Review: Grand Slam Tennis 2 – Zoals de titel van de game al aangeeft, gaat de game over tennis. Net zoals bij voetbalgames heb je ook bij tennisgames verschillende uitgevers. De bekendste voor de PlayStation 3 is Sega met de Top Spin reeks, maar nu komt ook EA met een tennisgame voor de PS3, namelijk Grand Slam Tennis 2. Of de game de bal volledig misslaat, of juist een keiharde ace maakt, kom je te weten in deze review!

Carrière

Iedere game staat of valt bij de singleplayer, dat was toch zo tot enkele jaren geleden toen de multiplayer de overhand nam. Persoonlijk vind ik dat niet zo erg, maar een game moet toch zeker een goede en uitgebreide singleplayer bevatten die je niet in een paar uur uitgespeeld hebt.

Grand Slam Tennis 2 heeft een relatief korte singleplayer, met uiteraard de vier grote tennistoernooien: de US Open, French Cup (= Roland Garros), de Austalian Open en Wimbledon. Daarnaast krijg je ook enkele kleinere toernooien voorgeschoteld zodat je speler wat extra punten kan verdienen om zo nummer 1 te worden van de wereld. Dat is niet zo een lastige opdracht, want als je het eerste jaar erop hebt zitten, kun je ook nog jaar 2,3,4 … tot en met 10 spelen.

Met regelmaat kun je tijdens je carrière ook lessen nemen om zo je speler beter te laten worden, want je start natuurlijk niet direct met de beste van de wereld. Het is de bedoeling om bij lessen extra punten te verdienen om zo je speed, power en de andere bekende attributen, een boost te geven.

Een minpunt aan de carrière is dat je de moeilijkheidsgraad niet zelf bepaald. Daardoor zal je in het spel (bijna) geen enkele game verliezen en ben je zo goed als zeker dat je iedere grand slam wint. Een beetje onlogisch is dat iemand met een gemiddelde van 60 punten met gemak wint van een Djokovic die ongeveer 82 punten gemiddeld heeft.

Create, Share and play

Zoals eerder vernoemd speel je niet met de beste van de wereld. Nee, je speelt zelfs niet met een bestaande speler. In steeds meer en meer games zien we een zekere vorm van ‘create, share and play’ voorkomen en dat is bij Grand Slam Tennis 2 niet anders.

Vooraleer je aan de singleplayer begint, ben je verplicht om eerst een karakter te maken. Wel een leuk idee, maar het is toch jammer dat je de carrière niet kan uitspelen met een bekende tennisser. Je kunt ook je speler delen met anderen, of een andere zijn geüploade speler gebruiken om er de singleplayer mee uit te spelen.

Alleen, of lekker met twee

Sportgames zijn gemaakt om met twee te spelen. Grand Slam Tennis 2 is daar geen uitzondering van en het is gewoon veel leuker om met twee te spelen dan in je eentje tegen de computer. Met twee kun je tegen elkaar spelen, maar je kunt het ook samen opnemen tegen de computer, of online tegen anderen.

Verrassend genoeg kan je bij een dubbel, of een enkel die los van de carrière mode staat, wel gewoon de moeilijkheidsgraag kiezen van de tegenspeler(s). Dit zorgt ervoor dat je toch een uitdaging hebt en dat je niet wint met 6-0.

Veel verschillende mogelijkheden

Grand Slam Tennis 2 is toch een zeer uitgebreide game. Je hebt niet enkel een carrière en een multiplayer, maar ook nog een hele boel andere gamemodes. Zo heb je ESPN Grand Slam Classics waarin je belangrijke momenten uit de geschiedenis naspeelt. Origineel idee van EA en het is bovenal nog leuk om te spelen.

Om te starten met de game, kun je eerst de verschillende slagen leren bij de tennisschool. Daarin moet je verschillende opdrachten tot een goed einde brengen, maar dat levert je voor de rest geen extra punten in de game op. Ook heb je bij de categorie ’training’ practice court, maar daar moet je gewoon de bal terugslagen, wat al snel saai wordt.

De online mogelijkheid speelt een redelijk belangrijke rol in de game, maar met de singleplayer en de ESPN classics ben je toch even zoet. Dat wil niet wegnemen dat er geen online mode moet zijn, integendeel. De online modus speelt lekker weg en je hebt geen last van lag. Het is zeker leuk als je niemand hebt om even samen met te spelen.

