Review: Silent Hill Downpour – De Silent Hill serie is een gameserie die al heel wat jaren meegaat. Silent Hill Downpour is alweer het achtste deel in deze  serie en ook een negende deel is alweer in opkomst, namelijk Silent Hill: Book of Memories voor de PS Vita. Silent Hill Downpour is gewoon te verkrijgen voor de PlayStation 3 en de grootste vraag die deze game met zich meedraagt is natuurlijk of Downpour naadloos aansluit op de voorgaande delen in de reeks. Dat gaan we jullie natuurlijk eens haarfijn uitleggen in deze review.

Welcome to Silent Hill

We stappen in Silent Hill Downpour in de huid van Murphy Pendleton en om de game een beetje op gang te laten komen, begint het gehele verhaal in de gevangenis. Je zit vast voor een dan nog onbekende zaak, maar hier krijg je af en toe een flashback over later in de game. Het eerste moment dat je daadwerkelijk mag gaan spelen, mag je gelijk een klusje opknappen wat ik persoonlijk wel heel erg grappig vond.

Je komt namelijk in douches van de gevangenis terecht en achter je gaat de deur op slot. Je zet wat douches aan en op dat moment komt er een dikke vette medegevangene via de andere deur naar binnen, enkel gehuld in een handdoek. Aan jouw doodleuk de taak om hem helemaal de grond in te meppen met een stok en een mes, terwijl hij schreeuwt om hulp en genade, om hem tenslotte uit zijn lijden te doen verlossen, heerlijk!  Op zo’n moment komt het sadistische echt in je naar boven. Hierna wordt je overgeplaatst naar een andere bestemming met een busje, maar halverwege een brug verliest de chauffeur de macht over het stuur en klapt de bus een flink eind naar beneden. Natuurlijk ben jij een overlevende van de ramp en aan jouw is de taak om terug onder de mensen te komen, te overleven en met de gedachte in het achterhoofd dat de gevangenisbewakers achter je aan zitten om je opnieuw op te sluiten…

Het verhaal is van begin tot eind zeer boeiend, maar af en toe raakte ik wel eventjes de draad kwijt. Je kan de game spelen zoals jij wilt, met aardig wat verschillende side-quests verspreid over de game. Wanneer jij in een bepaald gebied komt, zal er een nieuwe side-quest unlocken, waardoor je soms even de gedachte aan het hoofdverhaal verliest. Een positief punt van deze side-quests is natuurlijk wel dat ze de gameplay duur met aardig wat uren opschroeven.

Persoonlijk schrik ik aardig snel met horrors, maar dat vind ik juist heerlijk. Ik ben dan ook een paar keer goed opgesprongen uit me stoel en heb menigmaal me controller net in me handen vast kunnen houden. Dit was voornamelijk in het begin van de game, want later werd de game in mijn ogen iets minder eng en werden dingen te voorspelbaar. Waar je in het begin aardig vaak ook werd ‘ge-mindfucked’, werd dit later ook een stuk minder wat ik erg jammer vond.

I’m so puzzled!

Veelal zijn de vijanden die je in deze game tegenkomt stugge rakkers en deze moet je dan ook met harde hand om het leven zien te brengen. Zoek de omgeving af naar een groot variërend assortiment aan wapens, in de vorm van harken tot aan lampen en van spijkerpistolen tot aan een simpele stok. Veelal moet je een paar keer goed op je tegenstanders in meppen alvorens ze op de grond liggen. Wanneer ze op de grond liggen moet je natuurlijk niet gelijk juichen, want je zal ze nog zo’n twee á drie keer goed moeten steken voordat ze daadwerkelijk de pijp uit gaan.

