Review Batman Arkham City – Twee jaar geleden vielen onze monden open van verbazing, hoe kon het dat een superhelden game zo goed was?! Batman: Arkham Asylum was dé sleeper hit van 2009 en zette daarmee de standaard voor games rondom superhelden. De lat werd ook hoog gelegd voor ontwikkelaar Rocksteady om zichzelf te overtreffen met het vervolg op de game. Al maanden lopen fans en gamers te kwijlen op beelden van Batman: Arkham City, maar is het de zwarte vleermuisman gelukt om voor de tweede keer de klus te klaren, of was Arkham Asylum een one-time succes? Je leest het in deze review!

Alle poppen uit de kast

Het verhaal van Arkham City borduurt voort op de gebeurtenissen van zijn voorganger. Na het Arkham Asylum debakel met The Joker heeft burgemeester Quincy Sharp besloten al het tuig uit Gotham City in een afgesloten gedeelte van de stad te donderen onder de leiding van niemand anders dan dokter Hugo Strange. Om redenen die we absoluut niet willen spoilen bevindt Batman zich ook in Arkham City en wordt het tijd om deze anarchistische samenleving op te schonen.

Het verhaal van Arkham City is verbazingwekkend goed. De game blijft je continu pushen om door te spelen, want je wilt weten wat er gaat gebeuren. Bijna alle grote schurken uit Batman zijn arsenaal zijn aanwezig: Joker, Penquin, Mr. Freeze etc. Waar Arkham Asylum al een boeiend verhaal had, daar gaat Arkham City er nog eens vier keer overheen. Het hoofdverhaal kent genoeg twists en turns om je te blijven verbazen, maar daarnaast zijn er ook nog veel zij missies om te voltooien. Deze zijn minder uitgebreid, maar absoluut niet minder goed uitgewerkt. Sterker nog, je zou willen dat sommige schurken meer in de game aanwezig zouden zijn. Het is vrij duidelijk op welke schurken de nadruk liggen en hierdoor kunnen sommige ondergeschikt aanvoelen, maar over het algemeen slaat Batman: Arkham City met zijn verhaal alle planken raak met een hamer ten grote van de Batmobile zelf.

Ouwe vertrouwde gevoelens

Wie Batman: Arkham Asylum heeft gespeeld zal zich meteen thuis voelen in Arkham City. De controls voelen nog precies hetzelfde aan en ook het predator en freeflow systeem zijn nog even goed als altijd. Wat Rocksteady heel logischer wijs heeft gedaan is de formule van haar eerste game pakken en hier op doorbouwen.

De gameplay in Arkham City is heel ruw in twee segmenten te verdelen: het deel waar je vecht en het deel waar je sluipt. Het vecht gedeelte maakt gebruik van het zogenaamde freeflow combat systeem. Uiteraard vecht Batman als een ware karate meester en je springt dan ook van vijand naar vijand met aanvallen. Door goed op te letten kun je aanvallen counteren en ook veel van Batman’s gadgets zijn bruikbaar in een gevecht. Door aanvallen aan elkaar te weven zonder geraakt te worden start je een combo en door variatie in je moves te gebruiken kun je extra punten scoren. Heerlijk om een vijand te rammen, vervolgens een batarang naar een ander stuk tuig te gooien om het af te maken met een finishing move.

Het predator systeem is waar Batman zijn sluipvaardigheden op de proef worden gesteld. Zoals iedereen weet is Batman wel een superheld, maar is hij niet onaantastbaar en dus zijn geweren iets om voor op te passen. Door gebruik te maken van je detective mode kun je door muren kijken en vijanden spotten om zo een strategie uit te denken. Gebruik vervolgens je gadgets en de omgeving om je vijanden zonder dat ze het merken uit te schakelen. Uiteraard zullen de andere aanwezige naar je op zoek gaan en dan begint het kat en muis spelletje…waar jij altijd de kat bent.

Maar gelukkig ook veel nieuws

Dit was allemaal ook al aanwezig in Arkham Asylum, maar er zijn ook een hoop nieuwe elementen toegevoegd aan Arkham City. Ten eerste is daar de gigantische, ja hij is echt groot, stad die je tot je beschikking krijgt. Een meer gedetailleerdere map vind je niet in een game. Arkham City is werkelijk waar prachtig om te aanschouwen en verandert naarmate de game vordert constant van vorm. Zo’n grote stad vraagt natuurlijk ook om snelle mogelijkheden om van punt A naar punt B te komen. Dit doet Batman door zijn cape te gebruiken. Het glide systeem is uitgebreid met een duik functie om snelheid te pakken en later zal je ook je grappling gun kunnen gebruiken om jezelf te lanceren. Batman weet hoe hij moet reizen in stijl.