Zowel arcade als voor geoefende gamers

De slagen in de game zijn vrij eenvoudig te hanteren. Met R3 kun je naar verschillende richtingen draaien, zodat je slag met topsin, slice of gewoon ‘flat’ wordt gespeeld.  Met R3 mik je ook waar je de bal naartoe wilt laten gaan, al is dat niet altijd even precies in een match.

Is dit allemaal wat te moeilijk voor je, dan kan je ook de gewoon knoppen zoals kruisje, vierkantje en andere gebruiken om te slaan. Ideaal voor de beginnende speler, maar ik raad je toch aan om met R3 te spelen, want dat maakt de match veel intenser en leuker.

Netpunten zijn gewoon té makkelijk

De carrière mode in de game is zeker niet moeilijk en al zeker niet als je een paar trucjes kent. Je eigen opslag naar de buitenkant van het vak mikken en dan vervolgens een volley rechtdoor slaan levert je zo goed als zeker het punt op. Naar het net komen wil zeggen dat je bijna zo goed als zeker bent van het punt. Soms word je wel eens gelobd, maar dat kan je makkelijk opvangen door er op te smashen.

Je ziet het dus, de game is niet moeilijk en als je gewoon steeds dezelfde bewegingen maakt, is het toch niet zo heel leuk meer. Je kunt dan wel zeggen dat je helemaal achter de achterlijn moet staan, maar dan ben je verzekerd van een rally die minstens 10 slagen duurt.

Out!?

Een opvallend iets voor een tennisgame is het feit dat je de bal bijna nooit buiten kan slaan. Je kunt zelf wel de kracht van je slag bepalen, maar de bal zal dus bijna nooit buiten zijn, wat toch merkwaardig is voor een tennisgame waarbij het draait rond het binnenhouden van de bal. Mij is het slechts één maal overkomen dat ik een bal buiten sloeg.

De opslag kan je dan weer wel makkelijker uit slaan, maar de computer zal je dit weinig zien doen. Het is zo gemaakt dat de AI bijna geen enkele fout maakt en de bal steeds binnen slaat. Het zal misschien wel eens gebeuren dat ze ook een opslag uit slaan, maar zo vaak zie je dat toch niet gebeuren.

Graphics en Sound

Het grafische aspect van de game is zeker niet verkeerd, integendeel. Het ziet er goed uit, maar nu ook niet om te zeggen van ‘wauw, geweldig’. Daarnaast is de sound wel top, voornamelijk de slagen en het botsen van de bal, maar ook de kreten van de spelers en hun voetenwerk hoor je ook goed.

Bij een tennisgame mag een commentator niet ontbreken. De commentaar is op sommige momenten wel grappig, maar helaas zijn de uitspraken beperkt en hoor je vaak hetzelfde.

Move

Grand Slam Tennis 2 biedt natuurlijk ook move ondersteuning, dat kan namelijk niet missen. Met de Move speelt het vlot, maar helaas kan je niet zelf bewegen, wanneer je geen navigation controller hebt, en doet de computer dat voor jou. Verder werkt de Move goed, al gaat mijn voorkeur uit naar de gewone dual shock controller.

Conclusie

Grand Slam Tennis 2 is een leuke en voornamelijk uitgebreide game. De carrière mode biedt helaas niet zo veel uitdaging en na jaargang 1 stop je gewoon met spelen. Ook is het wel jammer dat je niet de keuze krijgt om te spelen met een bestaande speler of met een zelf gemaakte, wat je bij de andere game modes wel kunt doen. ESPN Grand Slam Classics is een leuke en orginele mode, waarbij je gewoon verschillende klassieke matches opnieuw kunt spelen. Deze game is gemaakt om met twee te spelen en daaraan zal je ook het meeste plezier beleven. Zowel de arcade gamer kan de game spelen, maar ook de meer geoefende gamer, die van tennis houdt natuurlijk, zal plezier beleven aan de verschillende uitdagingen, met uitzondering van de carrière.

Pluspunten

  • Veel verschillende game modes
  • Lengte van je matches zelf bepalen
  • Ideaal om te twee te spelen
  • Game voor iedereen die van tennis houdt
  • Een game met move ondersteuning die werkt

Minpunten

    • Carrière is te simpel in het begin
    • Carrière niet met een bestaande speler te spelen
    • Je kan de bal bijna nooit buiten slaan