Review: Lollipop Chainsaw – Als een personage als Juliet Starling de hoofdrol in een game vervult, is het moeilijk om zonder vooroordelen aan die game te beginnen. Zowel mannen als vrouwen weten niet wat ze zien als hun ogen vallen op die mooie uit pixels opgetrokken D-cup. Vooral wanneer dat gecombineerd wordt met een rokje dat zelfs met een trophy als beloning uitnodigt om er met de vrije camera eens een kijkje onder te nemen! Grasshopper Manufacture staat in ons geheugen gegrift als de bedenker van alle zieke humor uit Shadows of the Damned en ook in Lollipop Chainsaw hebben ze zich niet proberen in te houden. Juist daarom wist ik niet of ik moest huilen, lachen of misschien beide moest combineren zodra ik aan de eerste stage van de game begon. Uiteindelijk kon ik niet anders dan lachen, want in deze wereld vol cliché’s, die bij elkaar gehouden wordt door kleurrijke hartjes en regenboogjes, kun je toch niet anders dan vrolijk zijn?

Zombies afslachten moet wel leuk blijven

Het is eigenlijk ook geen eervol werk, maar Juliet doet het graag. Net als haar vader is zij een zombie hunter en doet niets liever dan met haar roze kettingzaag zombies ontdoen van hun rottende ledematen. De zombies in deze game zijn in vergelijking met andere zombiegames wel heel anders. Zo zijn ze veel sneller, sterker, hebben ze allemaal een eigen aanvalsmethode en nemen geen blad voor de mond. Juliet krijgt regelmatig de meest nare scheldwoorden naar haar hoofd gesmeten, maar dit mag absoluut de pret niet drukken. Schaterend van plezier voert ze de meest uiteenlopende combo’s uit waaronder de zombies helaas niet zo snel bezwijken als je zou willen. Juliet is dan wel het ideale voorbeeld van een lekker blondje, maar dom is ze niet. Je moet je een speciale tactiek aanmeten alvorens je de strijd aangaat met een horde zombies en vooral voor eindbazen is een uitvoerige analyse vereist.

Alle zombies die je van een enkeltje hiernamaals voorziet leveren een beloning op. Hoe vetter de combo die je gebruikt om de ondoden af te maken, hoe hoger deze zal zijn. Zombiezielen komen ten goede aan je Star meter, welke Juliet na activatie van superkrachten voorziet die zelfs de meest verloren strijd nog in jouw voordeel kunnen beslechten. Daarnaast laten de zombies ook medals vallen die je kunt gebruiken om Juliets kracht of health te upgraden, maar ook om haar te voorzien van nieuwe, krachtigere combo’s. Dit kan maar in bepaalde delen van de game en een verkeerde keuze kan het verschil betekenen tussen leven en dood. Houd daarbij rekening met de schaarste aan lollipops, die je van health voorzien, en checkpoints. Besluit je tussendoor even iets anders te doen? Wees er dan van bewust dat alle checkpoints zullen vervallen en je weer aan het begin van de stage zal moeten starten.

Het verhaal zelf heeft een stuk minder diepgang dan de gameplay en helaas hadden we gehoopt dat Grasshopper Manufacture (en dan vooral Goichi Suda) ons daarin beter hadden voorzien. Onze naïeve hoofdrolspeelster raakt op haar 18e verjaardag verstrengeld in deze zombie chaos, omdat één van haar schoolgenoten het portaal tussen de Aarde en Rotten World heeft geopend. Deze actie zorgt ervoor dat iedereen geïnfecteerd raakt met het zombie virus en zo ook Nick, Juliet’s lieftallige vriendje. Zijn lot staat vast en met zijn laatste adem verklaart hij zijn liefde aan Juliet, die in tegenstelling tot Nick haar relatie niet zonder slag of stoot wil opgeven. Nick sluit zijn ogen en wanneer hij ze weer opent, komt hij erachter dat zijn hoofd van zijn romp gescheiden is om te voorkomen dat het virus zijn brein zou bereiken. Hij begrijpt niet hoe het mogelijk is dat hij nog leeft, maar heeft er uiteindelijk wel vrede mee.

