doen. Ook zijn er een paar nieuwe racemodi toegevoegd, zoals Outrun. In Outun moet je een bepaalde tijd voor je tegenstander liggen om te kunnen winnen. Het is een leuk en spannend speltype. Een nieuwe extra voor de races in NFS: Undercover is het domineren. Als je binnen een bepaalde tijd een race weet te winnen heb je deze race gedomineerd en krijg je extra upgrades. Het domineren is een beetje té makkelijk en had er niet in gehoeven.

Iets wat niet lekker zit in NFS: Undercover is de snelheid. Alleen als je de game in first-person speelt, zal alles supersnel gaan, zoals dat eigenlijk hoort als je bijvoorbeeld in een snelle Lamborghini Gallardo aan het rijden bent. Schakel je over naar de third-person view, dan lijkt het alsof je in een auto uit 1980 aan het rijden bent. Voor een snelle game, dat Need for Speed hoort te zijn, is dit erg jammer.

Wagens en soundtrack

Erg goed gedaan! Dat is wat over de soundtrack en wagens van Need for Speed: Undercover gezegd mag worden. Je kunt kiezen uit een flinke verzameling Europese, Amerikaanse en Japanse wagens. Het upgraden hiervan is zoals altijd zeer uitgebreid en werkt simpel. De auto’s klinken zeer goed en de fans van hardrock komen zeker aan hun trekken.

Multiplayer

NFS: Undercover heeft een online modus wat de replaywaarde een beetje omhoog krikt. Na het uitspelen van de game, wat wel een aantal uurtjes duurt als je alles perfect wil doen (door alles te domineren) kan je nog verder met het multiplayer. De multiplayer in NFS: Undercover kent net als de singleplayer de bekende racemodi. Ook een nieuwe mode is toegevoegd: Cops and Robbers. In deze mode moet je met twee teams van vier spelers het tegen elkaar gaan opnemen. De robbers moeten een pakket ergens afleveren en de Cops moeten dit voorkomen. Elk spel bestaat uit twee rondes, zodat iedereen een keer in het Cops- en Robbersteam zal komen. Deze Multiplayer mode werkt goed, van lag is er namelijk bijna geen sprake. Ook het uitnodigen van een vriend voor een spelletje werkt prima.

Conclusie

Need for Speed: Undercover had iets veel beters kunnen worden. Het slechte verhaal, problemen met de framerate en een lege openwereld zijn grote minpunten wat de game niet had moeten hebben. Dat het verhaal zeer slecht is, is geen ramp, maar de zeer slechte framerate en pop-in verschijnselen zijn onacceptabele dingen voor een game anno 2008. Dankzij de brute politieachtervolgingen, vette auto’s en prachtige soundtrack van NFS: Undercover is het toch wel een leuke game en zal je je hier wel mee kunnen vermaken.

Pluspunten:

  • Vette auto’s
  • Soundtrack
  • Grote wereld

Minpunten:

  • Een ‘ghost town’ als openwereld
  • Slechte framerate
  • Het verhaal
  • Pop-ins