Eerder zeiden we al dat je punten verdiende door vijanden uit te schakelen. Deze punten verdien je ook door raadsels op te lossen van de befaamde Riddler die voor ’s werelds beste detective 400 raadsels en trophies heeft achtergelaten in de stad. De punten die je hiermee verdient zijn weer in te ruilen voor nieuwe aanvallen, moves en gadget mogelijkheden.

Naast Batman is ook Catwoman speelbaar en heeft ze haar eigen missies in het verhaal. Catwoman heeft aanzienlijk minder gadgets en vertrouwd meer op haar snelheid en behendigheid. Ze speelt duidelijk anders als de logge Dark Knight, maar is een zeer welkome afwisseling van speelstijl.

Batman houdt je PlayStation warm

Nou zie ik je denken: is er dan nog wel wat te doen als ik het verhaal heb uitgespeeld? Jazeker! Uiteraard zijn er de eerder genoemde zij missies en 400(!) Riddler raadsels om op te lossen. Deze zullen je zeker nog wel een tijdje bezig houden. Ben je daar klaar mee, dan zijn er nog de welbekende challenge rooms die jou uitdagen en tot het uiterste van je vaardigheden drijven. Deze speciale kamers geven je vijanden om met het freeflow combat systeem te bevechten of om met het predator systeem uit te schakelen. Wil je alle medailles halen dan zul je de speciale opdrachten moeten halen die The Riddler je geeft en deze zijn niet makkelijk. Daarnaast kun je ook nog je scores en tijden op de online leaderboards vergelijken met vrienden en vijanden.

Naast de challenge rooms speel je als je eenmaal de game hebt uitgespeeld ook nog een New Game + modus vrij waarmee de game niet langer tips geeft en de vijanden aanzienlijk sterker zijn geworden. Je begint gelukkig wel met al je gadgets uit je eerste playthrough.

There’s nothing wrong with you

Batman: Arkham City is een prachtige game om naar te kijken. Rocksteady heeft de Unreal Engine tot het uiterste gepusht en weet hiermee een pracht prestatie te leveren. Arkham City zelf ziet er niet alleen mooi uit, maar ook de character models zijn prachtig. Het kostuum van Batman zal weer schade oplopen en elk stukje stad is gebouwd om een bepaalde super villain heen. Overal is wat te zien en je zal dan ook constant afgeleid worden als je door de stad heen zweeft. Het enige waar de game op grafisch vlak wel mee te kampen heeft zijn texture pop-ups. Dit was al een probleem in Arkham Asylum en wederom in zijn opvolger. Het is nooit erger dan twee seconden, maar als je dan toch iets moet noemen wat beter had gekund, dan is dat het punt.

Qua sound zit Arkham City op een bijna ongeëvenaard niveau. De gehele game is een ode aan Batman-fans. Kevin Conroy en Mark Hammil zijn zonder meer de sterren van de show, maar elke villain heeft een stem die precies bij hem/haar past. De soundtrack komt nogal The Dark Knight-achtig over, maar wordt hierdoor alleen maar epischer.

Conclusie

Ik heb oprecht geprobeerd fouten in Batman: Arkham City te zoeken, maar naast de texture pop-ups die af en toe opduiken heb ik niks kunnen vinden. Zelfs het noemen van de texture pop-ups is mierenneukerij.  Het verhaal is intrigerend, de gameplay verslavend en de replay value hoog. Dit is niet alleen meer een game voor fans, dit is een game waar elke gamer van kan genieten. Batman: Arkham City is een monster van een game en je bent het jezelf verschuldigd om deze game te spelen als je van een diep verhaal met fantastische gameplay houdt, of je Batman nou tof vindt of niet.

Pluspunten

  • Fantastisch verhaal
  • Prachtige stad en personages
  • Verslavende gameplay
  • Zijmissies
  • Replay value is A-oké

Minpunten

  • Af en toe texture pop-ups
  • Sommige schurken hadden een grotere rol kunnen krijgen