Hands-on: DmC: Devil May Cry – Het is 2012 en dat betekent dat meer dan 10 jaar geleden Capcom met de eerste Devil May Cry kwam. Tegenwoordig zijn er over de gehele wereld veel mensen die de serie een warm hart toe dragen. Niet heel bijzonder, want de games zaten prima in elkaar met stijlvolle actie en Dante is een sterk en tof personage. Liefhebbers zullen dan ook op hebben gekeken toen de eerste trailer van DmC: Devil May Cry verscheen. Een totaal andere Dante was daar en de game is nu in de handen van Ninja Theory. Gaat dit wel goed komen? Dit dachten wij eerst ook, maar na onze eerste hands-on op de E3 zijn we stiekem toch wel erg enthousiast geworden.

Dante is niet Dante, maar toch wel…

De Dante die we allemaal kennen draagt zijn bekende rode jas met zijn belachelijk grote zwaard aan zijn zijde en laten we de witte lokken niet vergeten. Dit is anders in de nieuwe Devil May Cry, want het is een Dante uit een parallel universum. Hij is een tiener en een stuk dunner en tevens zijn de witte lokken niet meer, maar is het kort zwart haar. De wereld waarin hij zich in bevindt is Limbo City en het is de stad waar de demonen de baas zijn. Hoe het qua verhaal in elkaar zit is nog een beetje duister, maar je krijgt dus een andere Dante voor je kiezen en niet alleen qua uiterlijk. Hij maakt veel meer bijdehante opmerkingen en lokt gevechten met de demonen juist uit. Het is wellicht wat jeugdige naïviteit en misschien ook wel een beetje puberaal. Echter hebben wij ons geen moment verveeld aan de uitingen van hem.

In de demo die wij konden spelen maakten we kennis met een vrouwelijk personage die Dante lijkt te helpen tijdens zijn missies door de stad. Hoe zij heet werd niet duidelijk, maar zonder twijfel speelt zij een belangrijke rol in het verhaal. De stad wordt dus beheerd door de demonische monsters en dit is duidelijk te zien, want het is een lege boel, want echt fijn is het daar niet om te wonen. Het is allemaal wat overbelicht, maar het heeft wel wat. De demonen maken via boodschappen op de muren duidelijk in welke situatie jij je bevindt en wat ze van je willen. Veilig door de stad wandelen is er niet bij, want de demonen houden je via camera´s (ogen uit de muur) in de gaten. De stad kan naast Big Brother spelen ook jou aanvallen door bijvoorbeeld de grond onder jouw voeten te laten instorten. Als je dit ziet gebeuren zul je snel moeten anticiperen en hier komt het platformen om de hoek, alleen komen we daar later even op terug.

Gameplay is toegankelijker, maar nog steeds heel wreed

De nogal nonchalante Dante zien we door de straat lopen naast de eerdergenoemde dame. Zodra Dante een nogal gezette man met een blikje fris ziet wandelen komt precies hetgeen we bedoelen met de puberale acties naar boven. Dante slaat het blikje uit de handen van de man, wat natuurlijk geen gewone inwoner is van de demonenstad. De camera´s merken Dante op en in een cut-scene, waarin de stad in brokken scheurt en de demonen wat meer zichtbaar worden, kregen we een duidelijke indruk van de behoorlijk toffe sfeer die deze game kent. De doorgang voor Dante wordt vervolgens geblokkeerd en na die ene cut-scene was het over tot actie. We pikten het vechten vrij snel op en dat is toch wel een teken dat de gameplay vrij toegankelijk is. Met de facebuttons voer je de standaard aanvallen uit. Met driehoekje kun je één keer slaan, maar als je er vaker op drukt combineer je automatisch meerdere slagen.

Met rondje lanceer je vijanden op de oude manier en met kruisje spring je naar vijanden toe. Het schieten gaat, zoals we het kennen, met het vierkantje. Het zijn de normale aanvallen die we wel kennen en in grote lijnen is dit niet geheel afwijkend van de typische gameplay. De veranderingen zitten hem echter in de Angel Lift en Demon Pull. Met de eerstgenoemde kun je vijanden omhoog gooien, maar zul je Dante ook mee verplaatsten. De demonen zullen geregeld levels manipuleren, waardoor jij een weg moet vinden naar de oplossing. In het gedeelte wat wij speelden waren dat de camera´s die wij weer met de Demon Pull er af moesten trekken. Ook moet je met deze vaardigheid platformen uit de muren van de gebouwen trekken om jezelf met de Angel Lift omhoog te werken.

Engelen en demonen

Het is het platforming aspect uit de game, maar we verwachten dat er in de uiteindelijke game wel meer diepgang in zal zitten. Nu kwam het toch wat simpel over al wordt het wel erg stijlvol in beeld gebracht. Zeker als Dante zo´n camera, wat dus een groot oog is, lostrekt en kapot trapt. De Angel Lift en Demon Pull kunnen dus ook gebruikt worden tijdens het vechten, want terwijl je vijanden met die eerste vaardigheid de lucht in kan slingeren kun je met Demon Pull vijanden naar je toe trekken op lange afstand. Echter zijn beide ook de gebruiken in combinatie met gewone aanvallen, waardoor je een stuk sterker bent en ook combo´s met gemak aan elkaar kunt rijgen. Met beide triggers bedien je deze in combinatie met de facebuttons. De combat voelde bij de Angel en Demon attacks ontzettend soepel aan en hier komt weer de toegankelijkheid om de hoek kijken.

Je rijgt werkelijk waar in een hoog tempo aanvallen aan elkaar en wat dat betreft is de vibe van Devil May Cry zeker aanwezig en dat terwijl de demonen plus de wereld totaal niet lijkt op wat je kent. Daarnaast is de uitdaging door de meer toegankelijkere gameplay niet verdwenen, want je zult sterkere demonen tegenkomen, waarbij je verschillende tactieken moet gebruiken. Zo kun je de eerdere benoemde nieuwe vaardigheden hanteren, maar ook Angel en Demon wapens, zoals de demonische bijl die wij tot onze beschikking hadden. Deze kun je werpen naar vijanden die gewapend zijn met schilden. Met normale en simpele aanvallen zul je deze niet raken, maar door middel van het gooien van de bijl maak je het schild kapot en is de demon kwetsbaar. In de uiteindelijke game zal er een variatie aan vijanden aanwezig zijn volgens de makers en moet er genoeg uitdaging zijn om het boeiend te houden.

Voorlopige conclusie

In het halfuur dat we de nieuwe Devil May Cry speelden hebben we ons elke seconde vermaakt en zagen we zoveel voorbij komen dat we zeker wat hebben gemist. Zo raakte we kort in de ragemodus Devil Trigger, hierin zagen we eventjes andere uitvoeringen van Dante. Echt veel kunnen we er nog niet over zeggen, gezien het zo snel ging, maar het zag er in ieder geval erg vet uit. De eerste minuut dat we aan het spelen waren zaten we eerst even naar het fraai ogende Limbo City te kijken, want de stijl is erg gelikt en grafisch maakte het een goede indruk. Verder was de actie in een hoog tempo en de gameplay geeft al veel voldoening. De nieuwe Dante is anders, maar zoals we eerder zeiden, toch wel tof. Capcom geeft Ninja Theory de tijd om dit tot een sterke Devil May Cry te maken. Na onze speelsessie kunnen we zeggen dat ze daar nog best weleens in kunnen gaan slagen, want het voelt aan als een frisse wind met een geheel eigen en vernieuwende stijl.