Houd hem aan het lijntje

Als talisman aan Juliet’s riem bevestigd, wordt Nick’s magische hoofd gebruikt voor speciale aanvallen en handelingen die Juliet om de een of andere reden niet zelf kan vervullen. Ze zwaait de complete game door onvermoeibaar met een kettingzaag in het rond en stalen deuren intrappen is voor haar een eitje. Maar een gasfles tot ontploffen brengen? Dat is voor haar niet weggelegd. In dat opzicht is Juliet een typische vrouw die alle rotklusjes liever door een ander laat opknappen. En wat heb je daar nog tegen in te brengen als je niet eens meer over armen en benen beschikt? Dit is misschien een hint naar alle dominante vrouwen die een lieve lach en een beetje inkijk gebruiken om hun zin te krijgen, maar bewijzen kan ik het niet…

Hoe maak je iets dood wat technisch gezien niet eens meer leeft? Dat is de voornaamste reden dat eindbazen in Lollipop Chainsaw maar niet dood willen. Verdeeld over meerdere fasen moet jij steeds weer een zwakke plek vinden die ervoor zorgt dat zelfs de taaiste eindbaas uiteindelijk tenonder gaat. Voor je daar bent worden alle mogelijke aanvallen uit de kast getrokken om Juliet door de knieen te zien gaan. Mocht er nu een vieze gedachte door je hoofd schieten, wees dan verstandig en check je in bij een psychiatrische instelling. Nog een laatste vrouwonvriendelijke opmerking en het gevecht is ten einde. Je kunt je handen weer ontspannen, want hoogstwaarschijnlijk kijk je minstens een halve minuut naar dansende lollies tijdens een laadscherm. Wat mis ik nu Lollipop door de Chordettes, dat oneindig loopte terwijl ik het upgrademenu aan het bekijken ben…

Schelden doet geen pijn…

Als het om eindbazen gaat is Grasshopper dus enorm vooruitgegaan, vooral omdat er meer nodig is dan domweg op een bepaalde plek schieten. Soms gaan ze echter wat ver in de diversiteit aan aanvallen die gebruikt worden om Juliet koud te maken. Zoals eerder vermeld hebben alle zombies net zoveel manieren als dat ze werkende organen hebben, dus er wordt nogal wat afgescholden. Het kwam dan ook als een verrassing dat het woord “Cocksucker” niet alleen mentaal, maar ook fysiek hard kan aankomen. In ieder geval gebeurt dit niet achter je rug om, maar recht in je gezicht. Als vrouw zijnde is dat gewoon veel om te slikken, hoewel ik me voor kan stellen dat eenderwelke man hierdoor de grijns niet van zijn gelaat zou kunnen krijgen…

Natuurlijk is het niet alleen de gameplay en het verhaal waar het bij een game om draait; je ogen mogen namelijk ook niet gaan bloeden van het aanzicht. Nu maakt de aanwezigheid van Juliet een hoop goed, maar op grafisch vlak slaat Grasshopper de plank verder volledig mis. Ik had op bepaalde momenten het idee dat ik naar een game van 5 jaar geleden aan het kijken was. Bij een game die zo lineair is als deze, moet het niet al teveel moeite kosten om een mooier uiterlijk te realiseren. Dit is verdomme de Unreal Engine 3, waar games als Mass Effect 3, Bioshock Infinite en Dishonored mee ontwikkeld worden, stuk voor stuk games waarvoor woorden tekort schieten. Hebben ze hier met opzet voor gekozen? Misschien wel. Maar in mijn ogen is dit een dealbreaker voor gamers die grafische mankementjes niet door de vingers willen zien…

Conclusie

Gelukkig is de combinatie van Juliet, Nick en een meute boze zombies het recept voor een vrij degelijk game. Jammer genoeg zorgden echter zelfs de dubbele regenbogen niet voor het intense resultaat waar ik zo op hoopte. De gameplay daarentegen is uitdagend genoeg om, na de game te hebben uitgespeeld, dit nog eens op een moeilijkheidsgraadje hoger te doen. Wees gerust, alle attributen en upgrades van je vorige playthrough blijven behouden en dus begeef je je op minder glad ijs dan voorheen. Daarnaast heb je nu eindelijk de mogelijkheid om de high scores van je vader te verslaan. Al wat je eigenlijk wil is de goedkeuring van je vader en dat hij trots op je is. Was deze game mooier en verliep alles net wat soepeler, dan had deze game best tot de top van het genre behoord. Desalniettemin boekt Grasshopper Manufacture enorm veel vooruitgang en is die titel misschien wel weggelegd voor hun volgende project.

Pluspunten

  • Sexy Juliet Starling
  • Double rainbows
  • Gevatte humor
  • Uitdagende gameplay

Minpunten

  • Ietwat stoeve besturing
  • Bijna antieke graphics
  • Soms te cliché
  • Vreemd saving systeem