Review: Everybody’s Golf: World Tour – De Everybody’s Golf serie is inmiddels ook al een oude rot in het vak . Vrijwel elke console en handheld van Sony heeft dan ook één van deze vrolijke golf titels mogen aanschouwen. Maar zal ook Everybody’s Golf: World Tour de charmes en verslavende werking van haar voorgangers met zich meebrengen, of is de Vita een stapje te hoog gegrepen? Je leest het in deze review!

I suck at this

Ik zal heel eerlijk zijn: ik ben belabberd in golfen. Op één à twee potjes midgetgolf in Center Parcs na in mijn nog niet gamende kleuterdagen; is mijn ervaring met de sport dan ook miniem. Desalniettemin begon ik met goede moed aan deze titel, met de hoop dat het instapniveau niet al te hoog zou zijn.

Helaas werd deze hoop al vrij snel de grond ingestampt. Mijn eerste potje eindigde namelijk in een beschamende 20e plaats van de, uhm, 20 spelers. Na ietwat geoefend te hebben schoot dit al een stukje beter op en na mijn vierde poging lukte het dan toch om op de eerste 9 holes de overwinning naar binnen te slepen.

Zwaaien met die hap

De gameplay in Everybody’s Golf is vrij rechttoe rechtaan en de tutorial modus die in de game zit inbegrepen is dan ook niet echt van groot belang. Het gaat meer om razendsnelle reflexen en een goed gevoel voor waar de bal zal landen, want de afstanden die afgelegd moeten worden in de game zijn niet mis.

Het nemen van een schot gaat door eerst de kracht van de slag te bepalen door middel van de slide onderaan het scherm die hyperactief heen en weer beweegt. Vervolgens is het aan jou om nogmaals perfect op een punt van een millimeter nogmaals te drukken en als je dit goed afrond zal de bal een behoorlijke afstand afleggen richting het beoogde doel.

Tik je net te laat of te vroeg, dan zal de bal een afwijking naar links of rechts hebben. Het resultaat hiervan is dat de bal vrijwel altijd een obstakel zal raken of in een zandbak zal landen, wat het volgende schot weer een stukje lastiger maakt. Hierdoor ben je altijd bezig je reflexen tot het uiterste te pushen om zo netjes mogelijk en in zo weinig mogelijk slagen de bal te putten.

Putten

Mits je de bal op een gegeven moment dichtbij genoeg hebt gekregen, zal de gameplay ietwat veranderen. Ben je namelijk op putafstand, dan verschijnt er een rooster over het scherm met daarin diverse heen en weer bewegende stipjes die de helling of daling van de grond aangeven op diverse punten. Hier zal je jouw slag op moeten aanpassen als je perfect wilt putten voor een birdie, iets wat makkelijker gezegd dan gedaan is.

Na flink wat oefenen zal dit een bekend foefje worden en na een tijdje scoor je de ene birdie na de andere. Helaas is dit wel na meerdere keren gefrustreerd mis geslagen te hebben, aangezien de game niet bepaald vergeeflijk is qua gemaakte fouten. Of je doet het goed, of je begaat een faliekante blunder. Een middenweg is er niet en dat is toch wel vrij bruut voor een zo vrolijk ogende game.

Punten

Door in steeds minder slagen te winnen, mooie slagen te maken of goede reddingen te maken na benauwde situaties verdien je een flinke lading punten. Deze punten zijn in de winkel van de game weer uit te geven aan nieuwe personages, clubs, ballen en zelfs complete thema’s. Hierdoor zal je zat motivatie hebben om door te blijven spelen, ook als je alle toernooien hebt voltooid.

Ook verdien je na elke wedstrijd affectie van het personage waar je mee speelt. Hierdoor zal jouw personage ook geleidelijk aan beter worden en zal het makkelijker zijn grote afstanden te overbruggen in een enkele slag. Helaas zorgt dit er ook voor dat er eigenlijk geen reden is om nieuwe personages te kopen, aangezien je dan weer vrolijk opnieuw kan beginnen en de game er niet makkelijker op wordt.

Vrolijk

Zoals je al hebt kunnen zien in de screenshots is de algehele sfeer in Everybody’s Golf enorm vrolijk. De graphics ogen vrij kiddy en toch uitnodigend, alhoewel de onvergeeflijke gameplay anders zou suggereren. Dit stijltje kenmerkt de Everybody’s Golf serie al tijden en het is goed om te zien dat men hier ook gewoon aan vast houdt.

Ook de achtergrondmuziek is weer typisch over enthousiast van klank en alhoewel de boel goed bij de graphics past, zal het al gauw je neus uit komen. Het zelfde geldt voor jouw caddy, welke altijd met een pieperig schel stemmetje commentaar levert op jouw handelingen. Voor sommigen is het misschien juist iets leuks, maar ik vond het na een uurtje toch aardig irritant.

Weinig vernieuwingen

Het zal je ook ongetwijfeld opgevallen zijn dat, mits je al eerder Everybody’s Golf titels hebben gespeeld, dat de game er vrijwel hetzelfde uitziet als haar voorgangers. De developers lijken zich krampachtig vast te houden aan de oude formule welke, alhoewel amusant, niet echt meer innovatief te noemen valt. Fans van de serie zullen dan ook niet al teveel nieuws kunnen vinden in de game en zullen wellicht beteuterd worden van de algehele ervaring,  al helemaal dankzij de repetitieve aard van de game.

http://youtu.be/S6cQM-B_OoA

Conclusie

Everybody’s Golf ziet er leuk uit en is zeker één van de mooiere titels op de Vita. Desalniettemin komt de game aardig tekort qua variatie in de gameplay en de vrijwel onvergeeflijk steile learning-curve maakt de game er niet veel beter op, zeker niet voor beginners. Het zal uiteraard een kwestie van smaak zijn, maar Everybody’s Golf is niet veel meer dan een simpele golf game voor deze mensen en voor de oude rotten in het vak brengt de game eigenlijk weer iets te weinig innovatie. De ervaring wordt nog deels gered door in principe solide gameplay, maar al met al is dit met alle titels die verkrijgbaar zijn voor de Vita in het achterhoofd, niet echt een aanrader.

Pluspunten

  • Vrolijke graphics
  • Solide gameplay
  • Zat te doen..

Minpunten

  • ..Alhoewel het iets teveel van hetzelfde is
  • Weinig tot geen innovatie
  • Nieuwe personages hebben geen enkel nut
  • Veel te steile learning-curve