De besturing hiervan was in het begin even wennen, want normaal schieten of vechten we op de PS3 met de R1 of R2 knop, maar in deze game was dit het vierkantje. Om aanvallen te blokken kon je het driehoekje gebruiken en daarom moest je af en toe even je handen wat raar krommen om goed te mikken en te meppen. Buiten het aanvallen en blokken om draait de game natuurlijk ook om het vele puzzelen. Deze puzzels zijn af en toe wel heel lastig en ver gezocht, daarom zal ik helaas moeten toegeven af en toe eventjes een walktrough te hebben moeten bekijken. In puzzels varieert de game ook zeer groot, want de ene keer moet jij een bepaalde code kraken van een kluis en de andere keer moet jij bepaalde objecten vinden in bijvoorbeeld een huis om verder te kunnen met het hoofdverhaal. Deze objecten gaan allemaal in je tasje, beter bekend als je ‘Inventory’ natuurlijk.

Buiten de wapens en objecten om ga je natuurlijk ook niet het strijdveld in zonder de nodige accessoires. Op weg vind je veel handige hebbedingetjes in de vorm van zaklampen en aanstekers, die je ongetwijfeld nodig hebt in deze grimmige duistere game. In donkere grotten en huizen zal je elke bron van licht zeer zeker nodig hebben, want achter elk stukje meubilair of iets dergelijks kan iets kwaadaardigs schuilen.

Deze game heeft me veelal doen laten denken aan een game die iedereen vast en zeker wel kent, namelijk Amnesia: The Dark Descent. In deze game was je wel weerloos tegenover je vijanden, maar toch konden ze ieder moment opduiken, hoorde je ook steeds vreemde geluidjes en was er een groot assortiment aan mind-fuck momenten. Amnesia maakte me doodsbenauwd en doet het nog steeds en ik vond Downpour een aardig overeenkomend sfeertje hebben met Amnesia.

Graphics

Ondanks dat de game een zeer leuke verhaallijn heeft en uitdagende puzzels, vond ik de grafische kwaliteit iets teleurstellend. De kwaliteit gaf me meer het gevoel van een game die uit 2009 kwam of iets dergelijks. Tevens had de game veel last van framedrops en in heftige momenten verpeste dit het grimmige sfeertje wel even. Deze framedrops hielden vaak twee à drie seconden aan en dan kon je weer een paar minuten vrijuit spelen. Hier heb ik me aardig aan geïrriteerd en dit is dan ook een fikse kink in de kabel als je het mij vraagt.

Sound

De graphics waren helaas teleurstellend, maar de sound is er wel één om u tegen te zeggen. Menigmaal kreeg ik kippenvel als het achtergrond muziekje weer begon te draaien en zelfs de krakende planken terwijl je loopt klinken raar, alsof er meerdere mensen tegelijk overheen lopen. Heel stiekem ben ik ook wel eens geschrokken van een dichtklappende deur nadat jij deze had geopend en éénmaal werd een deur op slot gedaan van de andere kant, net op het moment dat ik voor de deur kwam staan. Dat klikkende geluidje van een deur die op slot gaat en met je gedachtes bij het idee dat er iemand anders achter die deur is! Prachtig neergezet en een absoluut hoogtepunt voor iedere horror liefhebber.

Conclusie

Silent Hill Downpour is een zeer leuke game met een boeiende verhaallijn, uitdagende tot soms iets te lastige puzzels en zeer grimmige sfeer. Het idee dat je op elk moment belaagd kan worden in combinatie met de kippenvel doen opwekkende geluidjes zorgen ervoor dat de game heerlijk speelt, als je er van houd tenminste. Enkele aspecten die roet in het eten gooien zijn de graphics en de vele framedrops die de game kent. Ook wordt de game naarmate de verhaallijn vordert wat minder eng. Voor een horror liefhebber is deze game een must-have, voor alle anderen is dit een leuke aanrader.

Pluspunten

  • Boeiende verhaallijn
  • Grimmige sfeer
  • Zeer goed en kippenvel doen opwekkend geluid
  • Uitdagende puzzels…

Minpunten

  • …die soms té lastig zijn om op te lossen
  • De game wordt later in de game minder eng
  • Veel framedrops
  • Grafisch niet bepaald 2012